«آنورا»، «امیلیا پرز» و «شرور» در میان ۱۰ فیلم برتر انستیتو فیلم آمریکا جای گرفتند.
انستیتو فیلم آمریکا به رسم هر سال فهرست ۱۰ فیلم سینمایی و برنامه تلویزیونی برتر سال خود را منتشر کرد. فهرست امسال دربرگیرنده مجموعه‌ای متنوع از ژانرها، بودجه‌ها و پلتفرم‌ها است و ترکیبی از فیلم های موفق استودیویی، فیلم‌های مستقل با بودجه پایین و فیلم‌های هنری جسورانه را دربرمی‌گیرد.
به گزارش مهر به نقل از ورایتی، در بخش سینما هم فیلم‌های گیشه پسند و هم فیلم های هنری جای گرفته‌اند. «آنورا» شان بیکر و «بروتالیست» برادی کوربت از سینمای مستقل و فیلم‌هایی چون «یک ناشناخته کامل» از جیمز منگولد و «تلماسه: قسمت دوم» ساخته دنیس ویلنوو از کهنه کاران سینمایی و نیز «کنکلاو» ادوارد برگر و «شرور» جان ام. چو از سینمای فانتزی شیک در کنار «امیلیا پرز» ژاک اودیارد و «پسران نیکل» رامل راس از فیلمسازان برجسته و «سینگ سینگ» گرگ کودار و «یک درد واقعی» جسی آیزنبرگ از سینمای اجتماعی در این فهرست جای دارند.
فهرست انستیتو فیلم آمریکا پیش‌درآمدی بر اسکار محسوب می‌شود و در دهه اخیر ۱۰ فیلم انتخابی برتر انستیتو با نامزدهای بهترین فیلم آکادمی همسو بوده و معمولا ۷ تا ۸ فیلم از این فهرست در فهرست اسکار هم جای داشته‌اند. با این حال نادیده گرفتن «گلادیاتور ۲» حماسه تاریخی ریدلی اسکات، «اتاق بغلی» اولین فیلم انگلیسی زبان پدرو آلمودوار و «بلیتز» استیو مک‌کوئین در این فهرست ممکن است با رای متفاوت اسکار روبه‌رو شود.
در فهرست امسال سینمای بین‌المللی هم جای خود را دارند و «امیلیا پرز» ژاک آئودیارد به دلیل عناصر خلاقانه که به نوعی مرتبط با آمریکا بود، به این فهرست راه یافت.
فهرست کامل برترین‌ها چنین است:
بهترین فیلم های سینمایی سال:
«آنورا» (نئون)
«بروتالیست» (A۲۴)
«یک ناشناخته کامل» (سرچلایت پیکچرز)
«کنکلاو» (فوکوس فیچرز)
«تلماسه: قسمت دوم» (برادران وارنر)
«امیلیا پرز» (نتفلیکس)
«پسران نیکل» (استودیوی آمازون ام جی ام)
«یک درد واقعی» (سرچلایت پیکچرز)
«شرور» (یونیورسال)
بهترین برنامه‌های تلویزیونی سال
«خرس» (FX)
«هک» (اچ‌بی‌او/مکس)
«مردی در درون» (نتفلیکس)
«آقا و خانم اسمیت» (پرایم ویدیو)
«هیچ کس این را نمی‌خواهد» (نتفلیکس)
«پنگوئن» (اچ‌بی‌او/مکس)
«شوگان» (FX)
«کوچک شدن» (اپل تی وی پلاس)
«حقایق واقعی: سرزمین شب» (اچ‌بی‌او/مکس)
جایزه ویژه: «بچه گوزن شمالی» (نتفلیکس)
آرش افراسیابی:
تنهایی، قهرمان اصلی کتاب مکالرز است
اخیراً کتاب «قلب، شکارچی تنها» نوشته کارسون مکالرز با ترجمه آرش افراسیابی از سوی نشر بیدگل در ۴۹۲ صفحه منتشر شده است؛ اثری که در آن نویسنده‌ای سفیدپوست برای نخستین‌بار، در داستانی برآمده از زندگی در جنوب، با شخصیت‌های سیاه‌پوست نگاهی واقعی و عادلانه داشته است. آرش افراسیابی، مترجم این کتاب در گفت‌وگو با ایبنا با بیان اینکه به واسطه علاقه شخصی به آثار قبلی نویسنده و نیز اقتباس سینمایی که سال‌ها پیش از این اثر دیده بود تصمیم به ترجمه کتاب گرفته است، عنوان کرد: فیلمی را که بر اساس این کتاب نوشته شده، دیده‌ام و علاقه شدیدم به نسخه سینمایی، یکی از دلایلی بود که من را به ترجمه کتاب ترغیب کرد ولی مسلماً کتاب مثل اکثر آثار ادبی دیگر، یک سروگردن بالاتر از نسخه سینمایی‌اش قرار می‌گیرد. این مترجم درباره سبک و سیاق قلم مکالرز توضیح داد: مکالرز یکی از نویسندگانی است که آثارشان در قالب سبک گوتیک جنوبی قرار می‌گیرد. این سبک ادبی به مسائل فرهنگی ایالات جنوبی آمریکا تمرکز دارد. این ادبیات در دوره برده‌داری و پس از آن پیشرفت‌های چشمگیر و در خور توجهی داشت و علاوه بر مولفه‌های جغرافیایی، به موضوعات محوری زمانه‌اش می‌پردازد، موضوعاتی مثل نژادپرستی، جنگ و فقر که امروز هم در جای‌جای جهان با آنها دست به گریبانیم. از ویژگی‌های شاخص این سبک ادبی می‌توان به اهمیت خانواده، اجتماع، عدالت، مذهب، نژادپرستی و به‌ویژه مشکلات اجتماعی سیاهپوستان اشاره کرد. مکالرز در این سبک پیرو بزرگانی چون ویلیام فاکنر، مارک تواین و سایرین بوده است. مکالرز در تمام آثارش از تنهایی و رنج انسان می‌نویسد و در این اثر که به نوعی مهمترین اثر اوست، تنهایی، قهرمان اصلی به شمار می‌رود. وی تاکید کرد: اگر در ادبیات و به ویژه ادبیات مدرن دنبال پیام بگردیم، راه را به بیراهه رفته‌ایم. در تحلیل و تفسیر ادبیات بهتر است مسائل به مراتب مهمتری از جمله سبک نوشتار، توجه به سنت ادبی و نوع نگاه نویسنده به جهان پیرامون مورد نظر قرار بگیرد و اساساً امروزه در آثار جمع کثیری از نویسندگان مطرح دغدغه پیام و پیام‌رسانی به چشم نمی‌خورد و خواننده بر مبنای دریافت و نگاه خود با اثر ارتباط برقرار می‌کند.