اوضاع اقتصادی، سیاسی، روابط خارجی از زمان شکل‌گیری دولت سیزدهم (سوم شهریور 1400) رو به بدی رفت، به طوری که در دو سال اول آن دولت شاخص قیمت‌ها 114 درصد افزایش یافت. قیمت دلار از 27 هزار تومان به بیش از 60 هزار تومان رسید. ارزش پول ملی نصف شد. از همه مهم‌تر سفره مردم کوچک شد و قدرت خریدشان کاهش یافت.
وقتی 50 درصد مردم وضع را این‌چنین دیدند از ترس بدتر شدن به‌رغم وجود فضای عدم مشارکت، به این نتیجه رسیدند که آخرین شانس خود را با صندوق رأی بیازمایند. به همین دلیل تن به مشارکت دادند. اصلاح‌طلبان، تحول خواهان، آزادیخواهان، عدالت خواهان، وطن دوستان و... به میدان آمدند و روز 15 تیر مسعود پزشکیان را روانه پاستور کردند. تا اینجای کار رسالت بر دوش مردم بود؛ اما پس‌ازآن حامیان رئیس‌جمهور مسئولیتی بر دوش خود ندارند. تنها می‌توانند راهکار ارائه دهند، از اقدامات خوب حمایت و از سیاست‌های هزینه‌ساز انتقاد کنند. بنابراین توپ در زمین پزشکیان است، نه رأی‌دهندگان.
کابینه پزشکیان روز 31 شهریور از مجلس رأی اعتماد گرفت و به‌طور رسمی برای چهار سال کارش را آغاز کرد. حسن روحانی در سال 92 وقتی دولت را از محمود احمدی‌نژاد تحویل گرفت اعلام کرد خزانه خالی است. پزشکیان گفته: وضع کشور به گونه‌ای است که در زمستان گاز نداریم و در تابستان برق. پس سالی که نکوست از بهارش پیداست. مسعود پزشکیان در گام نخست برای اینکه ملت بداند او در چه وضعیتی دولت را تحویل گرفته است، در راستای وعده شفافیت اعلام کند که خزانه خالی، پر یا نیمه پر است. حساب صندوق توسعه ملی، بدهی‌ها، حجم اوراق فروخته‌شده، همچنین طلب ایران از چین، هند، هزینه دور زدن تحریم‌ها و ... چقدر بوده است.
دولت چهاردهم با چند چالش مهم روبه‌رو است:
اول: سیاست خارجی تهاجمی که هزینه‌اش بیشتر از سودش بوده است. این سیاست باید تغییر کند.
دوم: موضوع اسرائیل ستیزی و قرار گرفتن ایران در کنار روسیه در جنگ اوکراین است که برای ایران هزینه داشته نه سود.
سوم: شیوه مقابله با حجاب. شواهد و قرائن نشان می‌دهد که تمام طرح‌ها و برنامه‌هایی که تاکنون در مورد افزایش سطح پوشش اجراشده در عمل به ضرر خودش تبدیل‌شده و باعث رواج بی‌حجابی شده است. تکلیف هزینه‌های میلیاردی از جیب ملت برای یک کار بی حاصل چه می‌شود؟
چهارم: فیلترینگ خسارت مادی و معنوی فراوانی به مردم وارد کرده و برداشتن آن‌یک ضرورت است.
پنجم: پرونده هسته‌ای و عدم اجرای برجام همچنان هزینه ساز و باعث تنش بین ایران و غرب شده است. پزشکیان آن‌طور که گفته با رهبری، وزارت اطلاعات، اطلاعات سپاه، قوه قضائیه گفت‌وگو کرده است. در این ارتباط وزیر اطلاعات، دبیر شورای عالی امنیت ملی، رئیس سازمان انرژی اتمی و وزیر دادگستری که در دولت قبل بودند ابقا شدند. این فرایند باعث شد تا تمام اعضای کابینه از مجلس رأی اعتماد بگیرند. پزشکیان در چینش کابینه و همچنین انتخاب معاون اول و ... به نظر حامیان خود توجه نکرد و به آن‌ها پشت پا زد. اشکالی ندارد، حال که امتیاز داده وقت آن رسیده برای عبور از چالش‌ها ازجمله دور کردن سایه جنگ این تجربه را بار دیگر از طریق گفت‌وگو با رهبری، سپاه، وزارت اطلاعات، شورای عالی امنیت ملی، مشکل مذاکره، مصالحه و عادی سازی رابطه با آمریکا، اسرائیل ستیزی، مسئله حجاب، فیلترینگ و پرونده هسته‌ای همان‌طور که قول داده عمل کند و این چالش‌ها را از پیش پا بردارد.
مردم می‌خواهند زندگی کنند. کاری به مناقشه بین ایران و آمریکا و بین ایران و اسرائیل ندارند. پزشکیان باید نگاهش به «درون» باشد نه «برون» یعنی اول ایران بعد جاهای دیگر. برای تحقق این مهم تا زمانی که تحریم‌ها وجود داشته باشد، نباید انتظار رشد و توسعه و رفاه داشت. تجربیات تاریخ نشان می‌دهد هر کشوری که با آمریکا سرشاخ شده خسارت‌دیده است. ایران هم در دهه‌های گذشته از این بابت خسارت‌دیده است. حسن روحانی گفته: عدم احیای برجام 300 میلیارد دلار به کشور خسارت زده است. پزشکیان باید از روحانی بخواهد دراین‌باره توضیح دهد و دلایلش را ارائه کند و نگذارد در آینده خسارت بیشتری به کشور و مردم وارد شود. اگر نظر نویسنده را قبول ندارید، لااقل حرفرئیس صندوق توسعه ملی را که گروگان گیری چه خسارتی برای کشور به بار آورد قبول کنید و به آن عمل کنید!
مردم به صلح و آرامش رأی دادند، نه مناقشه، نزاع و تخاصم.