عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی نوشت: شاید کمتر پدیده‌ای مثل رفتار یا منطق دو گانه، جامعه جهانی و ایران را تهدید می‌کند. در سطح جهان به علل گوناگون چنین رفتاری گرچه زیان‌بار ولی عادی است. در سطح فردی هم شاهد منطق دو گانه هستیم، و متاسفانه در سطح نهاد‌های داخلی هم هست ولی وجود چنین رفتاری نزد نهاد روحانیت، موجب تضعیف بیش‌تر جایگاه آن خواهد شد. فیلم‌هایی که از روحانیون در امور هنری و شو‌های تلویزیونی و در آوردن صدای حیوانات و... پخش می‌شود واقعاً منزجرکننده است. حتی نمایش‌های رزمی و بازی با نانچیکو را هم از حوزه خود خارج نمی‌دانند. چند سال پیش گزارش تصویری از یکی از آنان، نشان می‌داد که محلی را به عنوان سرپناه برای زنان خیابانی تهیه کرده است، و مرد گزارشگر را به انجا راه نداد. قطعاً نباید سوءظن داشت ولی از مواضع تهمت نیز باید پرهیز کرد. این کار را معمولاً زنان نیکوکار عهده‌دار می‌شوند و نه آقایان، آن هم یک فرد روحانی. این دخالت‌ها کمکی به اعتبار روحانیت نمی‌کند. یکی از نقاط منفی این دخالت‌های آنان، شفاهی بودن است. اگر کسی مکتوب نظر دهد باز هم ایرادی ندارد، چون می‌فهمیم که در آن باره تأمل و تفکر کرده و متن او قابل نقد است، ولی اظهارات کوتاه شفاهی و همراه با عصبانیت و شور و احساس حتی قابل نقد هم نیست. امیدواریم کسی از داخل نهاد روحانیت پیدا شود و به دخالت‌های خارج از صلاحیت و شأن آنان بپردازد.