دانشمندان در حال بررسی این مسئله هستند که تجربیات استرس‌زای والدین می‌تواند منجر به تغییراتی در بیان ژن و در اسپرم یا تخمک کدگذاری‌شده و به فرزندان منتقل شود.
به گزارش سلامت نیوز، بیشتر ما در دوران مدرسه و از دبیران دبیرستان آموخته‌ایم که انسان‌ها نیمی از ژن‌های خود را از پدر و نیمی دیگر را از مادرشان می‌گیرند. این درست است، اما به‌نظر می‌رسد که نحوه مشارکت والدین در ژنتیک فرزندانشان پیچیده‌تر و جذاب‌تر است. دانشمندان در حال بررسی این مسئله هستند که تجربیات استرس‌زای والدین می‌تواند منجر به تغییراتی در بیان ژن و در اسپرم یا تخمک کدگذاری‌شده و به فرزندان منتقل شود. به‌عبارت دیگر، راهی وجود دارد که فرزندان تجربیات والدین خود را به ارث ببرند. این با ژن‌های ارثی برای چشم‌های قهوه‌ای یا آبی متفاوت است. بیشتر شبیه ارث‌بردن ژن‌هایی است که به‌منظور سازگاری بهتر با یک محیط خاص روشن یا خاموش می‌شوند. به گزارش سایت پزشکی دانشگاه تافتس، لری فیگ، استاد زیست‌شناسی رشدی، مولکولی و شیمیایی در دانشکده پزشکی دانشگاه تافتس، به مشخص‌کردن چگونگی انتقال تغییرات در بیان ژن، به نام تغییرات اپی ژنتیک، کمک می‌کند. فیگ می‌گوید این ایده اغلب برای مردم حیرت‌آور است؛ شما تجربیات استرس‌زای اجداد خود را به ارث می‌برید؟ چگونه چنین چیزی ممکن است و چرا؟ دلیلش می‌تواند این باشد که بیان ژنتیک مبتنی بر تجربه والدین به ایجاد زمینه برای فرزندان موفق کمک می‌کند. به‌عنوان مثال، موش‌هایی که در محیط‌های سرد بزرگ می‌شوند، نوعی چربی قهوه‌ای را برای گرم نگه‌داشتن خود ذخیره می‌کنند. فرزندان آنها با چربی قهوه‌ای اضافی متولد می‌شوند که احتمالا به آنها در دماهای سرد بیشتر بقا می‌دهد. فیگ می‌گوید: ایده این است که در شرایط عادی، این نوع انتقال ژنتیک چیز خوبی است. مانند هر سیستم نظارتی دیگری، اگر بیش از حد باشد، می‌تواند باعث آسیب شود. با توجه به دومی، فیگ به این موضوع علاقه‌مند است که آیا استرس دوران کودکی ممکن است منجر به عبور والدین از تغییرات اپی ژنتیک شود که فرزندانشان را مستعد ابتلا به اختلالات روانپزشکی می‌کند.
فایده نوشیدن صبحگاهی آب لیمو
محبوبیت آب لیمو از باورهای قدیمی و طب سنتی و تبلیغات اینفلوئنسرهای سلامت سرچشمه می‌گیرد. ادعاهایی مثل «افزایش کالری‌سوزی» یا «پاکسازی کبد» در پست‌های اینستاگرام گسترش یافته‌اند و سادگی این عادت نیز به جذابیت آن افزوده است.
به گزارش همشهری آنلاین، بسیار شنیده‌ایم که نوشیدن آب با لیمو به‌صورت ناشتا متابولیسم را تقویت می‌کند، چربی‌سوزی را افزایش می‌دهد، و بدن را سم‌زدایی می‌کند. این عادت، که در شبکه‌های اجتماعی محبوب شده، به‌عنوان راهی ساده برای کاهش وزن و بهبود سلامت ترویج می‌شود. اما آیا شواهد علمی این ادعاها را تأیید می‌کنند؟
شواهد علمی چه می‌گویند؟
لیمو حاوی ویتامین C و اسید سیتریک است، اما اثر آن بر متابولیسم محدود است:
متابولیسم: هیچ مطالعه معتبری نشان نداده که آب لیمو متابولیسم پایه را افزایش می‌دهد یا چربی‌سوزی را تقویت می‌کند.
هیدراتاسیون: آب (با یا بدون لیمو) کم‌آبی را رفع می‌کند، که عملکرد متابولیک را بهبود می‌دهد، اما لیمو نقش مستقیمی ندارد.
سم‌زدایی: ادعای سم‌زدایی کبد یا روده بی‌اساس است؛ کبد و کلیه‌ها به‌طور طبیعی سموم را دفع می‌کنند.
کاهش وزن: کاهش وزن احتمالی به جایگزینی نوشیدنی‌های پرقند با آب لیمو مربوط است، نه اثر جادویی لیمو.
آب لیمو فواید محدودی دارد:
ویتامینC: هر لیمو حدود ۳۰ میلی‌گرم ویتامین C برای حمایت از ایمنی فراهم می‌کند.
هیدراتاسیون: طعم لیمو افراد را به نوشیدن آب بیشتر تشویق می‌کند.
خطرات: اسید لیمو ممکن است مینای دندان را فرسایش دهد یا در افراد با رفلاکس تحریک ایجاد کند.
چگونه متابولیسم را واقعاً تقویت کنیم؟
به‌جای تکیه بر آب لیمو، این روش‌های علمی توصیه می‌شوند:
رژیم متعادل با پروتئین و فیبر برای حمایت از متابولیسم.
ورزش مقاومتی برای افزایش توده عضلانی و کالری‌سوزی.
خواب کافی برای تنظیم هورمون‌های متابولیک.
هیدراتاسیون مداوم در طول روز.
آب لیمو متابولیسم را به‌طور قابل‌توجهی تقویت نمی‌کند و ادعاهای چربی‌سوزی یا سم‌زدایی شواهد علمی ندارند. با این حال، این عادت بی‌خطر است و به هیدراتاسیون و دریافت ویتامین C کمک می‌کند. تمرکز بر رژیم متعادل و ورزش، کلید سلامت پایدار است.