مسائل داخلی اقتصاد ما ارتباطی با عدم حضور در اجلاس شرم‌الشیخ یا مسائل خارجی ندارد. این‌ها مسئله اصلی کشور نیست بلکه توجه به شرایط داخلی است. عده‌ای فریبکار اموال عمومی را غارت می‌کنند و می‌برند، اما دولت نظاره‌گر است. مگر می‌شود دولت از این اتفاقات بی‌خبر باشد؟
۶۰ هزار میلیارد تومان پول بورس در جیب 50 نفر
دولت ۶۰ هزار میلیارد تومان پول به بورس تزریق می‌کند؛ درحالی‌که با همین رقم می‌تواند به ۱۰ میلیون خانوار ایرانی، هر خانواده ۶ میلیون تومان پرداخت کند. چرا دولت چنین پولی را تزریق می‌کند و چه کسانی پشت این ماجرا هستند؟ این افراد تنها ۴۰ یا ۵۰ نفرند. وقتی این پول وارد بازار می‌شود، همین افراد شروع به خرید می‌کنند، مردم هم به‌تبع آن هیجان‌زده شده و خرید می‌کنند. شب که می‌شود، آن‌ها سهام خود را می‌فروشند و تمام ۶۰ هزار میلیارد تومان جمع می‌شود. سازمان بورس دقیقاً می‌داند این افراد چه کسانی هستند.
باید هوای مردم را داشته باشیم
صرف‌نظر از مسائل خارجی، اگر امنیت می‌خواهیم باید مردم را در کنار خود داشته باشیم. مردم باید احساس کنند که دولت نگران آن‌هاست؛ این نگرانی باید در سیاست‌ها و مواضع دولت نمایان شود.
مأموریت رئیس‌جمهور تخصیص درست منابع کشور است. اما متأسفانه عده‌ای فرصت‌طلب و نفوذی باهدف فروپاشی از درون جامعه در حال فعالیت هستند. این موضوع در کتاب «هنر تحریم‌ها» نیز مطرح‌شده است؛ درواقع، دشمنان نیازی به حمله نظامی ندارند، چون با همین بی‌توجهی دولت‌ها به مردم، جامعه از درون تضعیف می‌شود. به نظر می‌رسد مسائل خارجی و حتی تحریم‌ها نقش دوم رادارند. اگر دولت به مردم توجه کند، تأثیر تحریم کاهش می‌یابد.
جهان دوقطبی
اکنون برای نخستین بار شاهد واکنش جدی و منطقی چین به زیاده‌خواهی‌های آمریکا هستیم. جهان امروز عملاً دوقطبی شده است و قدرت‌های سلطه‌گر دیگر نمی‌توانند اراده خود را به همه تحمیل کنند. چینی‌ها طی ۳۵ سال گذشته به نیازهای داخلی خود پرداختند، بدون آن‌که دچار بلندپروازی‌های بیرونی شوند. آن‌ها بر ظرفیت‌های تولیدی داخلی و رفاه مردم خود تمرکز کردند. این همان حلقه مفقوده سیاست‌گذاری در ایران است؛ در کشور ما، مردم عملاً در سیاست نقشی ندارند و تصمیمات اقتصادی نیز به نفع آن‌ها نیست.
الیگارش چه می‌کند؟
نمی‌شود شخصی بی‌تجربه را در رأس وزارت اقتصاد قرارداد و انتظار داشت که او برای مشکلات پیچیده اقتصادی راه‌حل ارائه دهد. حتی اگر فرض را بر نفوذی نبودن بگذاریم، بسیاری از سیاست‌های کنونی به نظر می‌رسد تعمدی و در راستای تخریب اقتصاد کشور طراحی‌شده‌اند.افزون بر آن،گروهی الیگارش بی‌وطن وجود دارند که از این وضعیت آشفته منتفع می‌شوند. آنان بانفوذ در برخی مقامات حاکمیتی ، عمدتاً با پول، منافع خود را تأمین و مانع رانت‌زدایی و مقابله با فساد می‌شوند. بنابراین، برای حل این بحران، نیازمند عزمی جدی و سیاسی هستیم؛ عزمی که اولویت را به مردم بدهد و سیاست‌ها را بر محور نیازهای داخلی تنظیم کند. اگر چنین شود، تأثیر تحریم‌ها کاهش پیدا خواهد کرد. ما ظرفیت‌ها و امکانات لازم برای سرمایه‌گذاری داخلی راداریم.
برگرفته از خبر آنلاین