مائل سالزینگر
تارنمای مرکز روابط اروپائی- افریقائی
برگردان و کوتاه سازی علی اصغر شهدی
[email protected]
از آنجایی که هزینههای نظامی جهانی در بالاترین حد خود قرار دارد، نمیتوانیم اثرات جنگ و نظامیسازی بر محیطزیست و انتشار گازهای گلخانهای را نادیده بگیریم. مائل سالزینگر استدلال میکند که به دور از دیدگاههای سنتی امنیت، رازداری نظامی و طرد جامعه مدنی، یک تغییر ذهنیت لازم است.
در پی حمله حماس به جنوب اسرائیل در 15 مهر ( 7 اکتبر ) جنگ در ذهن همه است زیرا هزاران فلسطینی در زیر بمباران بیرویه اسرائیل جان خود را از دست میدهند . درگیری ها در سطح جهانی افزایش یافته است و عواقب ناگواری برای غیرنظامیان و محیط طبیعی که آنها را حفظ می کند به همراه داشته است. در سال 1401 ( 2022) 56 کشور درگیری و جنگ را تجربه کرده اند بطوریکه تعداد تلفات ناشی از نبرد بالاترین میزان در 40 سال گذشته بوده است . همچنین هزینه های نظامی جهانی در بالاترین حد خود قرار دارد. از اواخر دهه 1370 ( 1990) به طور مداوم افزایش یافته و در سال 1401 ( 2022) به 2240 میلیارد دلار رسیده است .
در حالی که هزینه درگیری های خشونت آمیز اغلب با مرگ غیرنظامیان، جراحات و تخریب زیرساخت ها محاسبه می شود، هزینه های زیست محیطی جنگ و تأثیر طولانی مدت آن بر آب و هوا اغلب نادیده گرفته می شود .
کنفرانس آب و هوای COP28 نمیتواند اثرات جنگ و نظامیسازی بر محیط زیست و انتشار گازهای گلخانهای را نادیده بگیرد. بیانیه COP28 در مورد آب و هوا، امداد، بازیابی و صلح که تحت ریاست امارات متحده عربی پیشنویس شده است خواستار اقدامات بیشتر آبوهوایی و کمک مالی به جوامع متاثر از درگیری است. اما این اعلامیه در مورد مسئولیت بخش نظامی برای مهار انتشار گازهای گلخانه ای سکوت کرده است. کشورها از این گفتگو اجتناب می کنند، زیرا تناقضات آنها در تعهد به اقدامات اقلیمی را آشکار می کند و دقیقاً به همین دلیل است که بحث پیرامون آن لازم است.
تخریب محیط زیست که در طول جنگ رخ می دهد می تواند مردم را از منابع طبیعی حیاتی برای نسل ها پس از پایان درگیری محروم کند. برای مثال، افغانها هنوز تأثیر مداخله نظامی ایالات متحده را به شکل آلودگی هوا، زمینهای آلوده، آبهای مسموم و بیماریها احساس میکنند. در سال 1396 ( 2017)، ایالات متحده "مادر همه بمب ها" خود را در نزدیکی آچین، در مرز با پاکستان، پرتاب کرد. از آن زمان، مردم به بیماری های پوستی مبتلا شده اند و عملکرد محصولات کشاورزی کاهش یافته است.
در اوکراین نیز روسیه سایت های صنعتی و کارخانه های شیمیایی را بمباران کرده است که منجر به نشت گاز سمی و آسیب رساندن به تاسیسات تصفیه آب شده است. این باعث مشکلات بهداشتی، آلودگی هوا و از دست دادن تنوع زیستی می شود، اما همچنین باعث تخریب خاک کشاورزی اوکراین می شود که میلیون ها نفر برای امنیت غذایی خود در سطح جهان به آن وابسته هستند.
انتشار گازهای گلخانه ای نظامی و جنگ، بحران آب و هوا را تشدید می کند.
ارتش ها انتشار دهنده های بزرگ کربن هستند و خارج از زمان درگیری، هواپیماها، کشتیهای دریایی و وسایل نقلیه زمینی سوخت فسیلی دارند و انتشار گازهای گلخانهای حتی بیشتر در فرآیند تولید و تحویل تجهیزات نظامی رخ میدهد.
در زمان جنگ، انتشار گازهای گلخانه ای حتی بیشتر می شود زیرا کشورها از سلاح استفاده می کنند و پایگاه های نظامی بیشتری برای تلاش های جنگی ایجاد می کنند . علاوه بر این، تاکتیک های مورد استفاده در جنگ علاوه بر تخریب محیط زیست، انتشار گازهای CO2 مستقیم و غیرمستقیم را نیز منتشر می کند. به عنوان مثال، نظامیان از تاکتیکهای زمین سوخته (سوزاندن یا از بین بردن منابع دشمن) مانند حذف جنگلها و تخلیه تالابها که عامل اصلی انتشار کربن هستند، استفاده کردهاند.
شکاف اطلاعاتی در مورد انتشار گازهای گلخانه ای نظامی و فقدان خط پایه به این معنی است که بخش نظامی در تلاش برای کاهش انتشار جهانی عقب مانده است.
ما بدون توجه به انتشار گازهای گلخانه ای نظامی و جنگی به هدف حفظ گرمایش زمین زیر 1.5 درجه سانتیگراد نخواهیم رسید . و با این حال، اینها هرگز در دستور کار COP آب و هوا قرار نگرفته اند، زیرا کشورها داده های نظامی را یک موضوع امنیت ملی می دانند که باید مخفی بماند.