گفت‌وگوی جماران با عباس عبدی را بخوانید:
شما در یادداشت امروز خود در اعتماد احتمال حضور موثر اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش رو را اندک ارزیابی می‌کنید. اما با توجه به شرایط «غیرمنتظره کنونی» تصور می‌کنید آن‌ها توان تغییر شرایط بازی را دارند؟ چگونه می‌توانند این کار را انجام دهند؟
منظور از احتمال کم حضور اصلاح‌طلبان این نیست که خودشان نخواهند، بلکه باز نبودن راه برای چنین حضوری است؛ لذا اگر راه باز باشد همه خوشحال می‌شویم که شاهد انتخابات جدی و پرشور باشیم. اینکه پیروز شوند یا نه بحث دیگر است.
پس واقعیت به اراده حکومت برمی‌گردد که چقدر دیگران متفاوت از خود را به رسمیت بشناسند و اگر این آمادگی وجود داشته باشد، امید لازم را در مردم ایجاد می‌کند و به مشارکت بالا می‌انجامد. اما اگر آن چنین اراده‌ای شکل نگیرد، همه متوجه آن می‌شوند و فکر نمی‌کنم اتفاق خاصی بیفتد. در مقابل اگر این اراده شکل بگیرد، مطمئن هستم با فاصله زیادی اصلاح‌طلبان پیروز خواهند شد؛ زیرا رقیب خاصی از لحاظ کاندیدا و توان تبلیغاتی آن‌ها در میان رقیب ندارند.
احتمال حضور کاندیدا‌های خارج از چارچوب جبهه اصلاحات را چقدر می‌دانید؟
اینکه شخصی خارج از جبهه اصلاحات حضور داشته باشد را نمی‌دانم. اگر چناچه اراده‌ای به حضور معنادار اصلاح‌طلبان و نامزد دیگر شکل نگیرد خیلی اهمیتی ندارد، چه کسانی بیایند.
آیا امکان وقوع ائتلاف‌های دقیقه نودی مانند اجماع روی روحانی در سال ۹۲ و تکرار آن در مورد شخصی، چون علی لاریجانی وجود دارد؟ آیا جامعه‌ای که بخش عمده آن معترض هستند، امکان چنین انعطافی را دارد؟
باید تأیید صلاحیت‌ها انجام شود و بعد در مورد آن صحبت کنیم. اکنون ما نمی‌دانیم چه کسانی به طور قطع در انتخابات حضور پیدا می‌کنند و تأیید صلاحیت می‌شوند؛ به این خاطر در حال حاضر نمی‌توان در مورد آن حرف زد. ولی در مورد شخص آقای لاریجانی اگر هم بیاید و تأیید شود بعید می‌دانم زمینه حمایت موثر از سوی بدنه اصلاح‌طلبان داشته باشد. در مورد معترض بودن جامعه این را می‌توان گفت که همین ویژگی نشانگر ظرفیت بالای آن است. جامعه معترض غیر مسئول نیست و اتفاقا مسئول است. اگر چشم‌انداز ببینند؛ اعتراض و کنش‌گری و مسئولیت پذیری خود را از طریق مشارکت انتخاباتی نشان خواهد داد.