هنرمندان صرفا برای بیان احساسات از هنر خود استفاده نمی‌کنند بلکه برای انتقال ایده، به تصویر کشیدن تاریخ، تجسم ارزش‌های اجتماعی و اظهارنظر درباره رویدادهای اجتماعی و سیاسی نیز از هنر بهره می‌گیرند؛ اما یکی از کاربردهای مهم هنر بیان احساسات است. هنر و فعالیت‌های هنری، مانند مجسمه‌سازی، نقاشی، طراحی و ... موجب کاهش سطح استرس و افزایش سطح آرامش می‌شوند؛ به همین جهت ارتباط مستقیم و مهمی میان هنر و سلامت روان وجود دارد؛ در این بین البته هنرمندانی هم بوده‌اند که از اختلالات روانی یا بیماری‌های روحی خود در هنر بهره گرفتند؛ هنرمندانی شناخته شده چون ونسان ون‌گوگ نقاش هلندی، ادوراد مونک نقاش نروژی، جیمز انسور نقاش بلژیکی، پل گوگن، اگنس مارتین و جورجیا اوکیف نقاش آمریکایی.
در میان هنرمندانی که با بیماری‌های روحی دست و پنجه نرم کردند، برخی نیز این اختلالات را به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه به تصویر کشیدند.
ادوراد مونک، نقاش نروژی دوران کودکی پر تلاطمی را پشت سر گذاشته بود. او مادر خود را در کودکی از دست داده و با پدری بزرگ شده بود که خود از مشکلات روحی رنج می‌برد. اغلب اثر شناخته شده «جیغ» را انعکاسی از مشکلات روان این هنرمند می‌دانند.
ونسان ون‌گوگ، هنرمند هلندی از سوی خانواده خود آسیب دیده بود به همین سبب دچار اختلال دوقطبی شده و با مشکلات روان دست به گریبان بود. اثر این مشکلات را می‌توان در آثار ون‌گوگ مشاهده کرد.
اما شان کاس، هنرمندی اهل اوهایو که حدود ۱۰ سال است به صورت مستقل فعالیت می‌کند، چهره اختلالات روانی را به تصویر کشیده است. او در اوهایو زندگی می‌کند و سال ۲۰۱۶ با به تصویر کشیدن مجموعه‌ای از نقاشی‌هایی درباره بهداشت روانی مسیر فعالیتش را تغییر داد. هنر او به سرعت در فضای مجازی طرفداران خود را پیدا کرد. به گزارش ایسنا، او البته سابقه فعالیت در بخش پرستاری اورژانس را هم داشته و به همین سبب مطالعاتی در مورد بیماری‌ها و به‌خصوص بیماری‌های روان انجام داده است.
شان کاس سخت‌ترین بخش شناسایی یک بیماری را در نظر گرفتن تصویری واحد برای بیماران می‌داند و معتقد است نشانه‌های سلامت روان انسان‌ها با یکدیگر متفاوت است و نمی‌توان نشانه‌هایی لزوما ثابت را برای شناخت روان انسان در نظر گرفت.