هاشم اورعی تحلیلگر حوزه انرژی در خصوص وضعیت بغرنج نا ترازی انرژی در کشور به آفتاب‌نیوز گفت: تا آنجا که من اطلاع دارم آقای دکتر غضنفری رئیس صندوق توسعه ملی اعلام کرده‌اند که ما دیگر به نیروگاه‌ها پول نمی‌دهیم، دلیلش هم این است که نیروگاه‌ها مشتریان بدحسابی ازکاردرآمده‌اند، چون اغلب آن‌ها برق را به وزارت نیرو فروخته و وزارت نیرو پول آن‌ها را پرداخت نمی‌کند. وزارت نیرو ۱۵۰ هزار میلیارد تومان بدهی بالا آورده و دلیل همه این‌ها ارزانی برق است و از دیگر سو صندوق توسعه ملی هم از منابع خالی‌شده و همه‌چیز به‌نوعی قفل‌شده است.
۱۰ حرف مختلف در مورد بنزین
این استاد تمام دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به اینکه مشکل اساسی البته قیمت برق نیست بلکه معلول بحث ضعف مدیریت است، گفت: متأسفانه ساختار مدیریتی، شجاعت لازم برای مطرح کردن مشکلات را ندارد. خنده‌دار است که ۱۰ مسئول مختلف در مورد بنزین ۱۰ حرف مختلف زده‌اند، همه پشت سر همدیگر قائم می‌شوند، یکی می‌گوید باید ۴۰ درصد گران شود، آن‌یکی می‌گوید چرا به مردم دروغ می‌گوید؟ برنامه دولت چیست! پیش‌شرط مدیریت صحیح ۴ شرط؛ صداقت، صراحت، درایت و شجاعت است.
۸۰ درصد مخازن پارس جنوبی فرسوده‌اند
اورعی درباره شرایط میدان پارس جنوبی گفت: ۸۰ درصد مخازن ما در پارس جنوبی در نیمه دوم عمرشان به سر می‌برند، به همین دلیل شروع کرده‌اند به افت فشار؛ برای حفظ تولید و نه ازدیاد آن، ما باید دائم سرمایه تزریق کنیم تا فشار افزایی شود و تولید حفظ شود، همچنین ما نباید به این بسنده کنیم، باید با اکتشاف، میزان تولید را افزایش داد، چون مصرف ما در حال رشد است. در صنایع برق، گاز و نفت سرمایه‌گذاری لازم صورت نگرفته است. صحبت از ۳۰۰-۴۰۰ میلیون مترمکعب کسری گاز در روز است. طبق آمار مرکز پژوهش‌های مجلس ۳ درصد نیروگاه‌های کشور بالای ۴۰ سال دارند و ۱۵ درصد بالای ۳۰ سال، یعنی ۱۸ درصد و نزدیک یک‌پنجم کل ظرفیت نیروگاهی کشور بالای ۳۰ سال عمر دارند که باید جایگزین شوند. خطوط انتقال و تولید سوخت هم فرسوده است. بخش انرژی فقط دوشیده شده و سرمایه‌گذاری جدیدی روی آن صورت نگرفته است.
۷۰۰ همت انتشار اوراق!
سید هاشم اورعی در پاسخ به پرسشی در خصوص توان اقتصاد داخلی برای تأمین سرمایه‌گذاری بخش انرژی گفت: خاموشی سراسری مانند کوبا و بازگشت به عصر صف نفت و سوزاندن چوب، پیش‌بینی نیست، بلکه یک حساب‌وکتاب دودو تا چهار تاست. رقم مورد نیاز سرمایه‌گذاری سنگین است و در توان کشور نیست. ۳ راه برای تأمین آن وجود دارد؛ اول سرمایه‌گذاری خارجی، در شرایط فعلی تحریمی کشور صحبت از سرمایه‌گذاری خارجی آدرس غلط است. راه دوم تأمین سرمایه؛ بودجه دولت است، این در حالی است که اگر به بودجه ۱۴۰۴ دولت نگاه کنیم، این بودجه استقراض است، ۷۰۰ همت انتشار اوراق یعنی چه! الان صحبت از سود بیش از ۳۵ درصد برای اوراق است، گفته می‌شود روی ۴۰۰ همت استقراض از صندوق هم حساب‌شده است. واضح است که دخل دولت از خرجش کمتر است و دولت به دنبال قرض‌وقوله برای پر کردن چاله‌هاست. پرسش این است که دولت با کدام درآمد می‌خواهد پول اوراق را در آتیه پس بدهد؟ وقتی ثبات کافی در مسائل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نداریم، سرمایه بخش خصوصی جرئت ورود به این حوزه‌ها را ندارد. اگر همان مسیر ۳ دهه اخیر را ادامه دهیم، نمی‌توان نتیجه‌ای جز خاموشی سراسری برق به سبک کوبا متصور بود. مسئله نا ترازی انرژی یک بحث جدی است و بحث آینده و کیان کشور مطرح است.