داشتن استانداردها
کشور باید از نظر نظام بانکی، ارتباطات، بانک‌ها و کفایت سرمایه و غیره باید استانداردهای روز دنیا را در داشته باشد تا بتواند با نظام مالی دنیا در تعامل و ارتباط باشد.
منافع ایجاب می‌کند با رعایت منافع ملی در پیمان‌ها و نظام بین‌المللی شرکت و آنها را بپذیریم.
افزایش ریسک
کشور وقتی سوئیفت و FATF را نمی‌پذیرد و در لیست سیاه یا خاکستری قرار می‌گیرد، درصد ریسک در تأمین مالی در معادلات دنیا افزایش می‌یابد. اگر در تسهیلات و نظام بانکی ورود کنید و جذب سرمایه داشته باشید و این موارد را نپذیرید، سطح ریسک بالاتر می‌رود. اینکه با نرخ‌های بالاتر تسهیلات بگیرید، بهای تمام‌شده بالا می‌رود. اگر قواعد دنیا را بپذیرید می‌توانید بهای تمام‌شده محصولات و تأمین مالی را در حوزه‌های مختلف کاهش بدهید. اگر خارج از قواعد دنیا باشید باید هزینه‌های بیشتری پرداخت کنید.
اثر تحریم
نتیجه تحریم افزایش هزینه شده است. درست است که ما کالا تأمین یا می‌فروشیم ولی قیمت این کار برای تاجر ایرانی متفاوت است. در شرایط تحریم بخواهید کالا تأمین کنید نمی‌توانید از همه سرویس‌ها خرید کنید به دلیل تحریم مجبور هستیم از واسطه‌ها خرید کنیم. قیمت بالاتر و هزینه حمل و ریسک بیشتری در نقل و انتقالات پولی شده و کیفیت مدنظر مشتریان را نمی‌توانیم تأمین کنیم. همه این عوامل در بهای تمام‌شده تأثیرگذار است. در سوی دیگر، در فروش یا صادرات هم با مشکل مواجه هستیم. ما کالایمان را با قیمت پایین می‌فروشیم، ریسک بیشتر بابت حمل باید بپردازیم و ریسک بیشتری باید تحمل کنیم و هزینه پرداخت کنیم درنتیجه سود کمتری عاید کشور می‌شود.
ریسک اقتصادی
ما اگر در تحریم نباشیم می‌توانیم از نظام بانکی با درصدی از مبلغ کالا، آل سی باز کنیم و کالا تولید و حمل کنیم و بعد پول را پرداخت کنیم و حتی یوز انس استفاده کنیم. وقتی تحریم است سوئیفت ندارید و نمی‌توانید از ال‌سی استفاده کنید وقتی در نظام ال‌سی باشید بانک‌ها در تعامل باهم هستند و ریسک حداقلی دارید ولی وقتی نظام بانکی در این میان نیست، ریسک بیشتر می‌شود. باید نظام بانکی ما متناسب با استانداردهای نظام بانکی دنیا رشد کند. اگر روزی محدودیت‌ها برداشته شود، بتوانید تعامل ایجاد کنید و بازه زمانی صرف نشود تا خود را به سطح استاندارد برسانید و بتوانید ارتباط برقرار کنید. وقتی نظام بانکی ما با نظام بانکی دنیا تعامل نداشته باشد عقب می‌ماند.