از آنجایی که نوجوانان بیشتر وقت خود را صرف بازی‌های کامپیوتری یا در خوشبینانه ترین حالت، امتحانات و تکالیف می‌کنند، علاقه و زمان کافی برای شرکت در فعالیت‌های بدنی ندارند. علاوه بر این، سبک زندگی خانواده‌ها در بی تحرکی نوجوانان تأثیر مستقیم دارد و آن را به یک امر عادی تبدیل کرده و سطح فعالیت بدنی را بیشتر کاهش می‌دهد. گزارش‌ها حاکی از آن است که سبک زندگی جدید (کم تحرکی، مصرف فست فود ها، فراهم بودن بسیاری از وسایل راحتی، عدم استفاده از دوچرخه برای حضور در مدرسه یا بازار و ...) به افزایش مستمر درصد نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق کمک می‌کند. این سبک زندگی، همراه با عوامل خطر قلبی عروقی و متابولیک، درد اسکلتی عضلانی، صدمات، شکستگی‌ها و سایر بیماری‌های ناشی از افزایش وزن را افزایش می‌دهد و حتی باعث کاهش عزت نفس، کیفیت پایین زندگی و هزینه‌های اقتصادی مرتبط با سلامت در نوجوانان می‌شود.
هر چند در راستای ارتقای سلامت عمومی و سلامت نوجوانان برنامه‌ها و طرح‌های متعددی جهت اجرا در مدارس طراحی شده است که همگی بر اهمیت فعالیت بدنی تاکید دارند ولی همچنان سطح کیفی این برنامه‌ها و رغبت دانش‌آموزان به انجام فعالیت‌های بدنی در مدارس در سطح قابل قبولی نیست.
حداقل سطح فعالیت بدنی توصیه شده برای نوجوانان، فعالیت متوسط تا شدید برای حداقل 20 دقیقه در هر جلسه، سه بار در هفته است که بسیاری از دانش‌آموزان رغبت چندانی به انجام این فعالیت‌ها ندارند.
از سویی باید اذعان داشت مدارس محیطی ایده‌آل برای اجرای برنامه‌های فعالیت بدنی هستند و این برنامه‌ها در ارتقای آمادگی جسمانی مؤثر شناخته شده‌اند.
علاوه بر این، نوجوانان در طول روزهای مدرسه بیشتر فعال هستند و مدارس امکان دسترسی به فعالیت‌های بدنی را به شیوه‌ای مستقل از پیشینه تحصیلی یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی فراهم می‌کنند و از این ظرفیت می‌توان برای توسعه فعالیت‌های ورزشی در مدارس کمک گرفت.
چرا که فعالیت‌های فیزیکی مبتنی بر مدرسه، قرار گرفتن حداکثری نوجوانان در معرض مداخله را تضمین می‌کند و افزایش تعداد نوجوانان شرکت‌کننده در این فعالیت‌ها نسبتاً آسان است. به این ترتیب، نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق نیز می‌توانند بدون احساس بیزاری از چنین فعالیت‌هایی در این فعالیت‌ها شرکت کنند.
برنامه‌های بهداشتی و سلامت مبتنی بر مدرسه که سبک زندگی فعال و پرهیز از بی تحرکی را در نوجوانان ترویج می‌کند، می‌تواند با کاهش زمان صرف شده برای تماشای تلویزیون، اتلاف وقت در فضای مجازی و همچنین با بهبود پارامترهای آمادگی جسمانی، مانند قدرت عضلانی، به بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و تناسب اندام دانش‌آموزان کمک کند.
بدون شک یکی از مهم‌ترین فواید ورزش برای دانش‌آموزان در کنار تضمین سلامت جسم، تأثیر آن بر بهبود عزت نفس، تأمین نیازهای عاطفی با حضور در جمع همسالان، بهبود ترشح هورمون‌هایی است که منجر به کاهش افسردگی، افزایش شادی و بهبود شرایط خواب می‌شوند.
در حقیقت برنامه‌های فعالیت بدنی مبتنی بر مدرسه می‌تواند تأثیر مثبتی بر آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت دانش‌آموزان داشته باشد.
انتظار می‌رود در آینده‌ای نه چندان دور استراتژی‌هایی که می‌توانند فعالیت‌های بدنی را در مدارس را افزایش یا ارتقا دهند، تدوین شوند تا فعالیت‌های بدنی در مدارس تنها به زنگ ورزش محدود نشود و شاهد پیامدهای مثبت برنامه‌های فعالیت بدنی مبتنی بر مدرسه در سطوح عملکرد یادگیری، سلامت روان، سبک زندگی و رفتار دانش‌آموزان باشیم.
به خاطر داشته باشیم فعالیت بدنی در هر سطح، در کنار رژیم غذای مناسب به کنترل استرس و اضطراب دانش‌آموزان و در عین حال بهبود عملکرد آن‌ها می‌شوند.