داستان صنعت نفت در ۴۶ سالگی انقلاب اسلامی را بهگونهای دیگر باید نوشت؛ نه مانند گزارشهای رسمی، بلکه با طعم واقعیت تلاشهای مردان و زنانی که به قیمت جان خود در سالهای جنگ و تحریم، بدون حضور شرکتهای خارجی اجازه ندادند حتی یک روز تولید و صادرات نفت ایران متوقف شود.
با گذشت ۴۶ سال از انقلاب اسلامی، ایران همچنان در پیشبرد و توسعه صنعت نفت و گاز خود نقش برجستهای ایفا میکند. از سال ۱۳۵۷ تاکنون، این صنعت نه تنها منبع اصلی درآمد کشور بوده است، بلکه یکی از ارکان مهم اقتصادی و سیاسی ایران نیز به شمار میرود.
نفت، همچون خون در رگهای اقتصاد ایران جریان دارد و بدون آن، بسیاری از پروژهها و طرحهای بزرگ ملی به ثمر نمیرسیدند. در طول این سالها، صنعت نفت ایران با چالشها و فرصتهای فراوانی روبرو بوده است. از تحریمهای اقتصادی گرفته تا پیشرفتهای فناوری، همگی بخشی از این داستان پر فراز و نشیب بودهاند.
در این گزارش، به بررسی نقش و جایگاه صنعت نفت ایران در طول ۴۶ سال اخیر میپردازیم و دستاوردها، چالشها و آیندهنگریهای این صنعت حیاتی را مرور میکنیم. از تلاشهای بیوقفه مهندسان و کارگران نفتی تا سیاستهای کلان دولتها، همگی دست در دست هم دادهاند تا ایران را به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان نفت و گاز در جهان تبدیل کنند.
این روزها در حالی که جمهوری اسلامی در حال ورود به چهلوششمین سال حضور خود در پهنه نظامهای سیاسی دنیاست، مروری بر جایگاه کشور در عرصه بالادستی صنعت نفت میتواند نشان از پیشرفت شگرفی باشد که در کمتر از نیم قرن به همت جهادگران این صنعت رقم خورده است، زیرا صنعت نفت ایران بهعنوان یکی از بزرگترین صنایع نفت جهان، نقش حیاتی در اقتصاد کشور دارد.
شرکت ملی نفت ایران بهعنوان بازوی اجرایی وزارت نفت، مسئولیت توسعه، تولید و صادرات نفت و گاز را بهعهده دارد. در ۴۶ سال اخیر، این شرکت با چالشها و فرصتهای بسیاری روبهرو بوده است. این گزارش به بررسی عملکرد این شرکت در حوزههای مختلف و مهمترین اقدامهای انجام شده در این بخش میپردازد.
اکتشاف، همچنان سرزنده
طی ۴۶ سالی که از عمر انقلاب شکوهمند اسلامی ایران میگذرد به همان اندازه که نفت و گاز تولید شده، شاهد اکتشاف میدانهای جدید نفت و گاز بودهایم که نتیجه آن شناسایی حدود ۷۰ میدان هیدروکربوری تازه در ایران است. هر حفاری که انجام میگرفت و هر گامی که برداشته میشد، حکایتی بود از ایمان و ایثار مردان و زنانی که برای استقلال و رشد وطن خود تلاش میکردند؛ از ۷۰ میدان نفتی و گازی کشفشده در ایران، ۲۱ میدان نفتی است. در این میان کشف میدان گازی پارس جنوبی بهعنوان یکی از بزرگترین منابع گازی جهان و کشف میدانهای عظیم نفتی آزادگان و یادآوران از مهمترین دستاوردهای فعالیتهای اکتشافی طی این سالها بهشمار میرود.
ذخیره قابل استحصال گاز و هیدروکربور مایع در ابتدای انقلاب اسلامی بهترتیب ۸ تریلیون مترمکعب و ۸۸ میلیارد بشکه بوده که این رقم تا پایان سال ۱۴۰۲ در بخش گاز به ۳۲.۳ تریلیون مترمکعب و در بخش هیدروکربور مایع به ۱۵۶.۵ میلیارد بشکه رسیده است.
اکتشاف نفت و گاز، پایه و پشتوانه فعالیتهای بعدی در زنجیره ارزش نفت و گاز است. در دهه دوم انقلاب اسلامی و پس از اتمام جنگ تحمیلی، فعالیتهای اکتشافی در کشور بهتدریج سرعت گرفت و امکانات بیشتری به آن تخصیص داده شد. در نتیجه انجام فعالیتهای اکتشافی، مقدار ذخایر قابل استحصال گاز طبیعی بیش از ۳.۵ برابر افزایش یافته که کشف میدان گازی پارس جنوبی بهعنوان یکی از بزرگترین منابع گازی جهان از مهمترین دستاوردهای فعالیتهای اکتشافی در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی است. مقدار ذخایر قابل استحصال هیدروکربور مایع نیز در نتیجه انجام فعالیتهای اکتشافی معادل ۸۰ درصد رشد داشته که کشف میدانهای عظیم نفتی آزادگان، یادآوران و نامآوران از مهمترین دستاوردهای فعالیتهای اکتشافی در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی است.
هماکنون عملیات اکتشاف در پهنه وسیعی از کشور ازجمله پهنه خلیج فارس، دشت آبادان، دزفول شمالی، کپهداغ، لرستان، مغان، دشت گرگان و جنوب خزر و... برنامهریزی شده و در حال انجام است. همچنین اولویت اکتشاف نفت و گاز در نواحی مرزی و مشترک با کشورهای همسایه بوده، بهطوری که عمده فعالیتهای مزبور ازجمله حفاری و لرزهنگاری در سالهای اخیر در آن مناطق صورت گرفته است. میدان گازی پارس جنوبی، میدان نفتی آزادگان، میدان نفتی یادآوران، میدان گازی تابناک، میدان نفتی چنگوله، میدان نفتی آذر، میدان گازی کیش، میدان نفتی بند کرخه، میدان نفتی اروند، میدان سردار جنگل، میدان خیرآباد، میدان گازی گردان، میدان گازی زیره، کشف گاز در افق خامی میدان بیبی حکیمه، لایه نفتی میدان پارس جنوبی، میدان نفتی و گازی آرش، کشف گاز و میعانات گازی در شازند خامی میدان کرنج، میدان نفتی منصورآباد، میدان گازی هما، کشف گاز در سازندهای داریان، گدوان و سهلیان میدان مارون، میدان نفتی توسن، میدان گازی دی، کشف نفت و گاز در افق خامی میدان بینک، کشف میدان گازی لاوان در طاقدیس دهروم، مخزن سروک میدان رامین، مخزن دهروم میدان بلاد، مخزن خامی میدان نفتی منصوری و مخزن خامی میدان نفتی آب تیمور، بخشی از میدانهای کشفشده هستند.
همچنین میدان نفتی نامآوران، میدان گازی ارم، میدان نفتی پرنج، مخزن گازی سهلیان در میدان اهواز، میدان گازی سفیدزاخور، مخزن گازی ژوراسیک در میدان کوه آسماری، میدان گازی فارسی، میدان نفتی عسلویه، میدان نفتی و گازی بالارود اندیمشک، میدان اهواز، میدان جفیر، میدان آبان، میدان سفید باغون، میدان هالگان، میدان فرزاد B، میدان بینالود، میدان سوسنگرد، میدان سومار، میدان طوس، میدان سفید، میدان کوپال جنوب شرقی، میدان خیام، میدان دلاوران، میدان مهر، میدان سامان، میدان سپهر، میدان سهراب، میدان دهلران، میدان بیستون، میدان خارتنگ، میدان خسرو، میدان یادمان، میدان پازنان، میدان دوستکو، میدان دونگ، میدان چارک، میدان شهیدان، میدان سراب و میدان آریا در خلیج فارس، دیگر میدانهای نفتی و گازی هستند که از ابتدای انقلاب تاکنون کشف شدهاند.
توسعه پارس جنوبی، کلیدی به سوی امنیت انرژی
پارس جنوبی بزرگترین میدان گازی جهان است که در سه دهه اخیر همواره سرخط خبرها بوده است. این میدان گازی البته بین ایران و قطر مشترک است و این به معنای آن است که هر کدام از دو طرف به دنبال برداشت بیشتر گاز هستند. البته شریکی که شرکتهای بزرگ نفتی دنیا به او برای برداشت کمک میکنند، بیشتر رقیب است تا شریک! اما کارکنان صنعت نفت طی یک دهه اخیر با وجود همه محدودیتها با تکیه بر توانمندی خود دیگر اجازه ندادند رقیب بیشتر از ما برداشت گاز داشته باشد و حتی سهم برداشت روزانه ایران در سالهای اخیر از قطر بیشتر بوده است.
پارس جنوبی، داستانی از ایمان و ارادهای است که در دل خروشان آبهای خلیج فارس نهفته است. تلاش شبانهروزی مردان و زنان شرکت نفت و گاز پارس و پیمانکاران تحت مدیریتش به ما در این سه دهه آموخت که گاز یا میعانات گازی که از دل دریا برمیآید، یک تاریخ نهفته است. پارس جنوبی در سه دهه اخیر تنها یک میدان گازی نبود، بلکه کلیدی به سوی استقلال و امنیت انرژی بوده است. با هر فازی که از این میدان به بهرهبرداری میرسید، ایران یک گام به سوی اقتصادی پایدار و قدرتمند جلوتر میرفت. هماکنون این میدان با تأمین بیش از ۷۰ درصد گاز و خوراک مورد نیاز ۴۰ درصد بنزین کشور بهمعنای واقعی کلمه، رگ حیاتی اقتصاد کشور است و طی یک دهه آینده با راهاندازی طرح فشارافزایی، این گنج نه فقط برای امروز که برای نسلهای آینده نیز خواهد ماند؛ برای آنانی که با غرور از صنعت نفت سرزمین خود یاد خواهند کرد.
اگرچه برگهای درخشان صنعت نفت پس از پیروزی انقلاب اسلامی بسیار زیاد است اما شاهبیت شکلگیری صنعت نفت و گاز ایران در نظام مقدس جمهوری اسلامی، شناسایی میدان مشترک پارس جنوبی است؛ جایی که از ۹ هزار و ۷۰۰ کیلومتر مربع میدان مشترک، ۳ هزار و ۷۰۰ کیلومتر آن متعلق به ایران است، ضمن اینکه از یک هزار و ۳۱۰ تریلیون فوتمکعب ذخایر گاز طبیعی، ۴۱۰ تریلیون فوتمکعب به ایران اختصاص دارد. آمارهای وزارت نفت نشان میدهد از ۴۹ میلیارد بشکه ذخیره میعانات گازی منطقه مشترک پارس جنوبی بین ایران و قطر، ۱۶ میلیارد بشکه سهم ایران است.
بر اساس دادههای رسمی، حدود ۵۵ درصد میعانات تولیدشده در پارس جنوبی به پالایشگاه ستاره خلیج فارس ارسال و به ۷۰ میلیون لیتر فرآورده در روز شامل ۴۵ میلیون لیتر بنزین تبدیل میشود، بهگونهای که ۴۰ درصد تولید بنزین کشور از محل محصولات تولیدی میدان پارس جنوبی است. همچنین ارزش این مقدار گاز تولیدی از پارس جنوبی که بیش از ۷۰ درصد گاز مصرفی کشور را تأمین میکند معادل ۴ میلیون بشکه نفت در روز است. از ابتدای برداشت گاز از این میدان مشترک تا پایان ۱۴۰۲ روند تولید سالانه و تجمیعی گاز غنیشده از میدان مشترک پارس جنوبی بیش از ۲ هزار و ۷۳۸ میلیارد مترمکعب به ارزش ۸۵۰ میلیارد دلار (با احتساب هر مترمکعب گاز ۳۳ سنت) برآورد شده است.
اکنون با بهرهگیری از ۱۳ پالایشگاه با ۳ هزار و ۲۰۰ خط لوله دریایی ۳۲ اینچ، ۲۹ سکوی بهرهبرداری و ۳۳۶ حلقه چاه، روزانه بیش از ۷۱۰ میلیون مترمکعب تولید در میدان گازی پارس جنوبی انجام میشود. این در حالی است که روزانه هر پالایشگاه ۵۰ میلیون مترمکعب گاز شبکه، ۴۰۰ تن گوگرد، ۷۷ هزار بشکه میعانات گازی، یک هزار و ۸۰۰ تن بوتان، یک هزار و ۱۰۰ تن پروپان، ۲ هزار و ۷۵۰ تن اتان و در مجموع محصولاتی به ارزش ۱۰ میلیون دلار در روز معادل ۳.۵ میلیارد دلار در سال تولید میکند. همچنین براساس آمارها، در مجموع ۲۹ میلیون تن اتان، پروپان و بوتان از تأسیسات پارس جنوبی استحصال و بهعنوان خوراک به واحدهای پتروشیمی تحویل و یا صادر میشود.
وانگهی دولت چهاردهم در حوزه توسعه میدان گازی پارس جنوبی اقدامها و دستاوردهای زیادی در پنج ماهه استقرار خود داشته که افزایش تولید پارس جنوبی بیش از برنامه مصوب و تا سقف توان تولید تأسیسات سکوها و ظرفیت دریافت پالایشگاهها، راهاندازی چاههای ۵، ۶ و ۷ سکوی B۱۱ میدان گازی پارس جنوبی، برنامهریزی برای حفاری و تکمیل چاه شماره (۸) سکوی B۱۱ میدان گازی پارس جنوبی، تحقق تولید حدود ۲۰ میلیون مترمکعب در روز گاز خام از فاز ۱۱ پارس جنوبی تا پایان سال ۱۴۰۳، راهاندازی چهار چاه تعمیری در سکوی ۱۳A در سال ۱۴۰۳ که چهارمین چاه با دبی ۱.۵ میلیون مترمکعب در روز در دولت چهاردهم بوده، اسیدکاری و تکمیل چاههای تولیدی میدان پارس جنوبی به مقدار ۳ میلیون مترمکعب در روز، بهرهبرداری از نخستین چاه اینفیل میدان گازی پارس جنوبی، شتاب گرفتن عملیات حفاری چاههای اینفیل در فازهای یک، ۱۲، ۱۵ و ۱۹ پارس جنوبی با تأمین ۴ دکل، استقرار دکل و شروع حفاری در دو موقعیت فاز یک (دکل ول تارگت ۱) و فاز ۱۲B (دکل DCI)، استقرار دو دکل جدید برای دو موقعیت بعدی در فازهای ۱۵ و ۱۹ (دکلهای سحر و P۲۰۰)، تعمیرات اساسی سکوهای گازی میدان پارس جنوبی در شرایط ایمن، تعویض ۱۳ عدد شیر ۳۲ اینچ ESDV و MOV، تعویض ۷ عدد زانوی خروجی (Bend) و عملیات رادیوگرافی خطوط لوله، همفشارسازی چاههای پنج سکو و رفع گرفتگی خط پایلوت مشعل ۸ سکو و نصب جرقهزن در سکوی شماره ۷ بهصورت کاملاً ایمن ازجمله مهمترین اقدامها در این زمینه بوده است.
فشارافزایی از نان شب واجبتر
تمرکز جدی بر اجرای طرح فشارافزایی پارس جنوبی بهعنوان یکی از راهبردیترین طرحهای وزارت با استفاده حداکثری از توان تخصصی، مدیریتی و زیرساختی کشور در اولویت وزارت نفت قرار دارد. این طرح با اهدافی همچون نگهداشت فشار میدان گازی پارس جنوبی، نگهداشت نرخ تولید از میدان گازی پارس جنوبی، جلوگیری از مهاجرت گاز به سمت قطر (گنبد شمالی)، ادامه تأمین بخش قابلتوجهی از گاز و بنزین مورد نیاز کشور و مدیریت تراز گازی کشور انجام میشود.
برنامهریزی شده است چهار پیمانکار فعال در توسعه میدانهای نفت و گاز کشور شامل شرکتهای پتروپارس، اویک، قرارگاه سازندگی خاتمالانبیا (ص) و مپنا اجرای طرح مذکور را بهعهده گیرند که رئوس قراردادها با شرکتهای مذکور به تفاهم رسیده است. هماکنون مذاکرات قراردادی فیمابین شرکت ملی نفت ایران و شرکتهای مذکور برای اجرای طرح اصلی در حال انجام است که با انعقاد قراردادها تا پایان امسال، کل طرح تعیین تکلیف و وارد فاز اجرایی میشود. در عین حال، یک واحد تأسیسات فشارافزایی بهصورت آزمایشی (پایلوت) از سوی شرکت ساختمانی و نصب توربوکمپرسور نفت (OTC) در حال ساخت است.
در این زمینه فعالیتهای انجام شده است که ازجمله مهمترین این اقدامها میتوان به ادامه مطالعات مهندسی Feed & Basic فشارافزایی در بخش دریا، ادامه مطالعات Pre-Project و بازبینی مطالعات مفهومی، ادامه مطالعات پایه و پایه پیشرفته هابهای فشار افزایی، مذاکرات قراردادی هاب اول فشارافزایی با شرکت پتروپارس در قالب قرارداد فاز ۱۱ بهصورت IPC و تهیه اسناد قراردادی و پیوستهای فنی بهمنظور انعقاد قرارداد هابهای دوم تا هفتم بهصورت EPCI مقطوع اشاره کرد.
غرب کارون؛ تبلور غیرت و تخصص ایرانی
غرب کارون با آفتاب داغی که بر زمینهایش میتابد و امواجی که از کارون میگذرد، داستانی حماسی و باشکوه از صنعت نفت ایران حکایت میکند؛ هماکنون روزانه بیش از ۳۵۰ هزار بشکه نفت در غرب کارون تولید میشود و قرار است این مقدار طی ۵ سال آینده به بیش از یک میلیون بشکه در روز برسد.
چرخهای زمان در غرب کارون بیصدا میچرخند و کارکنان صنعت نفت در جستوجوی رازهای زمین به عمق آن فرو میروند. هماکنون هر ضربه مته دکلهای حفاری فعال در این منطقه در دل خاک، حکایت از اشتیاقی نهفته برای افزایش تولید از میدانهای جوان نفتی ایران دارد. طی یک دهه اخیر در این میدانها، نه فقط نفت که خاطراتی از تلاش کارکنان صنعت نفت هم بیرون میجوشد؛ کسانی که به آیندهای روشن و استقلال وطن ایمان دارند.
در حوزه غرب کارون بیش از ۱۳ میدان نفتی وجود دارد که براساس آخرین مطالعات، برآورد نفت درجا فقط برای میدانهای آزادگان و یادآوران ۶۷ میلیارد بشکه محاسبه شده که عمده آن نفت سنگین و فوقسنگین صادراتی است. اگرچه مطالعه و توسعه این میدانها از نیمه دوم دهه ۷۰ با حضور شرکتهای خارجی در قالب قراردادهای بیع متقابل آغاز شده اما اکنون از سوی پیمانکاران داخلی در حال انجام است.
دیپلماسی انرژی؛ در شبهای تاریک تحریم
صنعت نفت ایران در طول ۴۶ سال گذشته همواره با چالشهای بیپایان همچون جنگ، تحریم و تهدید روبهرو بوده و همواره نوک پیکان این تحریمها برای فلج کردن اقتصاد کشورمان به سوی صنعت نفت بوده است، اما در این سرزمین کهن، هرگاه توفانی برخاست، مردمانی بپا خاستند که با ارادهای آهنین و دیپلماسیای که از دل تجربه و ایمان به وطن برخاسته بود، مسیری تازه به سوی آینده باز کردند.
دیپلماسی انرژی، همان راهی بود که در پیچوخمهای تاریخ، ایران را از تنگناهای تحریم بیرون کشید. کارکنان امور بینالملل شرکت ملی نفت ایران در سایه تحریمها، وقتی دنیا درهای تجارت را بسته بود، با تدابیری هوشمندانه راههایی نو و خلاقانه برای فروش نفت و گاز یافتند. در میان این همه سختیها، نفت ایران همچون آواز فراموشنشدنی، در گوش جهان طنینانداز شد و نشان داد حتی در تاریکترین شبها، نور امیدی هست.
مؤسسه صلح آمریکا پیشتر گزارشی با عنوان حقایق کلیدی درباره تنگه هرمز و نفت ایران به قلم آنیکا فولکسون منتشر کرد که میتوان همه آن را در یک جمله خلاصه کرد: «نفت ایران قابل جایگزینی نیست!». این گزاره که بارها پس از انتشار اولیه به قلم تحلیلگران دیگری در نشریههای ممتاز صنعت نفت دنیا همچون گاردین و گزارشهای مبسوط اداره اطلاعات انرژی آمریکا (EIA) نیز منتشر شد، حاوی نکات مهمی است که در چارچوب استمرار تولید حداکثری نفت ایران تعریف میشود. عطش بازارهای جهانی برای بهرهمندی از نفت ایران و نقش کلیدی کشور در این بازارها که آن را به یکی از مهمترین تصمیمگیرندگان در جهان بدل میکند، عامل دیگری بود تا کارکنان امور بینالملل شرکت ملی نفت ایران همه تلاش خود را در دستیابی به حداکثر تولید با بیشترین مقدار بهرهوری و سهمخواهی از این بازار بهکار گیرند.
شکی نیست که امروز افزون بر اقتصاد، سیاست نیز با نفت درآمیخته و بخش قابلتوجهی از سیاستهای جهانی در رویارویی با ایران از همین امتیاز نفتخیز بودن کشور ناشی میشود و این حقیقت مسلم صنعت نفت ایران است. ایران هماکنون رتبه نخست مجموع ذخایر هیدروکربوری در جهان را در اختیار دارد و با اکتشافهای انجامشده در سالهای اخیر، این واقعیت محرز شده است که ایران همچنان یکی از گزینههای اصلی تأمینکننده منابع هیدروکربوری در جهان خواهد بود.
ساخت داخل؛ قصهای از توانمندی مردمان پارسی
صنعت نفت ایران در طول ۴۶ سالی که از انقلاب اسلامی ایران میگذرد، با چالشهای بیشماری روبهرو بوده است، اما در دل همین چالشها، مردان و زنان صنعت نفت توانستهاند این صنعت ارزشآفرین را به قلههای جدیدی برسانند؛ سازندگان، پیمانکاران و کارکنان عملیاتی صنعت نفت با مهارت مهندسی معکوس و طراحیهای خلاقانه، توانستند هر آنچه نیاز داشتند، بسازند و تعمیر کنند. آنها با دستان خالی، اما با ذهنی خلاق و هوشی سرشار، ابزارها و تجهیزات مورد نیاز صنعت نفت را بومیسازی کردند و بهمعنای واقعی، گلیم خود را از آب بیرون کشیدند. وزارت نفت نیز در این سالها پشتیبان و حامی ساخت داخل بود، بهطوری که طی سه سال اخیر، وزارت نفت در میان دستگاههای اجرایی رتبه نخست حمایت از ساخت داخل را به خود اختصاص داد. هر پیچ و مهرهای که در این سالها در داخل برای صنعت نفت ساخته میشد، حکایتی بود از ایمان و همت مردمی که به آیندهای روشنتر باور داشتند.
این صنعت در دهههای اخیر در نبود شرکتهای خارجی، به قوت قلب و اراده ایرانیان زنده ماند. بنابراین ثروت صنعت نفت، نفت و گاز آن نیست، بلکه ذهنهای خلاق منابع انسانی آن است که جهانیان را به تحسین واداشته است. روزگاری در کشور نفتخیز ایران از صفر تا صد عملیات اکتشاف و تولید در اختیار شرکتهای خارجی بود، گرچه در اسفند ۱۳۲۹ با فراز و نشیبهای فراوان صنعت نفت ملی شد، خارجیها همچنان یک پای صنعت نفت تا سال ۱۳۵۷ بودند. با پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن خروج متخصصان خارجی از این صنعت، متخصصان ایرانی با تکیه بر تجربه و تخصص خود کار را پیش بردند و امروز به مرزهای خودکفایی ۸۰ درصدی در ساخت و تولید تجهیزات و کالاها در این صنعت راهبردی رسیدهاند.
جمعآوری گاز؛ چراغی که سوسو میزند
یکی از مهمترین موفقیتهای صنعت نفت، جمعآوری گازهای همراه نفت بوده که نهتنها به بهبود محیط زیست کمک کرده، بلکه از منابع ارزشمند انرژی نیز بهرهبرداری بهینهتری به عمل آمده است. این گازها که در ابتدای راه، مشکلزا و آلاینده بودند، اکنون بهواسطه تلاشهای مستمر، به ثروتی ملی تبدیل شدهاند.
شعلههای گازهای همراه نفت، همچون آتش زندهای بودند که آرامش و سلامت مردم استانهای نفتخیز را تهدید میکردند اما تلاشها و برنامههای بلندمدت برای کاهش و سرانجام حذف این گازها آغاز شد. وزارت نفت ایران با برنامهریزیهای دقیق و حمایت از پروژههای داخلی، نقش مهمی در این دستاوردها ایفا کرده است. برنامه وزارت نفت برای جمعآوری ۲ میلیارد فوتمکعب گاز همراه نفت، شامل پنج طرح بلندمدت و ۱۴ مزایده فروش بوده و ظرفیت جمعآوری و فرآورش حدود ۵۷ میلیون مترمکعب در روز را دارد. این برنامهها نهتنها به کاهش آلایندگیها میانجامد، بلکه به ارتقای اقتصادی و افزایش بهرهوری صنعت نفت کشور نیز کمک خواهد کرد. هدفگذاری ایران برای جمعآوری کامل گازهای همراه نفت تا ۱۴۰۴، نشان از عزم جدی و اراده مستحکم این کشور برای حفاظت از محیط زیست و بهبود شرایط زندگی مردم دارد.
وزارت نفت دولت چهاردهم در پنج ماهی که از استقرارش میگذرد در حوزه جمعآوری گازهای همراه اقدامهای مهمی انجام داده که میتوان به در سرویس قرار گرفتن طرح جمعآوری گازهای همراه مارون ۵ (آسماری شیرین) به مقدار ۱۲ میلیون فوت مکعب در روز، کاهش مشعلسوزی به مقدار ۴۵ میلیون فوتمکعب در روز با راهاندازی ایستگاه تقویت فشار گچساران ۲، کاهش مشعلسوزی به مقدار ۲۵ میلیون فوتمکعب در روز با راهاندازی ایستگاه تقویت فشار گچساران ۴، راهاندازی خط انتقال گاز همراه میدان آزادگان شمالی به کارخانه گاز و گاز مایع ۳۲۰۰ در راستای کاهش گازسوزی و پیشراهاندازی کارخانه گاز و گاز مایع ۳۱۰۰ اشاره کرد.
... ادامه در صفحه4