امروز در نمازهای جمعه، حملات شدیدی به مطبوعات و [آقای عطاءالله مهاجرانی]، وزیر ارشاد و به خاطر مسئله اهانت به امام زمان(عج) در نشریه موج انجام شده و آقای [احمد] جنتی، [امام‌جمعه موقت تهران]، به خاطر آن در خطبه‌ها گریه‌کرده و در قم، بعد از نمازجمعه راهپیمایی شده و رسانه‌های خارجی این را مورد دیگری از فشار بر مطبوعات معرفی می‌کنند.
در سال 57 نوشت: بعد از نماز صبح، با محافظان به منطقه قله دماوند رفتیم. ساعت هفت و نیم، به محل مسجد امام زمان رسیدیم. در آنجا با چند تیم كوه‌نورد مواجه شدیم؛ احوال‌پرسى‌كردم و عكس گرفتند. آقاى نیكوكار كه بانى ساخت مسجد است، با همكارانش آنجا بودند؛ توضیحاتى دربارة مسجد دادند. گفت، عروسش سرطان داشته و اینجا متوسل شده و شفا گرفته است. براى تكمیل مسجد،كمك خواست؛ قبول‌كردم. از محل زندگى یك دامدار، به نام حاج‌احسان كه یك غار بود، بازدیدكردیم. همسرش و دختر معلول ذهنی هم آنجا بودند. گفتند، زمستان به شهر رِینه مى‌روند و تابستان اینجا هستند؛ مقدارى كشك از او خریدیم. سپس همراه آنها به سوى قله كوه‌نوردى‌كردیم. چند صدمترى، در مسیر لوله آبى كه از بالا براى مسجدكشیده‌اند، پیش رفتیم. همه دامنه‌كوه، از قدیم با سنگ‌چینى‌ها قطعه‌‌بندى است و گفتند، مرزهاى اختصاصی افراد است كه خود را مالك مى‌دانند؛ لابد براى مرتع و دام و حتى زمین مسجد هم ملك آنها بوده كه هدیه‌كرده‌اند. قله پُربرف دماوند، از نزدیك زیباست. در مسجد، صبحانه صرف شد؛ كره، سرشیر، عسل و پنیر. در مراجعت، از شهر رِینه، از شهر لاریجان و از كنار آبگرم لاریجان عبوركردیم و به جاده هراز برگشتیم. عصر در منزل مطالعه كردم: زیست‌شناسى و تاریخ. جمعى از محافظان آمدند و از آقاى [محمدجواد] اقبالى‌پور- فرمانده‌شان- شكایت‌كردند.
محاصره منزل امام خمینی در نجف
نیروهای امنیتی دولت بعثی عراق به منظور همکاری با رژیم شاه و پیشگیری از پیروزی انقلاب اسلامی ملت ایران، بیت رهبر کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی را در نجف محاصره کردند. دولت عراق بر اساس روابط حسنهای که با رژیم فاسد شاه داشت، از پیشوای نهضت اسلامی میخواست از مصاحبه با خبرنگاران، صادر کردن اعلامیه و ایراد نطق و خطابه سیاسی خودداری کند. امام در پاسخ فرمودند: «من هرکجا که باشم به وظیفه شرعی خود عمل میکنم." اندکی پس از آن، رژیم بعث عراق، رهبر بزرگ انقلاب اسلامی را وادار به ترک عراق کرد و بدین ترتیب مقدمات هجرت تاریخی معظمله به پاریس و زمینههای اوجگیری و پیروزی نهضت اسلامی و رهاییبخش مردم مسلمان ایران فراهم شد.»
الحاق اسکاتلند به انگلیس
اسکاتلند در قسمت شمالی کشور جزیرهای انگلستان قرار دارد و منطقهای است کوهستانی و پوشیده از جنگلهای انبوه و چمنزارهای وسیع که به وسیله چند رودخانه و نیز خلیج سالوی از خاک اصلی انگلستان جدا شده است. این منطقه از قدیم الایام مسکونی بود و بعدها محل سکونت اقوامی از انگلستان شد. در طی قرون بعدی زبان و فرهنگ انگلیسی در این مناطق نفوذ پیدا کرد. اما بین اسکاتلند و انگلستان حالت جنگ و صلح ادامه داشت. در اوائل قرن هفدهم زمینههای اتحاد دو منطقه فراهم شد تا اینکه در تاریخ ۲۴ سپتامبر ۱۶۴۳ اتحاد سیاسی و یک پارچگی اسکاتلند و انگلستان عملی گردید.