آیدان سیمردون

17 نوامبر 2023

تارنمای ژاکوبین

برگردان، کوتاه سازی و تنظیم علی اصغر شهدی

[email protected]

غزه و منطقه مورد مناقشه قره باغ کوهستانی تاریخی مشترک دارند که با کشتار، آوارگی و وعده های شکسته شده از سوی غرب مشخص شده است. آنها همچنین در نفوذ تسلیحات اسرائیل که موجب خشونت و آشوب در هر دو منطقه شده است، مشترک هستند.

جای تعجب نیست که تسلیحات اسرائیل به خشونت در غزه دامن می زنند. اما کمتر شناخته شده است که سناریوی مشابهی در آرتساخ [قره باغ کوهستانی]، منطقه ای با اکثریت ارمنی که توسط آذربایجان احاطه شده است، رخ داده است. پس از یک محاصره ده ماهه، آذربایجان مسلح به تسلیحات خریداری شده از اسرائیل، به غیرنظامیان در آرتساخ حمله کرد. تنها در چند روز در ماه شهریور (سپتامبر)، تقریباً کل جمعیت 120000 نفری دز این منطقه با پاکسازی قومی مواجه شدند.

پس از هفده سال محاصره اسرائیل ، بمب ها نیز بر غزه می بارد. درست همانطور که صدها هزار نفر از آرتساخ فرار کردند، 1.5 میلیون نفر نیز در غزه در حال آواره شدن می باشند. فراتر از شرایط غم انگیز، ارامنه و فلسطینی ها یک مبارزه مشترک دارند. هر دو گروه تحت استعمار و کشتار ناشی از حمایت کشورهای غربی قرار دارند.

تاریخچه مشترک

بین سالهای 1294 و 1302 ( 1915 و 1923) امپراتوری عثمانی نسل کشی ارامنه را مرتکب شد که منجر به کشته شدن 664000 تا 1.2 میلیون ارمنی شد. ارامنه به زور از خانه های خود اخراج ، قتل عام و در گورهای دسته جمعی دفن شدند. پس از دو هزار سال زندگی در آناتولی، تقریباً کل جمعیت ارامنه ریشه کن شد.

یک سال پس از آغاز نسل کشی ارامنه، شورش اعراب علیه امپراتوری عثمانی آغاز شد. اعراب از سوی انگلیسی ها و فرانسوی ها که وعده استقلال اعراب را می دادند، حمایت می شدند. با این حال، این وعده در پایان جنگ جهانی اول شکسته شد، زمانی که فرانسه و بریتانیا توسط اتحادیه ملل به عنوان قیمین استعماری چندین کشور عربی منصوب شدند. از طرفی به دلیل مخالفت مشترک با عثمانی، بسیاری از اعراب به ارامنه فراری از آزار و اذیت پناه دادند . به لطف مهمان نوازی اعراب، صدها هزار ارمنی هنوز در عراق، لبنان، فلسطین و سوریه زندگی می کنند.

در سال1299 ( 1920)، با نزدیک شدن به پایان نسل کشی ارامنه، آذربایجان در اتحاد جماهیر شوروی ادغام شد. آرتساخ، با جمعیتی عمدتاً ارمنی، در برابر پیوستن به آذربایجان مقاومت کرد و ادغام خود را با ارمنستان اعلام کرد. جوزف استالین علیرغم دریافت تاییدیه از کمیته مرکزی حزب کمونیست وارد عمل شد و این ادغام در ارمنستان را متوقف کرد. در نتیجه، آرتساخ به عنوان "منطقه خودمختار" تعیین شد، اما تحت حاکمیت آذربایجان باقی ماند.

فلسطینی ها نیز مانند ارمنیان، زمانی که در سال 1327 ( 1948) اسراییل استقلال خود را اعلام کرد، با حاکمیت خارجی مواجه شدند. در جریان نکبت در همان سال، نظامیان صهیونیست هفتصد هزار فلسطینی را از خانه های خود بیرون کردند، از جمله هزاران فلسطینی ارمنی که بار دیگر مجبور به فرار شدند تا جان خود را حفظ کنند.

امپریالیسم پس از جنگ سرد

در دهه 1330 (1950) اتحاد جماهیر شوروی با کشورهای عربی مانند مصر و سوریه متحد شد. پس از جنگ شش روزه در سال 1346 (1967)، اتحاد جماهیر شوروی حمایت و تسلیحات خود را به سازمان آزادیبخش فلسطین ارائه کرد. با این حال، هنگامی که این کشور فروپاشید، این حمایت نیز از هم گسست و فدراسیون روسیه روابط خود را با اسرائیل احیا کرد. با ظهور ایالات متحده به عنوان تنها ابرقدرت، فلسطین کاملا  آسیب پذیر شد. یاسر عرفات تحت فشار ایالات متحده به پیمان اسلو که قرار بود سبب گسترش صلح شود، تن داد. اما به جای تقویت صلح، این توافق منجر به سقوط بیشتر کرانه باختری تحت سلطه اسرائیل شد و با احداث شهرک نشین ها،  فلسطین بیشتر از گذشته تکه تکه شد.

این نه تنها بر اعراب، بلکه بر ارامنه تحت حاکمیت اسرائیل نیز تأثیر گذاشت. در محله ارامنه اورشلیم، ارمنیان از ساختن ساختمان های جدید منع شده اند، در حالی که اسرائیلی ها آزادانه املاک را در این منطقه خریداری می کنند . شهرک نشینان اسرائیلی به طور معمول ارامنه را مورد آزار و اذیت قرار می دهند . قابل ذکر است که اسرائیل از به رسمیت شناختن نسل کشی ارامنه امتناع می ورزد.

با وجود پیروزی در جنگ اول قره باغ ، ارمنیان به زودی با وضعیتی مشابه با همتایان خود در اسرائیل و فلسطین مواجه شدند.

پس از پایان جنگ، آذربایجان ذخایر بزرگ گاز طبیعی را کشف کرد که منجر به رشد پنج برابری اقتصاد آن بین سال‌های 1383 و 1387 ( 2004 و 2008 ) شد. در دوران پس از 11 سپتامبر، آذربایجان که در نیمه راه اروپا و افغانستان قرار داشت، به یک مرکز استراتژیک برای ارتش آمریکا تبدیل شد. بیش از یک سوم تجهیزات و به مقصد افغانستان از آذربایجان عبور کرده است. در نتیجه آذربایجان با غرب متحد شد.