گروه فرهنگ و هنر: صبح دیروز، سه‌شنبه ۴ آذر ۱۴۰۴، جمعی از چهره‌های برجسته تئاتر، سینما و هنر کشور مقابل تالار وحدت گرد آمدند تا «وداع آخر» با کارگردان پیشکسوت و بازیگر نامدار، هادی مرزبان را رقم بزنند. مراسم تشییع پیکر او از پهنه رودکی آغاز شد و پس از سخنرانی‌ها، پیکر او به قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) منتقل شد.
تالار وحدت، جایی که مرزبان بسیاری از آثار مهم خود را به صحنه برده بود، امروز به آخرین صحنه زندگی او تبدیل شد. جمع بزرگی از هنرمندان، از جمله علی نصیریان، اکبر زنجان‌پور، ایرج راد، فرهاد آییش، شکرخدا گودرزی، بهاره رهنما و مدیران هنری، برای بدرقه او حضور داشتند.
فعال بودن، ویژگی بارز مرزبان
اولین سخنران، علی نصیریان، با اشاره به سابقه همکاری‌اش با مرزبان، از فعال بودن او سخن گفت: «یکی از ویژگی‌های بارز هادی مرزبان، فعال بودنش بود؛ او همیشه در تکاپو بود.» نصیریان یادآور شد که مرزبان در دوره‌ای جوانان تئاتر در شهرستان‌ها را کشف می‌کرد و به آن‌ها میدان می‌داد. او همچنین به تجربۀ مرزبان با نمایش «تانگوی تخم‌مرغ داغ» پرداخت؛ نمایشی که پس از حدود ۳۰ اجرا توقیف شد و تأثیری عمیق بر زندگی هنری مرزبان داشت.
تئاتر ایرانی را او زنده نگه داشت
ایرج راد، دومین سخنران، با لحنی احساسی به خاطره آشنایی‌اش با مرزبان در دانشکده هنرهای زیبا اشاره کرد: «از همان دوران او را شناختم؛ او معتقد بود تئاتر بدون گروه نمی‌تواند معنا پیدا کند.» راد تأکید کرد که مرزبان علاقه عمیقی به آثار اکبر رادی داشت و ۱۰ نمایشنامه از او را روی صحنه برد؛ کاری که نشان از دغدغه‌مندی اجتماعی و هویت ایرانی در آثار مرزبان دارد. او همچنین اشاره کرد که مشکل توقیف نمایش باعث آسیب جدی به مرزبان شد، ولی این هنرمند حتی تا آخرین روزهای زندگی‌اش، با امید به اجرای نمایش جدیدی با عنوان «پریزاد» زندگی می‌کرد.
اکبر زنجان‌پور: رنج‌کشیدن تا آخر
اکبر زنجان‌پور با تأثر از مرگ مرزبان گفت: «رسم شده وقتی یکی از ما کم می‌شود، آن را یک بدبختی بدانیم. اما باید بدانیم: هنرمندانی مثل مرزبان، رنج زیادی کشیدند.» او ادامه داد که مرزبان در روزهای آخر زندگی‌اش از نگرانی‌ها و دردهای قدیمی حرف می‌زد و این سوال را مطرح کرد که «آیا رفتنش خوب بود یا بد؟» زنجان‌پور اضافه کرد که مرزبان بالاخره «آرام شد از آن همه رنج».
همیشه عاشق بود
فرهاد آییش در سخنرانی کوتاهش، مرزبان را نه فقط همکار، بلکه دوست صمیمی خواند. او گفت: «او همیشه عاشق بود - عاشق هنر، زندگی و دوستانش. عشقش به تئاتر برای همه ما آشکار بود.» آییش با یادآوری تصویری از مرزبان با گل روی میز، گفت که احساس غم بزرگی دارد، چون «او را خیلی دوست داشتیم و حالا دلتنگش هستیم».
قراری که زمان ندادش
یکی از سخنان غیرمنتظره و تأثیرگذار مراسم از پرواز همای، خواننده و هنرمند موسیقی بود. او با چشمانی اشکبار گفت که مرزبان یکی از دوستان قدیمی او در دنیای تئاتر بود و آرزو داشت با او پروژه‌ای ادبی ـ تاریخی را روی صحنه ببرد؛ اما «زمان اجازه نداد که آن قرار محقق شود.» همای تأکید کرد که دوستی او و مرزبان از افتخارات زندگی او بود و مرگ او ضربه سنگینی بر روح او وارد کرده است.
او شیوه زندگی‌اش را با تئاتر ساخت
مهدی احمدی، سرپرست معاونت هنری، پیام تسلیت وزیر ارشاد و دیگر مقامات را خواند. او مرزبان را هنرمندی «اندیشمند، با پایبندی به هویت ایرانی» دانست که تئاتر را نه فقط به عنوان حرفه، بلکه به عنوان سبک زندگی پذیرفته بود. احمدی افزود که مرزبان در کار و اخلاقش بسیار منظم، فروتن و اخلاق‌مدار بود و همواره به نسل جوان احترام می‌گذاشت.
کشته و مرده تئاتر
آخرین سخنران مراسم، فرزانه کابلی، همسر مرزبان، بود. او با صدایی پر از احساس گفت: «هادی جان، من گل را گم کرده‌ام…» کابلی خاطره‌ای از نمایش «نوبت دیوانگی» گفت که نشان‌دهنده عشق مرزبان به فرهنگ ایرانی بود. او تأکید کرد که مرزبان همیشه برای اجرای نمایش «پریزاد» تلاش می‌کرد و امید داشت مسئولان از اجرای آن حمایت کنند.
بدرقه نهایی
پس از سخنرانی‌ها، قطعات موسیقی از ساخته‌های سعید ذهنی (آهنگساز تئاتر) پخش شد و پیکر هادی مرزبان بر دوش هنرمندان و دوستان « از جمله فرزین محدث، وحید آقاپور و سیروس همتی » به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا بدرقه گشت. در آنجا، اعلام شد که مراسم ختم او روز شنبه هشتم آذر در مسجد جامع شهرک غرب برگزار خواهد شد.