موضوع ایران در گفتگوتلفنی ترامپ وپوتین جایگاه برجسته ای داشته است .بیانیه وزارت خارجه روسیه به این مورد اشاره کرده است. سخن نگفتن ایران وامریکا درباره ایران به معنای سخن نگفتن در این مورد نیست بلکه فرصتی در اختیار دیگران می گذارد که درباره ایران گفتگو کنند وشاید تصمیم بگیرند وتوافق کنند.
اینکه قرار است از فرصت ها بهره گرفته نشود و زمینه های تهدید را از بین نبرد نگران کننده است . سالها ایران درسوریه هزینه کرد ودر نقطه پایانی آسمان وزمینی که سالها باز بود بسته شد ونتوانستیم کمک کنیم .شاید جاهای اندک فضاهای باز راهم به همین گونه از دست بدهیم .امروز راه پرواز هواپیماهای ایران به بیروت هم بسته شد تاهواپیماهای قطری لبنانی هارا از تهران به بیروت برسانند .این پیام ها روشن وگویا وبدون تفسیر هستند،
دیپلماسی وگفتگو راهی برای کاهش تنش ها وکمتر کردن زیان ها وبهره گیری از فرصت هاست.
ایران سخاوتمندانه فرصت های خودرا به دیگران می بخشد وروسیه آگاهانه از این فرصت ها بهره می گیرد. چرا به جای ایران، روسیه درموضوع ایران وشاید برسر ایران با امریکا گفتگو کند؟! معنای این رفتار چیست وچرا این میدان به همین سادگی واگذار شده است .؟!
بده بستان های سیاسی در میز مذاکره امر پذیرفته شده ای است .
انگار ادبیات مناسب برای فرستادن پیام در نگاه دست اندرکاران جمهوری اسلامی جائی ندارد .حق به جانب بودن به معنای آن نیست که با تندی کلمات مسیر حل مشکل چنان دشوار شود وگره های تازه درکار افتد که دیگران سود ببرند واز ایران هزینه کنند. امریکا وروسیه موضوع ایران واوکراین را به هم گره بزنند وباهم بسازند که شاید ساخته باشند.ادبیات پزشکیان در رابطه با امریکا پس از تغییر نگاه رهبری چنان به سستی وتندی گرائید که اسباب تأسف است.
فاصله گرفتن از ادبیات درست وروی آوردن به ادبیات سست به همان سادگی که بیان می شود نیست.
این گونه سخن گفتن حل کننده هیچ مشکلی نیست .اینکه خودمان بدون نیاز به دیگران می توانیم. درکنار همه شعارهایی که داده شده وهزینه هایی که پرداخته شده است جایی در برنامه توسعه کشورها ندارد
اگرچنین امری ممکن بود چرا اقتصاد توانمندی چون چین ویا ابرقدرتی چون روسیه چنین سیاستی را در پیش نمی گیرند . شعارهای دوران انتخابات با این سخنان ورفتارهم همخوانی ندارد.