عیسی بزرگزاده، سخنگوی صنعت آب درباره اجرای برنامه سازگاری باکمآبی به ایلنا گفت: نشستهای سازگاری با کمآبی با قدرت در استانها جلو میرود دو جلسه اخیز برای اصفهان و حوزه دریاچه ارومیه و بویژه سد بوکان برگزار و تصمیمات خوبی اتخاذ شد و باز هم برگزار خواهد شد.
سخنگوی صنعت آب گفت: برداشت از آب زیرزمینی سرجمع برای همه مصارف ۴۴ میلیارد متر مکعب در سال است که این میزان کمی کاهش داشته اما این کاهش به دلیل این بوده آبخوانها نحیف شده و عمق آبخوانها و چاهها بیشتر شده است. رقم ۴۴ میلیارد متر مکعب برداشت از آبهای زیرزمینی بر اساس برنامه هفتم توسعه باید به حدود ۳۶.۷ میلیارد متر مکعب برسد. همه برداشت غیرمجاز از چاههای غیرمجاز نیست بسیاری از چاههای مجاز نیز اضافه بر پروانهها برداشت میکنند که ما باید ۱۵ میلیارد متر مکعب آن را کنترل کنیم.
به گفته وی؛ بیش از ۱۵۰ میلیارد متر مکعب در چند دهه گذشته از منابع آب زیرزمینی استاتیک مصرف شده که این رقم نگرانکننده است زیرا باعث شده در بیش از ۳۵۰ دشت فرونشست داشته باشیم.
سخنگوی صنعت آب متذکر شد: اکنون ناچار از کنترل برداشتهای غیرمجاز در دشتها هستیم و شورای عالی آب و برنامه هفتم در این خصوص برنامههای دقیقی دارند.
وی اظهار داشت: در حال حاضر در ۲۳ استان و ۴۳ شهر بویژه تهران، مشهد، اصفهان، تبریز، گرمسار، سمنان، بندرعباس، اراک و ساوه مشکلات تامین تاب شرب را داریم. در این راستا، برنامه اول در کنار مدیریت مصرف و تقاضا؛ ایجاد انعطافپذیری لازم و کمک از منابع آب جایگزین را در دستور کار قرار دارد.
فرسایش منابع آب در کشاورزی
بخش کشاورزی، حدود ۹۰ درصد از کل آب مصرفی کشور را به خود اختصاص میدهد، همچنان با الگوهای سنتی و کمبازده فعالیت میکند. در بسیاری از مناطق، کشاورزان ناگزیر از برداشتهای مداوم از سفرههای زیرزمینی هستند تا پاسخگوی نیاز کشت و تولید باشند؛ اقدامی که به فرسایش منابع و ایجاد بحرانهای زیستمحیطی از جمله فرونشست زمین، خشکشدن چشمهها و کاهش کیفیت آب منجر شده است. برخلاف تصور عمومی که برداشتهای غیرمجاز را صرفاً به چاههای غیرمجاز نسبت میدهند، بررسیها نشان میدهد بسیاری از چاههای دارای پروانه نیز بیش از میزان تعیینشده در مجوز خود برداشت میکنند. این وضعیت بهعنوان یکی از مهمترین چالشهای بخش منابع آب کشور مطرح است.
امنیت آب در معرض تهدید
رشد جمعیت، توسعه شهرنشینی و گسترش صنایع بدون توجه کافی به محدودیتهای آبی، فشار مضاعفی بر منابع آبی وارد کرده است. کارشناسان معتقدند اگر روند فعلی ادامه یابد، در سالهای آینده امنیت آبی کشور در معرض تهدید جدی قرار خواهد گرفت. از اینرو، اجرای برنامههای ملی برای مدیریت تقاضا، اصلاح الگوی مصرف و سرمایهگذاری در فناوریهای نوین آبیاری و بازیافت آب، بیش از هر زمان دیگری ضروری به نظر میرسد.