کشور بزرگ وکهن ایران با سرمایه‌های خدادادی بسیار و موقعیت جغرافیائی بینظیر چنان به دام چه کنم گرفتار آمده است که جز دریغی برجای نمی‌ماند. چرا چنین شدیم؟ کشورهای ریز ودرشت پیرامون ایران، در امر ساختن کوشیدند ودانش وخردرا درخدمت توسعه به کار گرفتند وزندگی مردم سرزمین خودرا سامان بخشیدندوایران بزرگ در دام رؤیا پردازی همه فرصت‌های ساختن و توسعه را تقدیم همسایگان ورقبا مثل ترکیه و... کرد.
ادعای کشورهای نوپدیدی همانند امارات متحده عربی بر جزایر ایرانی وپشتیباتی گستاخانه کشورهای اروپایی، چین و روسیه از این زیاده خواهی پیامد تدبیری‌هایی است که دوبی را از شنزار به شهری در تراز جهانی بدل کرد وقدرت اقتصادی بدان بخشید که بیشتر به خیالپردازی می‌ماند. در همه این سالها ما اسیر رؤیا پردازی‌های ایدئولوژیک بوده‌ایم واندیشه های گرفتار توهم میدان را برفهم وخرد ورزی بسته نگه داشته وراه توسعه را بسته وامید را کم رونق وبی رمق ساخته‌اند.
داستان ما داستان پرغصه‌ای است که سخن از آن بسیار رفته ولی فرصت بازسازی اندیشه و اصلاح مشی و روش های نادرست از ما گرفته شده است.
این روزها در هراس از حمله اسرائیل اقتصاد درهم شکسته ما ناتوان‌تر شده است. بحران‌های گوناگون گسترده‌تر وترس ونگرانی روز افزون شده است. سکه رکورد تاریخی 55 میلیون تومانی و بورس 18 روز متوالی دچار ریزش شده است.
وبه ناگزیر می‌پرسیم وبسیار می‌پرسند. چرا ما به این نقطه رسیده‌ایم؟!
روزی که تندروها در میدان فلسطین پس از ۷ اکتبر پای کوبیدند ودست افشاندند و رجز خواندند و شیرینی پخش کردند و ترقه بازی کردند آیا توان دیدن این روزها را نداشتند؟ امروز غزه با هزاران کشته درهم شکسته است، لبنان نیز مسیری خونین را طی می‌کند. جهان عرب شاهد خاموش ماجراست وامریکا وغرب هم تردیدی در رسانیدن خوراک این جنگ خونبار به اسرائیل به خود راه نمی‌دهند. ایران نیز در معرض خطری خانمان سوز است. به خود آیید و در دام جنگ نیفتید!
ما نباید بخشی از جنگی می‌شدیم که جنگ ما نیست. مقاومت در برابر اشغالگری داستان فلسطین ودفاع از قربانیان امری انسانی است، ولی کشوررا یک تنه به مقابله بازیاده خواهی های جهانی بردن رسالت ما نبوده ونیست. چرا کشورهای عربی و توده‌های عرب پای پس کشیده‌اند وایران را تنها رها کرده‌اند؟ در بزنگاه‌های این چنینی که در میدان تنها مانده‌ایم فرصت طلباته ادعاهای سرزمینی را مطرح می‌کنند؟ هم‌پیمانی بسیاری از این کشورها با اسرائیل در برخورد باایران صفحه غم انگیز دیگری است که امید هرگز گشوده نشود. وکاش پس از پایان خردمندانه این روزها خردورزی وهوشمندی ایران را از دام‌ها برهاند. آقایان به گذشته، به جهان، به منطقه و به تهدیدها نگاه کنید و سنجیده تصمیم بگیرید.