محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا، در بخشی از یادداشت خود که در وبلاگ خبرآنلاین منتشر شده آورده است؛ رخدادی که در فاصله سالهای ۸۴ تا ۸۸ با آن مواجه بودیم دوقطبی شدیدی بود که احمدی نژاد توانست ایجادش کند. یک قطب اصلاح‌طلبان و معتدلین(حامیان مرحوم هاشمی) و بخش کوچکی از اصولگرایان را تشکیل می‌داد و در قطب مقابل سایر تفکرات و سوگیریهای سیاسی قرار گرفتند.
نتیجه این شد که در انتخابات۸۸ احمدی‌نژاد خودش را نماینده جریان اصیل انقلابی جا زد و در دوقطبی شدید آن زمان هر مخالفتی با او، به معنای قرارگرفتن در جرگه مخالفت با انقلابیگری قلمداد شد. او توانست این تلقی را بیافریند که رأی نیاوردنش در انتخابات یعنی سقوط نظام و انقلاب.
احمدی‌نژاد با همین شیوه توانست دوقطبی موجود را تشدید کند و با سهم خواهی (یا به تعبیر درست‌تر ،باجگیری) از جریان اصولگرا تقریبا۹۰درصد آنها را به سوی خود متمایل کند.
فراوان بودند افرادی که بر ناصالح بودن احمدی‌نژاد تاکید داشتند اما در شرایط دوقطبی آن زمان، یا جرات واقعگویی نداشتند و یا آن را به صلاح نمی‌دیدند. در واقع احمدی‌نژاد بدون اینکه کمترین هزینه‌ای بدهد پای خود را روی دوش اصولگرایان و بخشهای مهم و بزرگی از حاکمیت گذاشت و بالا رفت. این درست است که فقط چندماه بعد،ترکتازهای او کار دستش داد اما برنده آن مقطع خودش بود.
با این بیان می‌توان به این نتیجه بسیار ساده رسید که انتخابات ۸۸ فقط یک برنده داشت و آن احمدی‌نژاد بود. اما بازنده اش فقط رقیب او(میرحسین موسوی) و اصلاح‌طلبان نبودند بلکه کلیت نظام به خاطر شرایط دوقطبی موجود، بازی را باخت.
اینکه خطاهای اصلاح‌طلبان و نامزد آنان چه بود و کدام عوامل باعث ناآرامی در ماه‌های طولانی شد و چرا شاهد بازداشتها و محکومیتها به زندان و... بودیم بحث جداگانه‌ای را می‌طلبد. اما محصول همه آن خسارتها به یک موجودی کلان در حساب جاری احمدی نژاد تبدیل شد.
مهم نیست که جریان اصولگرایی الان و بعد از ۱۶سال، گمان می‌کند توانسته است میرحسین موسوی و مهدی کروبی را در انتخابات۸۸ شکست دهد بلکه مهم آن است که از حصر این دو چهره باری نبسته و احمدی‌نژاد با لگدزدن به دستاورد آن انتخابات، حتی در نگاه تندروهای مااصولگراها چهره‌ای کریه دارد.
الان در وجدان اصولگرایان، احمدی‌نژاد در حصر است حتی اگر قیافه اش تک و توک در مراسمی دیده می‌شود یا کلیپهایش در فضای مجازی به نمایش درمی‌آید.