گروه اجتماعی: طرح اصلاح قانون مهریه بر اساس ماده ۱۳۷ آییننامه داخلی مجلس شورای اسلامی از ابتدای مهر ماه کلید خورده است. طرح اصلاح قانون مهریه، دو موضوع «حبسزدایی و قضازدایی» را شامل میشود که در صورت تصویب و انجام اصلاحیه، مردها دیگر به دلیل مهریه حبس نمیشوند و زنان نیز برای به اجرا گذاشتن مهریه خود دیگر مجبور به طی کردن مراحل دادرسی نیستند؛ بر این اساس اگر زنی بخواهد مهریه خود به اجرا بگذارد بدون طی کردن مراحل دادرسی و با مراجعه به بخش اجراییات دادگاه خانواده میتواند مهریه خود را به اجرا گذاشته و پس از آن اگر مرد تمکن مالی داشته باشد، داراییهای وی توقیف و به عنوان مهریه در اختیار همسر او قرار داده میشود و در صورتی که تمکن مالی نداشته باشد، مهریه به صورت اقساط به زن پرداخت خواهد شد. اگر این بخش از اصلاح قانون مربوط به مهریه هم تصویب شود، مهریه تا سقف ۱۴ سکه شامل پرداخت «حق ثبت» نمیشود اما مهریههای بین ۱۴ تا ۱۰۰ سکه، چهار دهم درصد قیمت سکهها، مهریههای بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ سکه ۲ درصد قیمت سکهها و مهریههای ۲۰۰ سکه به بالا ۱۵ درصد قیمت سکهها مشمول پرداخت حق ثبت خواهد بود که البته پرداخت مبلغ این حق ثبت باید به طور مساوی بین زن و مرد تقسیم شود. محمدهادی جعفرپور، وکیل پایه یک دادگستری نظراتش را درباره اصلاح این قانون با خبرآنلاین در میان گذاشته که در ادامه می خوانید.
ضرورت مشورت با کارشناسان
مشکل ما این است که مجلس بدون این که مقدمات موضوعات مثل مهریه، اینترنت، فرزندآوری، جوانی جمعیت و موارد مشابه را بدون پیش درآمد و پیش زمینه در کمیسیون مطرح کرده و در صحن به رأی میگذارند. در خصوص مهریه ما تعداد زیادی مصوبه، آیین نامه و بخش نامه داریم که هیچ کدام یا اجرایی نشدند یا اگر اجرایی شدهاند با هزار چالش، مشکل و طالع فساد همراه بوده است. قبلا در مجلس یازدهم طرحی مطرح شد که از زوجین درصد معینی برای ثبت هر میزان مهریه بیش از تعدادی که مصوبه مجلس تعیین میکند، به عنوان حق اجرا دریافت شود و فلسفه فکری شان این بود که اگر چنین قانونی اعمال شود زوجین از ترس پرداخت حق اجرا به دولت، مهریه کمتری از تعداد تعیین شده، مشخص میکنند و از جمله تبعات تصویب چنین قوانینی در اولین قدم دور زدن قانون را به دنبال دارد. مهریه یک توافق طرفینی بین خانم و آقا است و هیچکسی حق تعرض به حقوق آنها را ندارد.
حقوق زنان و مردان در ازدواج
ما معتقدیم که اساسا حکومت حق دخالت در یک سری مسائل اخلاقی، اجتماعی و خصوصی مردم را ندارد و اگر به جای دخالت بحث آگاهی به افراد مطرح و دنبال شود مشکلات کمتری را در این قبیل موارد شاهد خواهیم بود. پیشوای مکتب شیعه یعنی امام علی (ع) فرمودند که پیروان من، پیروان من نیستند مگر اینکه فرزند زمان خود باشند.
یعنی اگر یک روزی در ۱۴۰۰ سال پیش چیزی به عنوان مهریه (مهر السنه) مطرح شده است، مربوط به زنان آن زمان بوده که نه حق انتخاب داشتند و نه حق داشتن شغل و نه ارث میبردند و بخاطر همین چیزی به نام مهریه برای آنها تعریف کردند و وقتی به سراغ فقه و متون میرویم میبینیم که آن چیزی که اساسا درباره مهریه مطرح میشد با امروز زمین تا آسمان فاصله دارد. آن زمان مردان باید پیش از شب زفاف مهریه زن را پرداخت میکردند و چیزی به نام حق حبس ایجاد شد و اگر کسی از مردان عرف مهریه زن که سکه، درهم و دینار و ...را به زن نمیدادند این قاعده وضع شد که تا زمانی که مرد مهریه را نداده است زن اجازه همخوابی را به مرد ندهد و ما هم در قانون مدنی چنین چیزی را داریم و مربوط به همان زمان بوده و نه مربوط به امروز که ۱۵۰۰ سکه مهریه یک زن است.
از طرف دیگر هم خانمها این بحث را دارند که ما پشتوانه ای جز مهریه نداریم و در زندگی زناشویی به ما ظلم میشود و فردا روزی اگر شوهر بخواهد بدون هیچ دلیلی میتواند زن را طلاق بدهد و زن بدون هیچ دستاوردی باید از زندگی بیرون برود. ما بر این باور و به دنبال این هستیم که قانون نه حق طلاق یک طرفه برای مردان در جامعه امروز کار درستی است و نه این بخش مربوط به مهریه، درست نیست و این قوانین با توجه به مقتضیات روز جامعه و با مشورت متخصصان و کارشناسان نیازمند اصلاح است.