در روزهای گذشته، خبر به کما رفتن صابر کاظمی، ستاره جوان والیبال ایران، شوک بزرگی به جامعه ورزش وارد کرد. ملی‌پوشی که طی سال‌های اخیر یکی از امیدهای اصلی تیم ملی محسوب می‌شد، بر اثر حادثه‌ای ناگهانی دچار آسیب شدید مغزی شد و بعد از انتقال به ایران در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان پیامبران تهران تحت نظر پزشکان متخصص قرار گرفت.
شب گذشته، فدراسیون والیبال ایران در بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد که کمیسیون پزشکی پس از بررسی‌های دقیق، وضعیت کاظمی را «مطابق با معیارهای مرگ مغزی» ارزیابی کرده است. این خبر، موجی از اندوه، ناباوری و همدردی را در فضای ورزشی کشور برانگیخت و چهره‌های شناخته‌شده‌ای از والیبال، فوتبال و دیگر رشته‌ها پیام‌های حمایت و دعا برای او منتشر کردند.
اما ساعاتی بعد، امیرحسین منظمی، دبیرکل فدراسیون والیبال، در گفت‌وگویی تأکید کرد که هنوز قلب صابر کاظمی با کمک دستگاه‌های تنفسی می‌تپد و تیم درمان همچنان در حال تلاش برای حفظ عملکرد اندام‌های حیاتی اوست. او از مردم خواست که امید خود را از دست ندهند و برای بهبود سلامتی این بازیکن دعا کنند.
بر اساس آخرین پیگیری‌ها از بیمارستان پیامبران، سطح هوشیاری صابر کاظمی همچنان در پایین‌ترین حد ممکن قرار دارد و امروز قرار بوده عمل احیای کلیه برای او انجام شود. پزشکان اعلام کرده‌اند که احتمال بازگشت بسیار اندک است، اما هنوز روزنه‌ای از امید وجود دارد. خانواده، هم‌تیمی‌ها و هوادارانش در انتظار خبری هستند که شاید بتواند این شب‌های تلخ را اندکی روشن‌تر کند.
در همین حال، باشگاه الریان قطر که صابر کاظمی طی فصل جاری در آن عضویت داشت، تا این لحظه موضع رسمی‌ای منتشر نکرده است. منابع نزدیک به باشگاه تأکید کرده‌اند که این سکوت از سر احترام به محرمانگی پزشکی و خواست خانواده بازیکن است. در چنین شرایط حساسی، باشگاه‌ها معمولاً تا زمان تأیید نهایی از سوی تیم درمان و مراجع رسمی، از صدور بیانیه عمومی خودداری می‌کنند تا هم شأن بازیکن حفظ شود و هم از انتشار اخبار نادرست جلوگیری گردد.
در ادامه واکنش‌ها، برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که مدارک پزشکی صابر کاظمی برای مشاوره تخصصی در اختیار پروفسور مجید سمیعی، جراح برجسته مغز و اعصاب، قرار گرفته است. بر اساس این گزارش‌ها، پروفسور سمیعی پس از بررسی نتایج، اعلام کرده که با توجه به شدت آسیب وارده، امکان انجام مداخله جراحی یا درمان مؤثر وجود ندارد.
صابر کاظمی، متولد ۱۳۷۷، یکی از آینده‌دارترین بازیکنان والیبال ایران بود؛ جوانی که با پرش‌های بلند و سرویس‌های انفجاری‌اش، به سرعت جای خود را در تیم ملی باز کرد و حتی در سطح بین‌المللی نیز توجه‌ها را جلب کرد. حالا جامعه ورزش ایران در حالی چشم‌انتظار خبرهای تازه از اوست که میان واقعیت تلخ و امیدی شکننده سرگردان مانده است — امیدی که هنوز در قلب میلیون‌ها هوادار والیبال زنده است.