یک شرکت علوم داده اخیرا چنین مطرح کرده بود که یک تابلو نقاشی که در حراجی خانگی در ایالات متحده آمریکا فروخته شده است، شاهکار اصل «ون‌گوگ» است. با این حال «موزه ون‌گوگ» این ادعا را رد می‌کند.
یک شرکت علوم داده ادعا می‌کند که نقاشی‌ای که از یک حراجی خانگی در ایالت مینه‌سوتا با قیمتی کمتر از ۵۰ دلار خریداری شده است، ممکن است اثری گمشده از «وینسنت ون‌گوگ باشد» که می‌توان ارزش آن را ۱۵ میلیون دلار برآورد کرد. این اثر، که توسط شرکت فناوری هنری «LMI Group» به «ون‌گوگ» نسبت داده شده، با نام «Elimar» شناخته می‌شود و تحقیقات گسترده علمی درباره آن انجام شده است. به گزارش ایسنا، اگر این کشف تأیید شود، یک نقاشی مهم به مجموعه آثار شناخته‌شده «ون‌گوگ» اضافه خواهد شد و بحث‌هایی جدید در مورد نقش فناوری در تأیید اصالت آثار هنری به راه خواهد افتاد. با این حال، «موزه ون‌گوگ» این ادعا را رد می‌کند.
«آرت‌نت» نوشت، در سال ۲۰۱۸، خریدار نقاشی «Elimar» امیدوار بود که شاهکاری بی‌قیمت در دست داشته باشد و درخواستی را به «موزه ون‌گوگ» در آمستردام ارسال کرد. موزه در سال ۲۰۱۹ پاسخ داد که پس از بررسی اطلاعات ارائه‌شده، «بر اساس ویژگی‌های سبک نقاشی» این اثر نمی‌تواند به «ون‌گوگ» نسبت داده شود. همان سال، مالک نقاشی، آن را با مبلغی نامشخص به شرکت علوم داده LMI Group مستقر در نیویورک که سال قبل تأسیس شده بود، فروخت. اکنون، این شرکت ادعا می‌کند که نقاشی «Elimar» در واقع توسط «ون‌گوگ» در سال ۱۸۸۹ میلادی یعنی در اواخر زندگی این هنرمندو زمانی که در آسایشگاه سن‌پل در جنوب فرانسه زندگی می‌کرد، خلق شده است. واژه «Elimar» که در گوشه پایین سمت راست بوم نوشته شده، به نام شخصیتی از رمان «دو بارون»سال (۱۸۴۸) اثر «هانس کریستین آندرسن» اشاره دارد. اما شرکت LMI معتقد است که این نقاشی در حقیقت برداشتی از اثری مشابه به نام «پرتره نیلز گایهده» از هنرمند دانمارکی «مایکل آنشر»(Michael Ancher) است.
«مکسول ال. اندرسون»، تاریخ‌دان هنر و مدیر ارشد اجرایی «LMI Group» می‌گوید: «تحلیل‌های انجام‌شده روی این نقاشی منحصربه‌فرد، بینشی تازه درباره آثار ون‌گوگ، به‌ویژه در ارتباط با رویکرد او در بازتفسیر آثار سایر هنرمندان، ارائه می‌دهد.»
مرجع اصلی در تأیید اصالت نقاشی‌های منتسب به «ون‌گوگ»، «موزه ون‌گوگ» در آمستردام است. سخنگوی این مؤسسه پس از بررسی اطلاعات جدید ارائه‌شده در گزارش LMI Group اعلام کرد: «ما همچنان بر این باوریم که این نقاشی، اثری اصل از وینسنت ون‌گوگ نیست.»
در بیانیه‌ای که در ۳۱ ژانویه منتشر شد، «LMI Group» از واکنش موزه ون‌گوگ ابراز شگفتی و ادعا کرد که «موزه کمتر از یک روز کاری برای رد کردن خلاصه‌وارِ اطلاعات ارائه‌شده در گزارش ۴۵۶ صفحه‌ای ما وقت صرف کرد، آن هم بدون هیچ توضیحی، چه رسد به اینکه به‌جای اینکه تنها نسخه دیجیتالی آن را به‌صورت یک فایل JPEG مشاهده کند، نقاشی را مستقیماً بررسی کند.»
این شرکت بر گستردگی تحقیقات خود تأکید کرد و سپس به تشریح تلاش‌های «LMI Group» و مالک پیشین نقاشی برای برقراری ارتباط با «موزه ون‌گوگ» در مورد این اثر پرداخت، اما این تلاش‌ها بی‌نتیجه ماند. «LMI Group» همچنین، به تغییر مکرر نظرات موزه درباره اصالت آثار ون‌گوگ اشاره کرد و آن را در مواجهه با چالش‌های احراز اصالت آثار هنری مورد انتقاد قرار داد.
رویکردهای علمی جدید برای تأیید اصالت آثار هنری در دهه گذشته محبوبیت یافته‌اند، اما هنوز در بازار هنر به رویکرد اصلی تبدیل نشده‌اند. «LMI Group» ادعا می‌کند که با همکاری متخصصانی ازجمله از شیمی‌دانان و متصدیان موزه‌ها، یک روش «مبتنی بر داده» برای تحلیل این اثر هنری ایجاد کرده است. طبق گزارش «وال استریت ژورنال»، این روش که بیش از ۳۰,۰۰۰ دلار هزینه داشته، شیوه سنتی کارشناسی آثار هنری که شامل تحلیل سبکی، منشأ تاریخی و زمینه تاریخی است را با روش‌های علمی جدید ترکیب کرده است. گزارشی مفصل که شامل یافته‌ها و زمینه‌های تاریخی مرتبط با هنر است، برای کمک به جای‌دادن این اثر در مجموعه آثار «ون‌گوگ»، به‌صورت آنلاین منتشر شده است.
در یکی از تحلیل‌های بصری سنتی، بوم این اثر با نقاشی‌های اصل شناخته‌شده «ون‌گوگ» مقایسه شد، که ظاهرا شباهت‌های قابل‌توجهی با آن‌ها دارد. از جمله این شباهت‌ها به تصمیم نقاش برای نمایش شخصیت ماهیگیر در نمای سه‌چهارم می‌توان اشاره کرد که مشابه چهار خودنگاره «ون‌گوگ» متعلق به سال ۱۸۸۹ میلادی است. «LMI Group».