در جهان واقعیت روایت‌های آخرالزمانی و توهم‌های پیروزی جایی ندارند. شگفت آن است که در آن‌سوی میدان نبرد هم توهم‌های آخرالزمانی موج می‌زند.
جریان فکری که مذاکره را نمی‌پذیرد و به بروز جنگ هم باور نداشت اینک شعله‌های ویرانگر جنگ را به تماشا نشسته است. هنوز کسانی در مجلس نشسته‌اند که مردان میدان دیپلماسی را خائن دانسته و علیه آنان از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند. کاری که پایداری‌چی‌ها با ظریف می‌کنند و دشمنی که با او دارند با دشمنی تندروهای آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها با او یکی است. چراکه با دقت و کارشناسی می‌توان سایه جنگ و تحریم را از کشور دور کرد. همین تندروها در داخل و خارج برای شکست برجام همراه وهمدل شدند، بگذریم.
تصمیم به هنگام، درک درست واقعیت‌های میدانی، ارزیابی دقیق توان خودی و طرف مقابل و… در تصمیم‌گیری‌ها نقش اساسی دارند. میدان واقعیت میدان شعار و هیجان نیست. دنیا شاهد کشتار ویرانگری اسرائیل است. در ظاهر پیشگیری از ادامه جنگ بر زبان است و از لزوم پایان این روند مرگبار گفته می‌شود ولی تأمین خوراک این جنگ یعنی سلاح‌های پیشرفته و مهمات نظامی از سوی قدرت‌های جهانی ادامه دارد. اسرائیل هیچ نگرانی از کمبود مهمات نظامی، بمب، موشک و سایر ادوات جنگی ندارد.
سیستم‌های پیشرفته آفندی و پدافندی بدون هیچ وقفه‌ای پایگاه‌های نظامی اسرائیل را پر و پرتر می‌کند تا اسرائیل در اندیشه صرفه جویی در کاربرد ابزار نظامی هم نباشد. در میدان تبلیغات و هیجان آفرینی هرسخنی ناشی از اهمیت درک واقعیت و روی آوردن به گفت‌وگوی مستقیم با امریکا نشانه ترس و هر سخن ناشی از کوتاه نیامدن و ادامه همین مسیر نشانه شجاعت پنداشته می‌شود.
ما فرصت احیا و بازگشت به برجام را ازدست دادیم. حتی سیاست خبررسانی در این باره به نماینده روسیه سپرده شد. ما حتی نخواستیم جای خالی وزیرخارجه روسیه را درقاب پایانی امضای برجام (در ماه‌های پایانی دولت روحانی) ببینیم. ما نخواستیم منافع ملی را برتر از خواست هر بیگانه‌ای ببینیم.
هجوم بدهنگام به ظریف، ادامه روند کارشکنی‌های دوران برجام ونمایش‌های تبلیغاتی ویرانگری است که فرصت را سوزانده است. سخنان بدفرجام میر باقری، جنگ ویرانگر در خاورمیانه، تهدیدهای دامن گستر علیه ایران و هماهنگی کشورهای عربی خلیج فارس و اتحادیه اروپا و… را دست کم نگیریم. «اشغال» خواندن جزایر توسط اتحادیه پیامد دارد. اگر امروز جلو آن گرفته نشود فردا دیر خواهد بود.