پیتسو موسیمانه، سرمربی استقلال، در بیشتر نشستهای خبریاش به نوعی ناامیدی یا احتیاط در لحن و محتوای صحبتهایش دارد که این مسئله برای تیمی با هواداران پرشور استقلال کمی نگرانکننده است. شکستهای پیاپی استقلال بهخصوص در بازیهای اخیر مقابل تیمهای مختلف نشاندهنده وضعیت دشواری است که تیم در آن قرار دارد؛ اما موسیمانه به جای ایجاد حس اعتماد و انگیزه، بیشتر به ذکر چالشها و مشکلات میپردازد و این موضوع میتواند تأثیر منفی بر روحیه تیم و هواداران بگذارد.
موسیمانه اغلب با مثال زدن از تیمهای بزرگ مانند منچستر یونایتد و آرسنال که در سالهای اخیر دوران بحرانی را پشت سر گذاشتهاند، بر لزوم زمان و صبر برای بازسازی استقلال تأکید میکند. با اینکه این مثالها منطقی هستند، اما چنین مقایسههایی هر بار که تکرار میشوند، حس ناامیدی و عدم اعتماد به نتایج کوتاهمدت را در بین طرفداران تقویت میکنند. هواداران استقلال بهخوبی از مشکلات تیم آگاهاند، ولی انتظار دارند که سرمربی به جای تمرکز بر مشکلات، راهحلی عملی برای بهبود سریع تیم ارائه دهد.
با وجود مشکلاتی مثل مصدومیتهای بازیکنان اصلی و آماده نبودن برخی از بازیکنان، تکرار مداوم این مسائل در کنفرانسهای خبری ممکن است این حس را به بازیکنان و هواداران القا کند که سرمربی آنچنان به بازگشت سریع استقلال امیدوار نیست. موسیمانه البته بر بهبود وضعیت فیزیکی و بدنسازی تیم تأکید میکند، اما او در این شرایط چالشبرانگیز بهجای تأکید بر تلاش برای تغییر نتایج، بیشتر به تحلیل دلایل مشکلات میپردازد. این نوع نگرش بهویژه در فوتبال ایران که هواداران سریعتر انتظار بهبود دارند، چالشی اضافی را برای تیم به وجود میآورد.
سرمربی آبیپوشان در کنفرانس خبری و پیش از جدال با مس رفسنجان، از ناتوانی بدنی بازیکنانش و اینکه آنها در دویدن و جنگیدنها اصطلاحاً کم میآورند صحبت کرد. عدم بدنسازی مطلوب در پیشفصل، موضوعی است که پیش از این نیز به آن پرداخته شده و تعطیلات فیفا دی میتواند زمان مناسبی برای حل این مشکلات باشد اما بیان هر بار آن شاید منجر به تزریق ناامیدی در تیم شود.
موسیمانه بارها اشاره کرده که استقلال به تغییرات ساختاری نیاز دارد و نیاز به جذب بازیکنان جدید و بهبود وضعیت بدنی تیم احساس میشود. اما شاید تکرار این اظهارات از سوی او پیام مثبتی به بازیکنان موجود در تیم منتقل نکند و حتی این حس را به آنها بدهد که سرمربی از تواناییهای فعلیشان ناامید است.
البته که هر علاقهمندی به فوتبال میداند که صحبتهای سرمربی اهل آفریقای جنوبی استقلال درست بوده و او تیم بیماری که چه از لحاظ فنی و نفری و هم از لحاظ روحی بالانس نیست و در شرایط بسیار بدی قرار دارد را تحویل گرفته اما موسیمانه به خوبی میداند که او با علم به این شرایط، پیشنهاد استقلال را پذیرفته و چون مدیران باشگاه در او توانایی بهبود شرایط را دیدهاند، به سراغش رفتهاند و باید رفتهرفته تیم را از این شرایط بحرانی خارج کند.
از سوی دیگر، موسیمانه به بهبود سطح بازی تیم و پیشرفت در پاسکاری اشاره میکند که این موضوع میتواند جنبهای از امید را به نمایش بگذارد. اما او بلافاصله این خوشبینی را نقش بر آب میکند و میگوید تا زمان اولین پیروزی این چیزها هم به چشم کسی نخواهند آمد. او حتی پا را فراتر گذاشته و خود برد را هم زیر سؤال میبرد و میگوید: گاهی وقتها میبرید ولی نمیدانید چطور!
برای موسیمانه که تجربه کار در تیمهای بزرگ را دارد، شاید یکی از مهمترین نکات این باشد که بهجای تمرکز بر کمبودها، روی ایجاد همبستگی و ایجاد یک هدف مشترک تمرکز کند. اما وقتی او تکرار میکند: بازیکنان زیادی لازم داریم، یعنی آنچنان هم بر توانایی خود و تیم ایمان ندارد. چیزی که در این روزهای سرد دل هواداران استقلال را میلرزاند. اگر استقلال در بازی آینده بتواند پیروز شود، این پیروزی میتواند نقطهای باشد برای تغییر روند ناامیدکننده تیم. تیمی که یکی از بدترین سالها از زمان تأسیسش را پشت سر میگذارد و با بحرانی اینچنین آشنا نیست و همین مسئله باعث عمق بحران و ناتوانی ستارههایی شده که هر تیمی آرزوی داشتنشان را دارد (البته شاید جز خود همین تیم با این سرمربی). تیمی که رئال و آرسنال نیست اما مثل آنها فقط برای برد بازی میکند و باید فردا به این نوار نحس شکست پایان بدهد.