حسن مرادی، کارشناس انرژی
ارقام منتشر شده از صادرات نفت کشور، ارقامی درست و واقعی است. متاسفانه توان صادراتی امروز کشور در حوزه نفت تاب مقایسه با صادرات نفت عربستان را ندارد.
ایران در شرایط تحریمی قرار داد و ظاهرا این شرایط تمام نشده است، برای هر جنگی، صلحی و بر هر مخاصمه ای پایانی وجود دارد.پس به تحریم ها پایان دهید.
نگارنده متعجب است که دولت مردان همان گونه که به روابط خصومت آمیزبا عربستان (البته پا درمیانی کشورها) پایان دادند و دیدند که چقدر ثمره داشت و چه افق هایی به روی جمهوری اسلامی ایران باز شد چرا با چنین نگاهی به سمت توافق و تفاهم با غرب نمی روند؟!
در مورد تحریم ها باید تلاش کنیم و تلاش خود را بیشتر کنیم. تحریم‌ها باید رفع شوند. هدف دیگری معنا ندارد. درست است که مقاومت می کنیم و سعی می کنیم خودمان را با تحریم ها وفق دهیم و راهکارهایی به وجود بیاوریم و با تحریم ها مبارزه کنیم، اما تا چه زمانی؟! مبارزه، مخاصمه، جنگیدن و... تا چه زمانی؟!
بالاخره باید روزی با طرفین ولو با دشمنان بنشینیم و گفت‌وگو کنیم. همان طور که عربستان امروز بیشترین سود را در مراودات تجاری با آمریکا می برد چرا مثل عربستان عمل نکنیم؟
دنیا، دنیایی است که یک دولت می آید و می رود و دولت بعدی تعهدی نسبت به شعارهای دولت قبلی ندارد. با هر سیستمی که کار کنیم مشخص نیست که آن سیستم در دوره بعد پایدار بماند یا نه؟! مناقشه ما در مورد برجام با ترامپ بوده است. ترامپ سیاست ضدانسانی و نژادپرستانه در پیش گرفت و برجام را پاره کرد، امامردم آمریکا او را کنار گذاشتند.
دولت بعدی تفاوت‌های زیادی داشت باید رویکردها با دولت مستقر در کاخ سفید متفاوت می بود. وقتی که ترامپ کنار رفت، باید سیاستی به کار می گرفتیم که از تغییر دولت در آمریکا بیشترین بهره را می بردیم. نه این که به تنش ادامه میدادیم و حتی تندتر عمل می کردیم. آن‌وقت مصالحه به وجود می آمد.
متاسفانه رویکرد جناحی و گروهی مشکلات را پیچیده کرده است. امروز دولت عائله ای بزرگ دارد که نمی تواند اداره‌اش کند. باید نفت بفروشیم که حقوق کارمندان را پرداخت کنیم. در حال حاضر برخی پروژه‌های عمرانی اجرا نمی‌شود و کشور به دلیل تصمیمات غلط از ریل توسعه خارج شده است.
وقتی مجلس به انقلابی ترین تصمیم دولت رئیسی که بردن ساعت کاری به ساعت 6 صبح است و کاهش بار مصرف در ساعات پیک مصرف برق را نتیجه می دهد، دهن کجی می کند و می گوید باید به ساعت اولیه باز گردید، آیا با چنین شرایطی می توان برنامه توسعه ای اجرا کرد؟! اگر مجلس انقلابی است باید کار انقلابی کند، اگر ما به کارمند دولت گفته‌ایم 6 صبح سر کار بیایید هیچ ایرادی ندارد. این کار انقلابی است نه مخالفت با طرح هایی که منافع ملی را تامین می‌کنند!
چرا کارمند باید در بهترین و خنک ترین ساعت روز بخوابد و در ساعات اوج گرما یعنی 8 و 9 صبح سر کار برود؟! تصمیم‌های انقلابی چنین تصمیماتی هستند نه مخالفت با قراردادهایی که فروش نفت کشور را بالا می برد!
مخالفت نمایندگان با برخی طرح ها مانند تعطیلی شنبه به جای پنج شنبه هم از همین جنس است. کدام عقل سلیم است شنبه را به پنج شنبه ترجیح نمی دهد؟! مگر روزها به ذات چه تفاوتی دارند؟ چه ما بگوییم پنج شنبه یا چه بگوییم شنبه چه فرقی دارد؟! تعطیلی شنبه ما را به اقتصاد جهان وصل می کند. ولی شنبه متصل با دنیا را تعطیل نمی کنیم و پنج شنبه علیه دنیا تعطیل می کنیم! متاسفانه وقتی نمایندگان مجلس چنین اصرار دارند می شود مساله را از منظر ناآگاهی از منافع ملی تعریف و بررسی کرد. این جنس مخالفت ها مخالفت با مصلحت جامعه است. این کارها کار پوپولیستی است و ما از این نکات و تجارب کم نداشته ایم. باید به منافع ملی توجه شود. امروز رفع تحریم ها، بالا بردن فروش نفت و اجرای طرح‌های توسعه‌ای اولویت اول کشور است.