آقاي پترس غالى، [دبيركل سازمان ملل] آمد. توضيحاتى دربارة برنامه سازمان ملل براى ايجاد صلح در نقاط درگيرى افغانستان، ميانمار، بوسنى و هرزگوين و سومالى داد. از ما براى حل مشكل افغانستان كه به بن بست رسيده‌اند، استمداد و تقاضاى جلسه خصوصى كرد. سپس دربارة حل مشكل ليبى و آزادى گروگان‌هاى آلمانى [در لبنان] از من كمك خواست.مدعى است كه غربى‌ها نمى‌خواهند نظام ليبى را ساقط كنند و اگر دو نفر [متهمين بمب‌گذاري در حادثه لاكربي] را تحويل دهد، اتفاقى نخواهد افتاد، به شرط اينكه ليبى ديگر به تروريست‌ها كمك نكند. گفتم ليبى قاعدتاً به اين وعده مطمئن نخواهد شد كه بايد او را مطمئن كنيد؛ گفت كه نمى‌تواند. در مورد آلمانى‌ها به شرط وعده كمك دبيركل، قول كمك دادم كه او هم وعده داد.

 افشاگری احمدی نژاد در ماه‍‌های آخر ریاست جمهوری
منابع خبررسانی ازجمله ایسنا (یک خبرگزاری تهران) گزارش داده بودند که محمود احمدی‌نژاد [که ۳ ماه و چند روز بعد دوره ریاست جمهور او پایان یافت] چهارم اردیبهشت ۱۳۹۲ ، درجریان دیدار از اصفهان در ادامه انتقادها و افشاگري های خود گفته بود: "زد و بند برای یک عده، امری عادی شده است". وی افزوده بود: "یکی از آقایان که خیلی به دولت بد و بیراه می‌گوید و هر روز به دولت تهمت می‌زند، یک دوره که فرصت گیرش آمد، از این فرصت استفاده کرد و ۱۰ ـ ۱۱ میلیارد بُرد. چهار ـ پنج سال است که دنبالش هستیم که آن را [پول را] بازگرداند، اما انگار نه انگار!، مبلغی کلان به رفیقش داده و او هم به‌ دنبال کاسبی رفته است!."

بیانیه سازمان ملل علیه  حمله شیمیایی به ایران
بی‏توجهی محافل بین‏المللی در مورد نقض قوانین منع استفاده از سلاح‏های شیمیایی، به دلیل تمایلات موجود برای حمایت از رژیم عراق با هدف غلبه این کشور بر ایران، وضعیت غیرقابل تحملی را به وجود آورد. در واقع تلفات ناشی از به کارگیری این سلاح‏ها و تأثیرات روانی آن، قدرت دفاعی ایران را تحت تأثیر قرار داده بود. عراق با درکی که از این مسأله داشت، در عملیات بدر، بیش از گذشته از سلاح‏های شیمیایی استفاده کرد، به طوری که تنها در طول مدت ۵ روز (از ۲۲ تا ۲۷ اسفند ۶۳) بیش از سی مورد انواع سلاح‏های شیمیایی را مورد استفاده قرار داد. ابعاد گسترده ناشی از استفاده عراق از سلاح‏های شیمیایی، به تدریج توجه افکار عمومی را به خود معطوف کرد تا این که دبیر کل وقت سازمان ملل متحد نیز پس از دیدار با نمایندگان ایران و عراق، استفاده از سلاح‏های شیمیایی را محکوم نمود. در وضعیت جدید، سرانجام شورای امنیت، طی بیانیه‏ ای و با اجتناب از صدور قطعنامه، در ششم اردیبهشت ۱۳۶۴ برابر با ۲۵ آوریل ۱۹۸۵ کاربرد سلاح‏های شیمیایی از سوی عراق را محکوم کرد.