پژوهش جدید نشان میدهد که برخی افراد به طور ناخودآگاه بیش از حد تحت تأثیر نشانههای دیداری و شنیداری محیط قرار میگیرند و حتی زمانی که این نشانهها دیگر مفید نیستند، نمیتوانند از شرّ این تأثیر رها شوند. به گزارش ایرنا، وبگاه سایتِکدِیلی در گزارشی آورده است:
همه ما در زندگی روزمره به طور ناخودآگاه ارتباطاتی بین آنچه میبینیم و میشنویم با نتایج پس از آن میآموزیم. به مرور، این نشانههای محیطی به مغز ما میگویند که هر انتخاب به چه پیامدی میانجامد و مغز از آنها بهعنوان راهکارهای سریع تصمیمگیری استفاده میکند.
اما در افراد مبتلا به اختلالات وسواسی، اعتیاد یا اضطراب، این ارتباطات آموختهشده ممکن است دچار اشتباه و اغراق شوند. در این حالت، نشانههای محیطی به جای کمک، افراد را به سمت انتخابهای نامناسب سوق میدهند، زیرا آنها به شکل افراطی به نشانههای خاصی جذب میشوند یا از برخی دیگر فرار میکنند.
برای درک بهتر این فرآیند، جوزپه دی پلگرینو (Giuseppe di Pellegrino) از دانشگاه بولونیا مطالعهای را هدایت کرد که چگونگی یادگیری از نشانهها و نقش آن در شکلگیری الگوهای تصمیمگیری آسیبزا را بررسی میکرد.
یافتههای این پژوهش که در نشریه تخصصی علوم اعصاب/ JNeurosci منتشر شد، نشان داد که واکنش همه افراد به نشانههای محیطی یکسان نیست. برخی هنگام تصمیمگیری وابستگی بسیار بیشتری به این نشانهها دارند. مشکل زمانی آشکار میشود که شرایط تغییر کند: وقتی یک نشانه آشنا دیگر نوید پیامد خوب نمیدهد و حاکی از خطر است، این افراد در بهروزکردن ذهنیت خود و رهاکردن آن ارتباط قدیمی ناتوان میمانند.
در نتیجه، تصمیمگیری آنها همچنان تحت تأثیر همان باورهای قدیمی و نادرست باقی میماند، حتی اگر بارها و بارها به نتیجه بد منجر شود. این تمایل سبب میشود انتخابهای نامناسب به جای اصلاح، در طول زمان تکرار شوند. به گفته پژوهشگران، این یافتهها نشان میدهد برخی افراد بیش از حد به نشانهها حساساند و در عین حال انعطاف بسیار کمی برای تغییر برداشت خود از آن نشانهها دارند. ترکیب این دو ویژگی میتواند دلیل سرسختی و تداوم الگوهای تصمیمگیری زیانبار را توضیح دهد.
این گروه پژوهشی قصد دارد مطالعه یادگیری ارتباطی (همان فرآیند پیونددادن نشانهها به نتایج) را روی جمعیتهای بیمار گسترش دهد تا روشن کند آیا مشکلات پایدار تصمیمگیری در اختلالاتی مانند اعتیاد و وسواس، در افرادی که به شکل ویژهای تحت سیطره تصاویر و صداهای محیطی هستند، شایعتر است یا خیر.
این پژوهش میتواند کلیدی برای درک مقاومت برخی رفتارهای آسیبزا در اختلالات وسواسی، اعتیاد و اضطراب باشد و پنجرهای جدید به سازوکارهای پنهان پشت رفتارهای تکراری و مضر بگشاید و راه را برای درمانهای هدفمندتر هموار کند.
خوراکیهای مناسب برای روزهای آلوده
آرش نهاوندی: ویتامین C با قدرت فوقالعادهاش در هر دوز پرتقال، کیوی ،فلفل دلمهای، توت فرنگی و کلم بروکلی، ممکن است همان چیزی باشد که برای محافظت از ریههایتان در برابر حمله غیرمستقیم آلودگی هوا به آن نیاز دارید. دانشگاه فناوری سیدنی به تازگی در یک مطالعه جدید نشان داده که چگونه دوزهای بالای این آنتیاکسیدان میتواند آسیب ناشی از ذرات PM۲.۵ را کاهش دهد. این ذرات به طور کلی بر اثر احتراق سوختهای فسیلی مثل مازوت، بنزین، نفت و دیزل تولید میشوند اما تنها محصول ترافیک شهری نیستند؛این ذرات بسیار ریز از اگزوز ماشین، آتشسوزی جنگلها و طوفانهای گرد و غبار نیز ایجاد میشوند که عمیقا به بافت ریه نفوذ میکنند و اگر در شهری زندگی میکنید که آلودگی هوا در آن رایج است، احتمالا از آن رنج میبرید.
معجزه ویتامین C
ویتامین C به عنوان یک منبع آنتیاکسیدان، رادیکالهای آزاد اکسیژن را قبل از اینکه بتوانند آسیبی ایجاد کنند، از بین میبرد. در این آزمایش، محققان دانشگاه سیدنی موشهای نر را از طریق قطره بینی در معرض دوزهای واقعی PM۲.۵ قرار دادند. نیمی از موشها با آب حاوی ۱.۵ گرم ویتامین C در هر لیتر تغذیه شدند. این غلظت قابل تحمل اما بالا بود.
به گزارش همشهری آنلاین، نتایج این آزمایش گروه را متحیر کرد. در موشهایی که مکملهای ویتامین دریافت میکردند، مشکلات میتوکندری و التهاب در ریهها کاهش یافته بود. سلولهای ریه انسان که در آزمایشگاه کشت داده شده بودند، به نام سلولهای BEAS-۲B، نیز از این روند پیروی کردند. با مکمل ویتامین C، آنها در برابر حملات PM۲.۵ مقاومت کردند و عملکرد میتوکندری را حفظ کردند. میزان بقا به طرز چشمگیری افزایش یافت، که نشان میدهد این ویتامین فقط یک راه حل سریع نیست، بلکه یک پیشگیری کننده است. میتوکندریها تقریبا در همه انواع سلولهای انسانی وجود دارد که برای بقای انسان حیاتی هستند. علاوه بر تولید انرژی، میتوکندری کلسیم را برای فعالیتهای سیگنالینگ سلولی ذخیره میکند، باعث ایجاد گرما در بدن میشود و واسطه رشد سلولی و مرگ برنامه ریزی شده سلول (آپوپتوز) است.