حسین آخانی در تشریح معضل بی آبی و تبعات این بحران برای ایران گفت: ایران 1/1 درصد مساحت خشکی ها و 35/3 درصد وسعت قاره آسیا را دارد. اما حجم بارش کشور تنها 37/0 درصد از کل ریزش های جوی زمین است. در چنین شرایطی هدر رفت آب در ایران بیش از میانگین جهانی است.
وی افزود: یکی از عوامل اصلی هدر رفت آب بهره برداری غیر مجاز و غیر استاندارد از سفره های آب زیرزمینی است که بالاترین استخراج از منابع آب زیرزمینی از طرف بخش کشاورزی است.
این کارشناس ارشد محیط زیست با اشاره به ئوضعیت آماری چاه ها در ایران گفت: در دهه ۵۰، تعداد چاه های موجود در بخش کشاورزی، ۴۴۰۷ حلقه چاه نیم عمیق و ۲۳۸۰ حلقه چاه عمیق بوده است، این آمار در دهه ۸۰ به ۷۴ هزار و ۹۱۱ حلقه چاه رسیده و حدود سه برابر افزایش داشت.
وی در ادامه تاکید کرد: مدیریت و بهره برداری از منابع آبی نیازمند نگاه و رویکرد میان رشته ای و کل نگر است. ایران از نظر آبی محدودیت های آبی با چالش روبرو است. عدم توازن بارندگی، جمعیت و مصرف، خشکسالی و کاهش کیفیت آب از جمله چالش های پیش روی ایران است. آخانی با اشاره به عوامل موثر در ناترازی آبی کشور اظهار کرد: فرسودگی تاسیسات آب و شبکه های آبرسانی نیز از جمله عوامل هدر رفت آب است. در چنین وضعیتی اصلاح الگوی مصرف می تواند راه حلی برای گذر از بحران باشد. محقق کردن حکمرانی خوب در مدیریت منابع آب تغییر اساسی می خواهد. چالش های کنونی مرتبط با کم آبی در بخش کشاورزی از وجود نارسایی در سیستم مدیریت آب کشور خبر می دهد.
وی یادآور شد: عوامل طبیعی مثل خشکسالی، تغییر اقلیم هم موثر است ولی بخش بزرگی متاثر از سیاست های حکمرانی آب است. مناطق زیادی از وسعت ایران هم اکنون در معرض خطر فرونشست قرار گرفته اند. اگر چه پدیده فرونشست به صورت ناگهانی ظاهر می شود ولی این نشست ها به طور تدریجی؛ با مرور زمان و براثر برداشت های بی رویه از سفره های آب زیر زمینی ایجاد شده اند.
حسین آخانی در پایان سخنانش متذکر شد: فرونشست زمین بر کیفیت زندگی مردم اثر منفی دارد. هم زمان با فرونشست کیفیت آب در سفره های زیر زمنی کاهش پیدا می کند و زیست در این مناطق به خطر می افتد. از این رو فرونشست پیامد های اجتماعی و اقتصادی جبران ناپذیری به جا می گذارد و می تواند موجی از مهاجرت ایجاد کند.