لوگو
1404 چهارشنبه 3 دي
  • صفحه نخست
  • سیاست
  • سخن‌گاه
  • اقتصاد
  • شهروند
  • بین الملل
  • فرهنگ و هنر
  • سلامت
  • علم و فناوری
  • ورزش
  • خواندنی‌ها
  • آرشیو روزنامه
1404/09/29 - شماره 2655
نسخه چاپی
پریسا نقدی - دانشجو دکتری جامعه شناسی

بی‌توجهی به رنج پنهان زنان در تغییرات قانونی

در روزهایی که بحث کاهش حمایت کیفری از مهریه به یکی از محورهای اصلی قانون‌گذاری تبدیل شده است، تمرکز صرف بر آمار زندانیان مهریه، ما را از دیدن مسئله‌ای عمیق‌تر و ریشه‌ای‌تر بازمی‌دارد؛ مسئله‌ای که نه در زندان‌ها، بلکه در درون خانواده‌ها در حال رخ دادن است: فروپاشی تدریجی پیوندهای عاطفی و مسئولیت‌گریزی در زندگی زناشویی.
واقعیت اجتماعی نشان می‌دهد مردانی در جامعه وجود دارند که در فضای خصوصی خانواده، نه برای همسر و فرزندان خود وقت می‌گذارند و نه حداقل‌های توجه و محبت را رعایت می‌کنند؛ اما در عرصه عمومی، به افرادی خوش‌برخورد، فهمیده و حتی مدافع حقوق زنان بدل می‌شوند. این دوگانگی رفتاری، نوعی خشونت پنهان و مزمن را در درون خانواده بازتولید می‌کند که کمتر دیده می‌شود و کمتر به رسمیت شناخته می‌شود.
از منظر جامعه‌شناسی خانواده، بی‌مهری مستمر، طرد عاطفی و نادیده‌گرفتن نیازهای عاطفی زن، اگرچه در قوانین کیفری جرم تلقی نمی‌شود، اما پیامدهای اجتماعی آن کمتر از خشونت فیزیکی نیست. زنانی که سال‌ها در روابط سرد، خاموش و فاقد محبت زیسته‌اند، به‌تدریج احساس بی‌ارزشی، تنهایی و گسست اجتماعی را تجربه می‌کنند. در چنین شرایطی، جامعه نباید شگفت‌زده شود اگر برخی از آنان برای جبران خلأ عاطفی، به فضاهای بیرون از خانواده پناه ببرند؛ پدیده‌ای که ریشه در ناکارآمدی ساخت خانواده دارد، نه در «انحراف فردی».
کاهش مهریه، بدون هم‌زمانی با تقویت مسئولیت عاطفی مردان، در عمل به افزایش نابرابری در روابط زناشویی منجر می‌شود. مهریه، فارغ از کارکردهای حقوقی‌اش، در بستر اجتماعی ایران به یکی از معدود ابزارهای چانه‌زنی زنان در برابر بی‌تعهدی و بی‌تفاوتی ساختاری تبدیل شده است. تضعیف این ابزار، بدون پیش‌بینی سازوکارهای حمایتی جایگزین، به معنای آزادتر شدن مردان و تنها‌تر شدن زنان است.
اگر خانواده به‌درستی شکل بگیرد و در آن، محبت، گفت‌وگو و مسئولیت‌پذیری عاطفی نهادینه شود، جامعه نیز مسیر اصلاح را طی خواهد کرد. اما قانون‌گذاری یک‌سویه که تنها به کاهش فشار از مردان می‌اندیشد و از رنج خاموش زنان غفلت می‌کند، نه به تحکیم خانواده می‌انجامد و نه به سلامت اجتماعی.
از دستگاه قضایی و قانون‌گذاران انتظار می‌رود هنگام تصمیم‌گیری درباره مهریه، تنها به اعداد و آمار بسنده نکنند و صدای زنانی را نیز بشنوند که قربانی خشونت خاموش، بی‌مهری مزمن و بی‌مسئولیتی عاطفی در زندگی مشترک‌اند. درک این رنج پنهان، شرط نخست هر اصلاح واقعی در نهاد خانواده است.

 

Facebook Twitter Linkedin Whatsapp Pinterest Email

دیدگاه شما

دیدگاه شما پس از بررسی منتشر خواهد شد. نظراتی که حاوی توهین یا الفاظ نامناسب باشند، حذف می‌شوند.

تیتر خبرهای این صفحه

  • عملکرد شما و ادامه آن تیر خلاص به صندوق رای است
  • تورم عامل بی‌ثباتی اقتصادی / تحریم‌ مهمترین عامل تورم است
  • خرج بیشتر از دخل
  • کشوری در دنیا وجود ندارد که با تکیه به شرق به رونق و توسعه رسیده باشد
  • استحاله ونزوئلا و ایران
  • تفاوت حسن روحانی با مسعود پزشکیان
  • ماجرای «خالی خوانی» نفت و ارز
  • بی‌توجهی به رنج پنهان زنان در تغییرات قانونی
  • رعایت بهداشت در مکان‌های عمومی
  • گرانی درمان و دارو
  • نکو‌داشت پروفسورحسن امین
  • کنعانی زادگان: در بازی برگشت و در لیگ برتر همدیگر را می‌بینیم
  • لطیفی: استقلال ترس از باخت دارد
لوگو
  • درباره ما
  • تماس با ما
  • همکاری با ما
  • تعرفه آگهی
  • نمایندگی‌ها
  • شناسنامه
  • مرامنامه
  • آرشیو
  • RSS

1401© :: کلیه حقوق قانونی این سایت متعلق به روزنامه ستاره صبح بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلا مانع است.