شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار ایران با اشاره به وضع معیشت پرستاران و افزایش مهاجرت آنها به جماران گفت: عقل می گوید پرستار جایی که حقوق 4 هزار دلار است برود، نه 200 دلار در ایران بگیرد! 200 دلار حقوق پایه نیست. آنهایی که نمی توانند مهاجرت کنند تغییر شغل می دهند و به سمت کارهای آزاد می روند. شغل پرستاری پرخطر و پراسترس است و شیفت های غیرمتعارف دارند که طبعا مواجهه با بیماران بدحال و در حال احتضار را خواهند داشت و مسئولیت جان این بیماران بر عهده پرستاران است. ماهیت این شغل سخت است.
حقوق کم پرستاران
شریفی مقدم گفت: در اروپا، آمریکا، استرالیا و... پرستاران از یک شأن و مقام اجتماعی خاص برخوردارند و در فضای کار حقوق دریافتی بیشتر دارند. در کشور ما متأسفانه به علت سیاست های غلط و برخوردهای نامناسب با جامعه پرستاری به خصوص 10 ،15 سال اخیر به مرور وضعیت این حرفه بد شده است. الان شاهدیم پرستاران پایین ترین حقوق را در سطح کارکنان دولت دریافت می کنند. یک پرستار در ماه 13 میلیون دریافت می کند. سیستم مدیریتی وزارت بهداشت باید چند راه جلوی پرستاران بگذارند، مهاجرت راهی است که وزارت بهداشت جلوی راه پرستاران گذاشته است.
وزارت بهداشت مخالف قانون تعرفه گذاری
شریفی افزود: دولت ها مقصر نیستند. برای اینکه این شغل جذابیت داشته باشد حاکمیت 5 قانون وضع کرده است. اگر این قوانین درست اجرا می شد، وضعیت پرستاری اینگونه رقم نمی خورد. قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری که مصوبه مجلس در سال 1386 است. دولت ها نه تنها حمایت کردند، بلکه دستور هم دادند که قانون تعرفه گذاری پرستاری به وزارت بهداشت واگذار شود. مجلس نیز قانون تصویب کرده و سال 88 بر قانون ارتقای بهره وری تأکید کرده و در برنامه ششم توسعه در ماده 74 دولت را مکلف اجرای این امر نیز کرده است. همچنین قوه قضاییه هم به نحوی از طریق سازمان بازرسی اقدام کرده است. وزارت بهداشت همواره از سال 86 مخالف قانون تعرفه گذاری بوده تا اینکه سال 99 مقام معظم رهبری در روز پرستار توصیه کرد تعرفه گذاری برای پرستاری اجرا شود. سال 1400 ایشان دوباره تاکید کردند، 1401 به شکلی که نه مبنای قانونی و کارشناسی دارد برای اینکه حرف ایشان زمین نیفتد به بدترین وجه اجرا کردند که از آن زمان هم کارانه پرستاری را تغییر دادند که مبنای قانونی، کارشناسی و حقوقی ندارد. از دو سال پیش گفتیم که اگر این روش را اجرا کنند با اعتراضات گسترده جامعه پرستاری مواجه می شوند که شاهد این موضوع بودیم. دولت ها و سران قوا همواره بر این موضوع تأکید داشتند، اما به نحو مناسب اجرا نشده است. مقصر اصلی این داستان وزارت بهداشت است؛ نقش مدیران پرستاری باید این باشد که فشار را از جامعه پرستاری به بالا منتقل کند که الان متأسفانه این روند از بالا به پایین است.