محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار با بیان اینکه خشونت علیه کادر درمان در حال افزایش است، توضیح داد: از میان کادر درمان، پرستاران در صف اول ارائه خدمات به مردم قرار دارند. شغل پرستاری جزو مشاغل پر خطر است. پرستاران با عوامل پر خطر مواجهه دارند. هر پرستار چندین برابر افراد عادی در معرض هپاتیت، ایدز و انواع بیماری‌های ویروسی است.
وی متذکر شد: سیستم بهداشت و درمان ناکارامد است و از نظر تعداد نیروی انسانی و تجهیزات کمبود دارد. در این سیستم پرستاران در دسترس ترین گروه‌ها هستند. هر کسی که به مراکز درمانی مراجعه کند اولین و آخرین برخوردش با پرستاران است و بیشترین مواجهه را با این گروه دارد. از این رو هر گونه نارضایی از کل سیستم به پرستاران منتقل می‌شود، حتی نارضایتی‌هایی که عملاً به وظایف پرستاران مربوط نمی‌شود.
شریفی مقدم با اشاره به نارضایتی از مجموعه‌های درمانی اضافه کرد: بیماران و همراهانشان به دلیل مشکلات مربوط به مدیریت بیمارستان‌ها، نظام اداری، تاسیسات و... با پرستاران برخورد می‌کنند. بیش از 95 درصد از پرستاران خشونت کلامی را تجربه کرده‌اند. این آمار 10 سال پیش گرفته شده و یقیناً اگر امروز پرسش شود میزان پرستارانی که خشونت دیده‌اند بیشتر از 95 درصد خواهد بود.
وی بیان داشت: میزان خشونت فیزیکی با پرستاران آنقدر بالاست که نمی‌توانند به آمارگیری ورود کنند، چون نتیجه بد خواهد بود. اگر از پرستاران پرسش شود بیشتر برخوردهایی که با آن‌ها شده به دلیل اشتباهات یا مشکلاتی است که به آن‌ها مربوط نمی‌شود.
دبیر کل خانه پرستار گفت: گزارش‌هایی از پرستارانی داریم که چشمشان تخلیه شده، گردنشان شکسته، چاقو خورده و سیلی خورده‌اند تا جاییکه ضرب و شتم پرستار در محیط درمانی به اتفاقی روزمره تبدیل شده است.
شریفی مقدم با اشاره به ویژگی‌های کادر درمان افزود: پزشکان و پرستاران از اقشار تحصیکرده جامعه هستند. این افراد از کودکی پای درس و مشق بودند و معاشرت‌های محدودی داشتند. آن‌ها عموماً بچه‌هایی درسخوان و اصطلاحاً پاستوریزه بوده‌اند. این افراد از نظر فرهنگی و تربیتی اهل جدل و دعوا نیستند و وقتی در شرایط پر خطر قرار می‌گیرند نمی‌توانند از خود دفاع کنند و معمولاً کتک می‌خورند. تأمین امنیت پزشکیان و پرستاران با مراکز درمانی است.
وی اضافه کرد: برای مقابله با این مساله ابتدا باید نواقص شبکه درمان را برطرف کرد و مشکلات بیمارستان‌ها را حل کرد. بخش دیگری از مشکل فرهنگی است، چرا باید کتک زدن بانوان در برخی از شهرها و شهرستان‌ها انقدر عادی باشد که همراهان بیمار در مراکز درمانی به راحتی به خانم‌های پرستار حمله کنند و آن‌ها را کتک بزنند؟! همین آدم‌ها در مراجعه به اداره مالیات، بانک یا استانداری هم چنین برخوردی دارند؟! چرا در سایر ادارات آرامتر رفتار می‌کنند و به گوش کسی سیلی نمی‌زنند ولی در مواجهه با یک پرستار جوان رفتاری غیر عادی از خود نشان می‌دهند؟!
محمد شریفی مقدم افزود: مساله مهم لزوم افزایش نیرو در شبکه بهداشت و درمان است. یک پرستار چگونه باید در آن واحد به 10 مریض رسیدگی کند؟! پرستاران با حقوق کم و سنگین‌ترین و سختترین کار را انجام می‌دهند. در چنین شرایطی میزان خطا بالا می‌رود.
این پرستار پیشکسوت عنوان کرد: نکته بعدی این است که نیروهای ستادی و اداری باید از نیروهای خط حفاظت کنند. امنیت پرستاران بر عهده نیروهای حراست است. چرا یک مدیر رده میانی محافظ دارد، ولی پرستاران یک بیمارستان نمی‌توانند نسبت به حمایت یگان حراست و نگهبانی مجموعه اطمینان داشته باشند.
شریفی مقدم در پااین سخنان خود با اشاره به مطالبات جامعه پرستاران ایران گفت: حراست بیمارستان با پرستارانی که بخاطر حقوق خود حرف می‌زنند، فوراً برخورد می‌کند ولی وقتی پرستار کتک می‌خورد به موقع به صحنه نمی‌رسند. در مواردی می‌بینیم نگهبان با همراهان بیمار دم خور می‌شود و هم شروع به گلایه می‌کند و رفتار مراجعان با کادر درمان تند و خشن می‌شود. به عقیده من بیمارستان‌ها در محافظت از پرستاران کوتاهی می‌کنند.