به قلم سردبیر
میانگین قیمت هر متر مربع مسکن در سال 1396 در تهران کمتر از 5میلیون تومان بود.اما در سال های گذشته میانگین قیمت آن به بیش از 50 میلیون تومان در کلان شهرها رسیده است.بر اساس نظر مرکز پژوهش های مجلس قیمت هر متر مربع مسکن از سال 1367 تا سال 1402 حدود ده برابر شده است!
اجاره بها نیز در کلان شهرها و دیگر شهرها روند افزایشی داشته و دارد.کسانی که خانه ندارند خانه دار شدن برای آنها یک آرزو شده است.بدتر اینکه اجاره نشین ها نیز از داخل شهرها به حاشیه شهرها به دلیل گرانی اجاره بها کوچ کرده و میکنند.دولت سیزدهم قرار بود هر سال یک میلیون مسکن تولید کند اما با گذشت بیش از 2سال این وعده محقق نشد که بماند،قیمت مسکن و اجاره بها نیز در این مدت افزایش چشمگیر داشته است.وزیر راه و شهرسازی که دانش آموخته مهندسی صنایع و فاقد تجربه در حوزه مقاطعه کاری،پیمان کاری،معماری و شهرسازی است به دنبال حذف صنایع فولاد و سیمان از بورس است تا به خیال خود قیمت مسکن و اجاره بها را کاهش دهد.
نمایندگان انقلابی مجلس هم در برنامه هفتم توسعه به دنبال جریمه کردن و برکنار کردن مدیرانی هستند که وام مسکن را به خریداران نمی پردازند.بر فرض که وام مسکن داده شود ولی به دلیل گرانی آن و همچنین بهره بانکی بالا گیرنده وام نمی تواند صاحب خانه شود.روز گذشته خبری روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت که تورم در کشور کوچک قطر که پیش از این از ایران در همه زمینه ها عقب بود به عدد 1.9 درصد رسیده است.آیا نباید درنگ کرد که چرا تورم در قطر و دیگر کشورها تک رقمی و در کشور ما دو رقمی است؟دست اندرکاران به جای سیاست های دستوری و نسنجیده که باعث گرانی مسکن و اجاره بها شده بروند ببینند قطر،امارات،عمان،ترکیه و .. چه سیاست هایی را اجرا کرده اند که شهروندان آنها به راحتی و بدون دغدغه می توانند صاحب خانه شوند و مهمتر اینکه برای جوانان وقتی خانه ارزان است امکان ازدواج فراهم می شود.