تعداد زیادی از گنجینههای گرانبها در طول اعصار گذشته ناپدید شدهاند. این اشیاء تاریخی بیشتر به دلیل سرقت، یا در شرایط خاص دوران جنگ یا بر اثر یک فاجعه و در زمانی که نیروهای نظامی تصمیم گرفتند آن گنجینهها را به عنوان غنیمت توقیف کنند، ناپدید شدهاند. البته پیش آمده که برخی از این گنجینهها پیدا شدهاند، اما بسیاری از آنها هنوز مفقودند. بخشی از گزارش ایسنا از«لایوساینس» را در معرفی برخی از این گنجینهها میخوانید:
گنجینه مسروقه آزتکها
امپراتوری «آزتک»ها در مکزیک در اوایل قرن شانزدهم میلادی شاهد رونق بود، اما «موکتِزوما»، حکمران قلمرو «آزتک»ها زمانی که «هرنان کورتس» و دیگر فاتحان اسپانیایی در سال ۱۵۱۹ میلادی وارد قلمرو شدند، سقوط کرد. آنها «موکتِزوما» را حاکم دستنشانده خود کردند، تا اینکه او در سال ۱۵۲۰ میلادی در شرایط نامشخصی درگذشت. «کورتس» و نیروهایش در مواجهه با شورش «آزتک»ها، سعی کردند در ۳۰ ژوئن ۱۵۲۰ میلادی با حجم عظیمی از طلای «آزتک»ها، از پایتخت «آزتک»ها یعنی «تنوچتیتلان» فرار کنند. با این حال یکی از کشتیهای آنها در کانالی که به «دریاچه تشکوکو» منتهی میشد و اکنون خشکیده است، غرق شد و در نتیجه بسیاری از اسپانیاییها کشته شدند و بخشی از طلاهای آنها نیز از دست رفت.
آن شب برای اسپانیاییها به «La Noche Triste» یا «شب غم» معروف شد. اسپانیاییها چند ماه بعد بازگشتند تا طلاهای از دسترفته را بازیابی کنند، اما آنها تنها بخشی از آن طلاها را پیدا کردند. بخشی از این طلاها اخیراً پیدا شد، هنگامی که یک کارگر ساختمانی یک شمش طلای چندصدساله را در مکزیکوسیتی کشف کرد. با این وجود بحشی زیادی از این گنجینه طلا هنوز مفقود است.
تالار کهربا
«تالار کهربا» در قرن هجدهم میلادی در «کاخ کاترین» واقع در نزدیکی «سن پترزبورگ» ساخته شد. در ساخت این اتاق از موزائیکهای طلاکاریشده، آینهها و کندهکاریها همراه با لوحهایی که از حدود ۴۵۰ کیلوگرم کهربا ساخته شده بودند، استفاده شده بود. اتاق کهربا در سال ۱۹۴۱ میلادی و در طول جنگ جهانی دوم به تسخیر آلمان درآمد و در نتیجه آن، تابلوها و آثار هنری اتاق از آن جدا و به آلمان منتقل شد. پس از آن دیگر اثری از این اشیاء دیده نشد و این امکان وجود دارد که اکنون نابود شده باشند.
شمشیر هانجو ماسامونه
«هانجو ماسامونه» یک شمشیر است که گفته میشود توسط «گورو نیادو ماسامونه» ساخته شده است که در فاصله ۱۲۶۴ تا ۱۳۴۳ میلادی زندگی میکرد و از نظر بسیاری به عنوان بزرگترین شمشیرساز تاریخ ژاپن شناخته میشود. این شمشیر به افتخار یکی از صاحبان آن، یعنی «هونجو شیگناگا» که پس از نبردی در قرن شانزدهم میلادی آن را به عنوان جایزه دریافت کرد، نامگذاری شده است. شمشیر بعداً در اختیار «توکوگاوا ایه یاسو» (Tokugawa Ieyasu) قرار گرفت که پس از پیروزی در یکسری از جنگها در قرن شانزدهم، نخستین شوگون ژاپن شد. این شمشیر تا پایان جنگ جهانی دوم، یعنی زمانی که در طول اشغال ژاپن توسط آمریکاییها از بیم استفاده از شمشیر و سایر موارد مشابه علیه آمریکاییها به مقامات آمریکایی تحویل داده شد، از خانواده «توکوگاوا» خارج شد و دیگر اثری از این شمشیر دیده نشد. این احتمال وجود دارد که سربازان آمریکایی شمشیر را به همراه سایر سلاحهای ژاپنی توقیفشده نابود کرده باشند، یا ممکن است شمشیر را به آمریکا منتقل کرده باشند که در این صورت احتمال بازیابی آن وجود دارد.
کتابخانه گمشده تزارهای مسکو
گفته میشود «کتابخانه گمشده تزارهای مسکو» مجموعه عظیمی از متنهای یونان باستان و دستنوشتههایی به زبانهای مختلف را دربرمیگرفت. حکمرانان «دوکنشین بزرگ مسکو» این کتابخانه را در سال ۱۵۱۸ میلادی ساختند.
ادعاهایی وجود دارد مبنی بر اینکه «ایوان چهارم» معروف به «ایوان مخوف» که در فاصله ۱۵۳۰ میلادی تا ۱۵۸۴ میلادی زندگی میکرد، به نوعی متنهای این کتابخانه را مخفی کرد. در طول قرنها تلاشهای زیادی برای یافتن این «کتابخانه مخفی» صورت گرفته است، اما کاوشگران تاکنون دست خالی باقی ماندهاند.
اشعار گمشده سافو
«سافو»، شاعر یونانی که در قرن هفتم قبل از میلاد زندگی میکرد، به نوعی «شکسپیر» روزگار خود بود. این زن از احترام زیادی در بین یونانیان باستان برخوردار بود و به عنوان یکی از برترین شاعران شناخته میشد. متاسفانه شعرهای کمی از او تاکنون باقی مانده است. با این حال، در سال ۲۰۱۴ میلادی بخشهایی از دو شعر از «سافو» که پیشتر کشف نشده بود، توسط «درک آبنیک»، یک متخصص در دانشگاه آکسفورد آشکار شد. «سافو» در یکی از این شعرها در مورد برادرانش صحبت میکند و در شعری دیگر از عشق نافرجام میگوید.