فروش سینماها در سال ۱۴۰۳ در حالی به رقمی بیش از ۱۳۲ میلیارد تومان رسیده که به نظر می‌رسد به زودی رقابت تنگاتنگی بین دو کمدی «تمساح خونی» و «سال گربه» شکل بگیرد؛ آن هم در شرایطی که دیگر فیلم‌های در حال اکران، در تعداد و رقم فروش بلیت بسیار عقب‌تر از فیلم‌های صدر گیشه هستند.
نخستین ماه سال جدید به روزهای پایانی خود نزدیک می‌شود و تعداد مخاطبان سینما با هشت فیلمی که در اکنون روی پرده سینماها هستند از دو میلیون نفر گذر کرده است.
اگرچه سینماها فیلم‌های متنوعی را از ژانرهای گوناگون برای مخاطبان عرضه کرده‌اند اما فیلم‌های کمدی به خصوص آن‌هایی که بازیگرانی مشهور دارند همچنان بیشتر مخاطب جذب می‌کنند. حضور چهره‌ها برای فیلم‌های اجتماعی هم کارساز است اما به پای حضور آن‌ها در آثار کمدی نمی‌رسد.
بررسی آمار فروش فیلم‌ها نشان می‌دهد کمدی‌هایی که بازیگری محبوب یا حتی شناخته شده برای مخاطب نداشته باشند و تبلیغات کافی هم برای معرفی آن‌ها انجام نشده باشد، حتی اگر از کیفیت قابل قبولی برخوردار باشند، هنوز نتوانسته‌اند در رقابت با دیگر فیلم‌های کمدی عرض اندام کنند که نمونه بارز این فیلم «آپاراتچی» است.
براساس آمار درج شده در سایت مدیریت و فروش اکران سینما (سمفا) تا بامداد جمعه ۲۴ فروردین‌ماه، سه فیلم «تمساح خونی»، «بی‌بدن» و «سال گربه» در صدر جدول فروش قرار دارند. از بین این سه فیلم فقط «بی‌بدن» غیرکمدی است که در جشنواره فجر سال قبل رونمایی شد و حاشیه‌های زیادِ پیرامونش آن را بیشتر بر سر زبان‌ها انداخت.
همچنین «سال گربه» با بازی بهرام افشاری - که سال قبل با «فسیل» رکوردزنی کرد- از روز چهارشنبه ۲۲ فروردین‌ماه اکران خود را آغاز کرده و پس از گذشت دو روز به حدود یک چهارم میزان فروش فیلم دوم جدول (بی‌بدن) رسیده است. پیش‌بینی می‌شود این فیلم به زودی رقیب جدی فیلم پرفروش سینماها یعنی «تمساح خونی» باشد.
اما نکته قابل تأمل، آمار فروش و تعداد مخاطبان پنج فیلم (پرویزخان، نوروز، آسمان غرب، آپاراتچی، ایلیا جستجوی قهرمان) با سه فیلم پرفروش سینماها است. البته فیلم دوم و سوم جدول فروش هم در مقایسه با پرفروش‌ترین فیلم سینماها (تمساح خونی) فاصله قابل توجهی دارند اما آن پنج فیلم آنچنان اختلاف فاحشی دارند که نگرانی‌ها نسبت به وضعیت سینما در ماه‌های آینده سال را -بخصوص اگر فیلم کمدی مخاطب پسندی اکران نشود- توجیه‌پذیر می‌کند؛ این همان مسئله‌ای است که برخی سینماگران درباره آن و نیز درباره حذف یا حتی کمرنگ شدن سینمای اجتماعی باکیفیت هشدار داده‌اند.