انتظار میزان بهبودی سرطان حدود ۵۰ درصد است
یاشا مخدومی، رئیس انجمن رادیو آنکولوژی ایران درباره درمان سرطان با نیاز به جراحی، گفت: جراحی نقشی در درمان بسیاری از سرطان‌ها ندارد یا بسیار ضعیف است. مانند سرطان‌های بافت‌های لنفاوی مثل هوچکین که تقریبا جراحی نقشی در درمان آن‌ها ندارد و با پرتودرمانی و شیمی درمانی کنترل می‌شود. در بعضی سرطان ها، درمان در مراحل مشابه از نظر مرحله‌بندی سرطان دو درمان جراحی یا پرتودرمانی و شیمی درمانی تقریبا هم ارز هستند؛ یعنی تاثیرات مشابهی دارند که بسته به وضعیت بیمار؛ سن، شرایط اجتماعی و اقتصادی او انتخاب می‌کنیم که از روش جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی، هورمون درمانی یا درمان‌های مطرح دیگر استفاده کنیم که نتایج تقریبا مشابه به دست می‌آید. مثال بارز آن در سرطان‌هایی مانند پروستات است که بسته به وضعیت بیمار ما می‌توانیم پرتودرمانی یا جراحی را انتخاب کنیم. اصولا درمان سرطان به صورت تیمی صورت می‌گیرد و متخصصان مشارکت می‌کنند تا بهترین روش درمان را بسته به وضعیت بیمار انتخاب کنند.
تغییر میزان ابتلا به سرطان
مخدومی درباره تغییرات میزان مرگ و میر بر اثر ابتلا به سرطان در کشور گفت: موارد ابتلا به سرطان نسبت به گذشته بیشتر تشخیص داده می‌شود و ثبت می‌شود. در بعضی جوامع افزایش سرطان یا تغییر در الگوهای سرطان را شاهد هستیم. کشور ما جزء موارد میزان بروز متوسط سرطان در جهان است.
وی افزود: میزان بهبودی موارد سرطان بهتر شده که علت آن تشخیص در مراحل اولیه بیماری است. همچنین برنامه‌های غربالگری و روش‌های درمانی بهتر و قابل دسترس‌تر شده اند. در حال حاضر انتظار میزان بهبودی در کل سرطان‌ها در کشور‌های پیشرفته دنیا بیشتر از ۵۰ درصد موارد است، اما در کشورهایی که دسترسی به امکانات کمتری دارند، آمار بهبودی مقداری کمتر است.
چالش های ابتلا به سرطان در بین اقشار کارگر و بازنشسته
مخدومی درخصوص چالش‌های بیماران مبتلا به سرطان که از طبقه کارگر و بازنشسته هستند، تصریح کرد: ابتلا به سرطان در اقشار ضعیف‌تر چالش زیادی ایجاد می‌کند، چرا که درمان‌های سرطان گران است. اگرچه دولت سعی کرده است که امکانات تشخیصی و درمانی سرطان را در مراکز دولتی و دانشگاهی فراهم آورد و تحت پوشش حمایتی خود قرار دهد، اما به نظر می‌رسد که این میزان ناکافی باشد و نیاز به گسترش مراکز دولتی و دانشگاهی در این زمینه است.
او ادامه داد: از طرفی باید کمک بخش خیریه و خصوصی را هم برای این گروه جلب کنیم. مسلما اقشار پایین دست مثل کارگران و بازنشسته‌ها که حقوق محدودی دارند، هزینه‌های درمان سرطان برایشان به سختی قابل تامین است، چرا که پوشش حمایتی دولت در داروهای جدید درمان سرطان کم است و مقدار زیادی را باید خود بیمار پرداخت کند. همچنین بسیاری از داروهای جدید اصلا تحت پوشش حمایتی بیمه نیستند.