ستاره صبح، مریم اسدی: به جز جمهوری اسلامی ایران، کشورهای دیگری نیز ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل قرار گرفته و تحریم‌های بین‌المللی را تجربه کرده‌اند. امروزه ۳۱ کشور تحت تحریم‌های ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل قرار دارند. اگر چه این شرایط به رکود و کاهش شاخص های کلان اقتصادی در این کشور‌ها منجر شده است، اما برخی از آنها توانسته اند مسیر متفاوتی را طی کنند. ستاره صبح در گفت‌وگو با برزین جعفرتاش، کارشناس اقتصادی به این موضوع پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:
برزین جعفرتاش در رابطه با میزان تأثیر گذاری تحریم‌ها و نسبتی که با معیشت جامعه ایران برقرار می‌کند گفت: از آنجاییکه شدت و اهمیت تحریم های ثانویه آمریکا از تحریم های سازمان ملل و اتحادیه اروپا بیشتر بود، اتفاق عجیب و تغییر عمده و مهمی رخ نخواهد داد. کشور ما تا امروز با سنگین ترین رژیم تحریمی روبه‌رو بود و بازگشت تحریم های سازمان ملل در برابر محدودیتهایی که آمریکا ایجاد کرده کاری از پیش نمی‌برد.
جعفرتاش افزود: تحریم ثانویه یعنی نه تنها شرکت های آمریکایی نمی‌توانند با ما کار کنند، بلکه شرکت های دیگر حتی شرکتهایی خارج از مرزهای آمریکا نیز نمی‌توانند با ما کار کنند و ایران به نوعی در محاصره اقتصادی قرار داشت.
وی در این رابطه اضافه کرد: مسئله مهم بار روانی تحریم‌ها است و نحوه مدیریت این بار روانی توسط دولت، حاکمیت و رسانه‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. باید گزارشهایی دقیق به مردم داده شود و امید در جامعه حفظ شود. باید به فکر ارائه راهکار‌ها و ایده‌هایی باشیم که فشار تحریم‌ها را کم کند.
این کارشناس اقتصادی ضمن یادآوری نقش مهم دولت در شرایط جدید کشور گفت: میزان اثر گذاری تحریم‌ها به سیاست های اقتصادی دولت وابسته است. سیاست دولت در قبال شرایط جدید تعیین کننده است. ماندگاری کوتاه و یا میان مدت تحریم‌ها قطعی است و می‌دانیم که به زودی اتفاقی نمی‌افتد و تحریم‌ها برقرار است. در این مدت سیاست های دولت عملکرد اقتصادی کشور را تعیین خواهد کرد. واکنش دولت و اینکه سیاست ایده آل چه خواهد بود بحث دیگری است.
وی خاطرنشان ساخت: تحریم غرب برداشته نمی‌شوند و همین ایجاب می‌کند برنامه های دولت به سمت توسعه مناسبات با کشور های جنوب جهانی مایل شود. کشور های زیادی در جهان این تمایل را دارند که حداقل بخشی از تحریم های غرب را نادیده بگیرند. راهکار های دور زدن تحریم‌ها در سمت کشور های مستقل در حال توسعه است که به دنبال به چالش کشیدن نظم غربی هستند. به ویژه با توجه به این نکته که تنها ایران مورد تحریم آمریکا قرار ندارد. براساس تخمین های جمعیتی یک سوم مردم دنیا زیر تحریم های غربی زندگی می‌کنند.
این تحلیلگر اقتصادی در رابطه با لزوم همکاری ایران با بلوک های اقتصادی غیر غربی جهان تاکید کرد: بریکس به عنوان نماینده کشور های جنوب و جی 7 به عنوان نماینده بلوک شمال سهم بالایی در اقتصاد جهانی دارند. اقتصادی در جنوب جهانی وجود دارد که 80 درصد جمعیت جهان و 60 درصد اقتصاد دنیا را در اختیار گرفته و بازار های بزرگی در این اقتصاد وجود دارد. اقتصاد کوچک ایران با جی دی پی 500 میلیارد که تمام تجارت اش بین 100 تا 150 میلیارد دلار است به راحتی می‌تواند از اقتصاد کشور های جنوب استفاده کند. این منطقه از نظر سرمایه، فناوری و بازار برای ایران کافی است.
وی در ادامه گفت: پیاده سازی این برنامه به اراده نیاز دارد. بازار گرفتن حتی در شرایط غیر تحریمی نیز کار سختی است. کشوری که می‌خواهد صادرات داشته باشد حتی اگر تحریم نباشد باز هم کار آسانی پیش رو ندارد. پس چالش‌ها همیشه وجود دارند و دولت برای تحقق این هدف نیاز به تلاش خواهد داشت. گردش به شرق خواسته یا ناخواسته در اولویت قرار می‌گیرد چون با از سر گیری تحریم های سازمان ملل دیگر گزینه غرب برای ما وجود ندارد! گزینه غرب حداقل تا میان مدت کنار رفته است!
برزین جعفرتاش در پایان گفت‌وگو متذکر شد: به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور، تیم اقتصادی دولت و حتی بدنه اجتماعی حامی دولت چهاردهم اعتقادی به کشور های جنوب، شرق و اقتصاد های در حال توسعه ندارند. این نقطه ضعفی برای محقق کردن برنامه بروکراتیک جدید خواهد بود. اگر رئیس‌جمهور توجیه شود این اراده به وجود خواهد آمد. از نظر اقتصادی تا میان مدت گزینه غرب از دسترس خارج شده و باید به کار با دیگر کشور‌ها اندیشید. باید مطلوبیت های این گزینه جدید از جمله سهولت گرفتن بازار‌ها و ارزان بودن فناوری مورد بررسی قرار بگیرد.