زندگی در دنیای امروز که با استرس‌های طولانی‌مدت شخصی، همه‌گیر و جهانی روبه‌رو است، بسیار چالش‌برانگیز شده است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ideas.ted، دکتر الیسا ایپل، روان‌شناس سلامت، می‌نویسد:«من 30 سال است که در مورد استرس مطالعه می‌کنم. زندگی در دنیای امروز که با استرس‌های طولانی‌مدت شخصی، همه‌گیر و جهانی روبه‌رو است، بسیار چالش‌برانگیز شده است. بسیاری از ما با سطوح بالایی از استرس روزانه زندگی می‌کنیم و این ممکن است تبدیل به یک عادت شود که حتی برای تمام عمر ادامه یابد. اما ما مجبور نیستیم به این شکل زندگی کنیم.
به همین دلیل است که کتابم «نسخه استرس» را نوشتم. این کتاب راه‌های زیادی برای داشتن یک رابطه مثبت با استرس و افزودن «بافرهای استرس» به سبک زندگی روزانه‌مان ارائه می‌دهد. . آن را امتحان کنید! مطمئنم که فرصت‌هایی برای تجربه خواهید یافت.»
شیری را تصور کنید که در حال شکار یک غزال است و به طرز بی‌رحمانه‌ای آن را دنبال می کند.غزال وحشت‌زده است و در حالت «جنگ یا گریز» قرار دارد و برای حفظ جان خود می‌دود. شیر خوشحال است و در حالی که فاصله را کاهش می‌دهد، منتظر وعده غذایی خود می‌ماند.
کدام یک از این دو حیوان استرس دارد؟ شیر یا غزال؟
پاسخ: هر دو.
هر دو سیستم عصبی‌شان به‌شدت فعال شده و تغییرات فیزیولوژیکی شدیدی را تجربه می‌کنند که کنترل آن‌ها غیرممکن است. با این حال، آن‌ها استرس را به روش‌های بسیار متفاوتی تجربه می‌کنند.
غزال در پاسخ به تهدید، در حالت فرار قرار می‌گیرد. او پر از ترس است و بدنش به‌سرعت با آدرنالین همراه می‌شود. رگ‌های خونی‌اش منقبض می‌شود (انقباض عروقی) تا خونریزی بیش از حد جلوگیری کند و اکسیژن کمتری به مغزش می‌رسد چرا که منابع بدن به سمت اندام‌ها هدایت می‌شود. بدن او به یک ماشین تبدیل می‌شود که تنها هدف آن، فرار از شکارچی است.
در همین حال، شیر به استرس به‌عنوان یک چالش نگاه می‌کند. قلب او به‌طور مؤثری خون را پمپاژ می‌کند و او می‌تواند با تمام سرعت دویده و وعده غذایی‌اش را پیش‌بینی کند. او متمرکز است و کاملاً آماده است. به نظر می‌رسد که شیر انرژی نامحدودی دارد.
این دو پروفایل فیزیولوژیکی متفاوت است، اما استرس یکسان است. تفاوت در این است که غزال تهدید را احساس می‌کند و زندگی او در خطر است، در حالی که شیر آن را به‌عنوان یک چالش در نظر می‌گیرد و به آن به‌عنوان یک فرصت نگاه می‌کند.
این نکته درسی برای ما انسان‌ها دارد. اگرچه بیشتر ما به‌طور روزمره در حال تعقیب و گریز از شیرهای تهدیدآمیز نیستیم، اما بدن‌مان طوری واکنش نشان می‌دهد که انگار در حال تعقیب توسط یک شکارچی هستیم.
اغلب، ما به استرس‌هایی که در طول روز با آن‌ها روبه‌رو می‌شویم، واکنش نشان می‌دهیم به‌گونه‌ای که انگار تهدیدی برای بقا هستند، نه فرصتی برای موفقیت. بدن ما به حالت جنگ یا گریز در می آید، کورتیزول و آدرنالین را در خون آزاد می‌کند و سیستم عصبی ما را به حالت ترس و هوشیاری می‌برد. وقتی این واکنش تند و شدید، به‌طور مکرر و با هر رویداد استرس‌زا یا غیرمنتظره‌ای که پیش می‌آید، فعال می‌شود، بدن ما دیگر نمی‌داند چگونه از این وضعیت رهایی یابد و «استرس» را کاهش دهد.
چرا برخی افراد در روز با استرس زیاد مواجه می‌شوند و به مسائل کوچک واکنش‌های بیش‌ازحد نشان می‌دهند، در حالی که دیگران اجازه می‌دهند که مشکلات بزرگتر به راحتی از کنارشان عبور کنند؟
مغز ما همواره ورودی‌های حسی بدن و محیط را پردازش می‌کند و آن‌ها را با تجربیات گذشته مقایسه می‌کند تا بهترین پیش‌بینی‌ها را برای آینده انجام دهد. مغز انسان یک «ماشین پیش‌بینی‌کننده» است که از تجربیات گذشته به‌عنوان داده استفاده می‌کند. بنابراین ممکن است بیشتر به چیزی که پیش‌بینی می‌کنیم یا تصور می‌کنیم اتفاق می‌افتد، واکنش نشان دهیم تا آنچه که در حال وقوع است.
دفعه بعد که علائم آشنای استرس را احساس کردید، این دو نکته مهم را به یاد داشته باشید:
پاسخ استرس من یک دارایی است: به من کمک می‌کند که با چالش‌ها روبه‌رو شوم.
من می‌توانم به‌سرعت از استرس بهبود پیدا کنم: بدن من برای این کار ساخته شده است.
به خود یادآوری کنید: این استرس یک منبع انرژی قوی است که به من کمک می‌کند تا عملکرد خوبی داشته باشم. بدنم هیجان‌زده است. من مثل شیر شدم و با یک چالش می توانم روبرو شوم!