یدالله اسلامی- دبیرکل مجمع نمایندگان ادوار مجلس
تصمیمی که رهبری انقلاب در مورد پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل در سال 1367 برای پایان دادن به جنگ با عراق گرفتند، خردمندانه‌ترین تصمیمی بود که کشور را از فرسایش بیشتر و قربانی شدن افزون‌تر جوانان نجات داد. شجاعت در تصمیم گیری درست و در زمان درست اهمیت جدی دارد ولی جام زهر خواندن آن از زبان بنیانگذار جمهوری اسلامی به دلیل شرایط روانی رزمندگان وشرایطی که پیش از آن مطرح شده بود و فضایی که شکل گرفته بود معنای ویژه خود را دارد. فرمانده کل قوا پس از دریافت گزارش روغنی زنجانی وزیر برنامه و بودجه و میرحسین موسوی نخست وزیر درباره وضعیت بد اقتصادی به این نتیجه رسیدند که ادامه جنگ با این گفته که «اگر جنگ بیست سال هم طول بکشد ما ایستاده‌ایم» همخوانی ندارد، زیرا واقعیت‌های اقتصادی ادامه جنگ و دستیابی به پیروزی را غیر ممکن کرده بود، به همین دلیل قطعنامه 598 پذیرفته شد و خطر تجزیه کشور از بین رفت. شجاعت فرمانده کل قوا در پذیرش قطعنامه تصمیم خردمندانه‌ای بود که اتخاذ شد. مردم هم از آن استقبال کردند. پیامدهای این تصمیم امروز بر همگان آشکار است. برمبنای آنچه جام زهر خوانده شده است پیشنهاد انجام هر اقدام هوشمندانه به تشبیه جام زهرنوشیدن نیز از خطاهای راهبردی است که به آن استناد می‌شود. آنچه بنیانگذار انجام داد نتیجه‌اش به نفع مردم شد.
این روزها که جنگ روایت‌ها وعملیات روانی بر هر جنگ میدانی و نظامی پیشی گرفته است هر تصمیم هوشمندانه و خردمندانه ناشی از ترس و عقب نشینی تاکتیکی دانسته شده و فضا برای هیجان آفرینی و شعار آماده می‌شود. وقتی تصمیم درست گرفته شود ملت از آن حمایت خواهد کرد.
تصمیم درست و در زمان درست اگر هماهنگ با واقعیت‌های میدانی اعم از توان اقتصادی وتاب آوری مردمی وسایر شرایط باشد جام زهر نیست بلکه فرصتی تازه برای کشور پدید آوردن وخطری را از کشور دور کردن وامیدی تازه آفریدن است که عین صواب است. البته تصمیم سخت ودشوار گرفتن مهم و سرنوشت ساز برای اداره درست وآسیب کمتر این امر از ضروری‌ترین و مهمترین تصمیمات است که مسئولان در موقع بحران می‌توانند اتخاذ کنند.
آیا اندیشیده‌ایم جایگزین تصمیم بد چه بود؟