یدالله اسلامی- روزنامه‌نگار
بنایم براین است که سفرنامه‌ای کوتاه تقدیم همراهان کنم. کیش را به مقصد چارک ترک گفته وپس از یک ساعت ونیم دربندر چارک بودیم. دریای زلال وآرام وهمسفران جوان‌دل لذت سفر را صدچندان می‌کرد. دراوج آلودگی هوای تهران وشهرهای بزرگ هوای دلپذیر کیش باساحل شگفت انگیز جلوه‌ای از شکوه و زیبایی ایران بزرگ ماست. کیش از زیبایی چیزی کم ندارد ولی جایگاهی را که باید نیافته است، ساحل بی نظیر کیش می‌توانست مقصد بسیاری از جهانگردان طبیعت دوست باشد. به داستان سفر برمی گردم، پس از رسیدن به بندر چارک راهی بندر عباس شدیم، تنها ساحل و دریا نیست که زیباست بلکه تپه‌های رنگارنگ ونقش هایی که طبیعت بر تپه‌ها زده است چشم نواز ودلفریب است، وافسوس که این همه زیبایی از دید گردشگران دلبسته طبیعت به دور مانده وتلاشی برای بهره وری وبهره برداری مناسب از این ظرفیت بزرگ وشگفت انگیز صورت نگرفته است، هرچند خشکی چشم آسمان طراوت را از زمین این سامان گرفته است ولی درختان پراکنده گویای توان زایش خاکی است که اگرچشم انسان گشوده شود وپاسداشت طبیعت هدف شود می‌تواند بوستانی از درختانی شود که به قهر طبیعت وبی توجهی آدمیان از سرشت خود فاصله گرفته وسرنوشتی غم انگیز یافته است، ساحل ودشت وصحرا را که پشت سر می‌نهادیم وبه بندرعباس نزدیک‌تر می‌شدیم پاکی هوا با آلاینده‌ها درهم می‌آمیخت، دودکش‌های کارخانه سیمان هرمزگان سرعتی شتابان به آلودگی هوا می‌بخشید و بندرعباس آلودگی شهرهای بزرگ را یاد آوری می‌کرد هرچند باد چنگ در دامان آلودگی‌ها انداخته و آلودگی‌ها را از فضای شهر می‌رماند، بادهم کم کم سرعتی بیشتر پیدا کرده وخروشی را برجان دریا می‌انداخت که سبب شد برنامه سفربه هرمز را به زمان دیگری واگذاریم که از سفر فردا به بوموسی باز نمانیم. مسافران ناخواسته دو مینی بوس شدیم که برای رفتن به رستورانی مقصد بنمایند. در مینی نخست به رستوران تعطیل برخوردیم راننده پولی از ما قبول نکرد واصرار مارا با انکار خود همراه کردوراننده مینی بوس دوم هم بااخلاق نیکو مارا به مقصد رسانید وبازهم طلب پول نکرد ودرمرحله نخست شماره کارتی هم نداد ولی قرار شد بازهم درسفرهای درون شهری باما همراه شود. هنگامی که باچنین مواردی در کشاکش سختی‌ها وتنگندستی ها رو به رو می‌شویم به خود بانگ می‌زنیم که فضیلت‌های انسانی همچنان زنده است ومی توان به آینده این مرز وبوم امیدوار بود.