این روزها از بازدارندگی بسیار گفته وشنیده می‌شود. هم تکیه بر نیروهای مقاومت و هم توان موشک‌های دوربرد در این مقوله جای داده می‌شوند. برخی پای را فراتر نهاده وتغییر مشی هسته‌ای را در خواست می‌کنند. قدرت جهنمی اسرائیل وپشتیباتی مالی وتسلیحاتی قدرت‌های جهانی ویرانی غزه وکشتار وحشتناک مردم فلسطین و اینک بیروت و لبنان را رقم زده است. گسترش جنگ درمنطقه و رسیدن شعله‌های آن به ایران مرحله ویرانگرتری از جنگ است. در کشاکش نبرد موشک‌ها، هواپیماها و بمب‌های آتش زا وسنگر شکن و مرگ بیگناهان خاک مرگ بردهان جهان مدعی آزادی وحقوق بشر ومردم سالاری افشانده است. سالهاست که منابع ایران صرف افزایش توان وقدرت نظامی نیروهای مقاومت شده است و هنوز شعارها همان است که بود و ویرانی همین است که هست، که در غزه، لبنان، سوریه و... می‌بینیم.
گره خوردن ایران به مناقشه منطقه کشور را از مدار توسعه خارج کرده و امید به آینده را گرفته است. هاشمی رفسنجانی سالها پیش گفت: دنیای فردا دنیای گفتمان‌هاست نه موشک‌ها (فروردین 95). پیشرفت تکنولوژی به گونه‌ای تغییر کرده است که ابزار بازدارندگی تنها موشک و گروه‌های مقاومت در منطقه نیستند، بلکه قدرت بازدارنده مردمی هستند که بین آنها وحاکمیت فاصله افتاده است. ابزار مقاومت فرهنگ کهن وپویایی است که سالها پایداری ایران را رقم زده و در این سالها در پناه شعارها مورد کم توجهی قرار گرفته است. همان توانی که ایران فرهنگی را فراتر از مرزهای جغرافیایی شکل داده واستوار نگه داشته است. دستمایه بازدارندگی وتوانمندی ایران بسیار ولی فرصت‌های از دست رفته هم فراوان است. توان فرهنگی وهمبستگی ملی وپویایی تمدن ایرانی برترین ابزار بازدارندگی در برابر هر مهاجمی است.
در همه سال‌هایی که سخن از ستیز بوده، حرف از مصالحه و سازش کم بها وگاه خیانت پنداشته شده و می‌شود. ولی هرستیزی برای به پایان رسیدن از مسیر مصالحه خواهد گذشت.
توفان کنونی ویرانگر هم خواهد گذشت وایران سربلند با تکیه بر شکوه فرهنگی وتوان نو زایی در جایگاهی که شایسته آن است خواهد نشست.مردم به رفاه و آسایش خواهند رسید.