قائم مقام فرهنگستان علوم گفت: من فکر می‌کنم در این ۴۴ سال به دلایل گوناگون که بخشی از آن خارج از اراده ملی و حکمرانان ما بوده است، نواقصی داشته‌ایم و از یک آشفتگی و وجه غیر پایدار در سیاست بین‌الملل برخوردار بوده‌ایم. اگر ایران بخواهد در عرصه روابط بین‌الملل اوج بگیرد، باید تکلیف روابط بین‌الملل خود را روشن کند و در عرصه‌های بین‌المللی از دیدگاه‌های افراط و تفریط به دور باشد. علی اکبر صالحی، قائم مقام فرهنگستان علوم و وزیر اسبق امور خارجه ایران، به بیان نکات و جمع بندی کلی در خصوص پنل‌های برگزار شده در این کنگره پرداخت و اظهار کرد: در این شرایط سخت بین‌المللی، برگزاری چنین کنگره‌ای با همراهی و تلاش انجمن‌های علمی دانشجویی علوم سیاسی ایران، حرکتی مفید و موثر است و امید دارم که این کنگره مدل و الگویی باشد برای سایر دانشجویان سراسر کشور تا در آینده نزدیک همچنان شاهد برگزاری چنین برنامه‌هایی توسط دانشجویان باشیم.صالحی مهم‌ترین خصیصه جمهوری اسلامی را استقلال سیاسی این نظام دانست و در این باره افزود: کسی که دنیا و مسائل آن را مورد تجزیه تحلیل قرار دهد، به خوبی متوجه این امر می‌شود. روزی در مراسمی از یک خبرنگار ایرانی آمریکایی معروف در CNN سوال می‌کنند که «نظرت راجع به ایران چیست؟»، خبرنگار می‌گوید: «من مخالف جمهوری اسلامی هستم، اما می‌خواهم حقیقی را بیان کنم و آن این است که از زمانی که این انقلاب در دنیا محقق شد، ایران غلام حلقه به گوش هیچ قدرتی نبوده است». در نتیجه، جمهوری اسلامی دیگر در مدار سیاسی کشورهای بزرگ نیست و در مدار سیاسی خودش می‌چرخد. وی با تاکید بر اهمیت مشخص شدن تکلیف ایران در عرصه روابط بین‌الملل، تاکید کرد: اگر ایران بخواهد در عرصه روابط بین‌الملل اوج بگیرد، باید تکلیف روابط بین‌الملل خود را روشن کند و در عرصه‌های بین‌المللی از دیدگاه‌های افراط و تفریط به دور باشد. قائم مقام فرهنگستان علوم، نیز با اشاره به اهمیت نقش مذاکره و گفت‌وگو در دیپلماسی، یادآور شد: «دیپلماسی علمی» بخشی از «دیپلماسی عمومی» است و دیپلماسی علمی زبان مشترکی است که قابل فهم است و نمی‌توان به توجیهات آن خللی وارد کرد، برای مثال مذاکرات هسته‌ای ما در دنیا مذاکرات موفقی بوده است. علاوه بر این، باید توجه داشت که مذاکره زمانی معنا پیدا می‌کند که شما از یک ظرفیت و بنیه اقتدار برخوردار باشید، «رو قوی شو گر راحت جهان طلبی / که در نظام طبیعت ضعیف پامال است».