به گزارش ستاره صبح آنلاین به نقل ازپایگاه خبری جماران: پیروز حناچی ذاتا فرد آرامی است و اگر سیاستمداری و یا در جایگاه مدیریتی بودن به مفهوم جنجال آفرینی و مصاحبه های تند و تیز باشد، او اهل آن نیست. با این حال از آنجا که حناچی سال هایی را در کسوت شهرداری تهران گذراند و پس از او هم زاکانی شهردار تهران شد که دقیقا در نقطه مقابل او از نظر خلق رفتاری قرار دارد، انتقادهای گاه و بیگاه زاکانی، حناچی را هم به وادی پاسخگویی و مصاحبه کشانده است.
او در گفت و گویی که با خبرنگار جماران انجام داد، به برخی انتقادهای مدیریت فعلی شهرداری پاسخ داده است و البته گوشزد می کند که زاکانی باید پاسخگوی دوره فعلی اش باشد که 20 ماه شده است.
مشروح این گفت و گو در پی می آید:
با سلام و تشکر از وقتی که در اختیار ما قرار دادید. همان طور که می دانید اخیرا از سوی مدیریت فعلی شهر تهران انتقاداتی به دوره مدیریت جنابعالی مطرح شده است از جمله این که بسیاری از پروژه ها در دوره شما تعطیل شد یا شما شهر را با وام اداره کرده اید، پاسخ شما چیست؟
بنا نداشتیم جواب دهیم، چون این سخنان ارزش جواب دادن نداشت؛ ولی چون خلاف واقع صحبت شد، پاسخ می دهم.
نمیدانم این اطلاعات غلط را چه کسی به ایشان داده است. اینطور نیست که در مدیریت دوره ما، وام گرفته باشیم و شهر را اداره کرده باشیم! هر چند سخت‌ترین شرایط را در دوره کرونا پشت سر گذاشتیم. در آن زمان شهرداری از بسیاری از درآمدهایش محروم شد؛ یعنی فقط ۹۰۰ مرکز و سالن های ورزشی ما که برای شهرداری درآمدزا بود و نیز مجموعه‌های فرهنگسراهای آموزشی که برای شهرداری درآمدزا بود، همگی به خاطر کرونا تعطیل شدند. مکان های فرهنگی و یک پنجم ظرفیت صندِلی سینماهای کشور که متعلق به شهرداری است در زمان کرونا تعطیل شد.
با عدد و رقم هم اثبات می کنیم که شهر را حدود ۴۰ درصد ارزان‌تر نسبت به دوره‌های قبل از خود اداره کردیم
با این همه بر اساس سیاست هایی که داشتیم و قول هایی که داده و قسمی که در ابتدای کار خورده بودیم، نمی خواستیم شهر را بفروشیم و زندگی را برای مردم سخت تر کنیم. تراکم هم نمی‌فروختیم، با وجود این همه مشکل انضباط شهری را هم حاکم کردیم و ادعای ما این است و با عدد و رقم هم اثبات می کنیم که شهر را حدود ۴۰ درصد ارزان‌تر نسبت به دوره‌های قبل از خود اداره کردیم.
حسابرسی ها و محاسبات نشان خواهد داد که مدیران فعلی هم توانسته اند شهر را ارزان اداره کنند یا خیر؟!الان نمی‌توانند ادعا کنند، باید تفریغ بودجه به تصویب برسد و بعد ادعا کنند.
در مورد پروژه‌هایی که متوقف شد هم دو پروژه به نظرم می‌رسد که مدنظر آنها بود. یکی پروژه اتوبان شهید شوشتری بود که در محدوده پارک ملی قرار دارد و آن زمان سازمان محیط زیست مخالف بود و مصوبه شورای عالی محیط زیست را برای اجرا می خواست. پروژه شوشتری از منطقه پارک ملی، سرخه‌حصار و حاشیه خجیر عبور می‌کند و اصلی‌ترین مشکل آن بحث‌های زیست محیطی است که از این بابت ما در اجرای آن با مانع قانونی مواجه بودیم و طبیعی است که باید اول مجوزهای قانونی را کسب و بعد اقدام می کردیم.
ما به صورت قانونی و در چارچوب قانون کشور صحبت می‌کنیم و قرار نیست هر کسی با سلیقه خود عمل کند. اگر بخواهیم مثل زمان آقای احمدی‌نژاد به قانون ضوابط دست و پاگیر بگوییم ممکن است هر اتفاقی بیفتد و بعد آشکار شود که آن اقدامات چه آثار منفی به بار آورد.
نکته دیگر این است که این بزرگراه از ابتدا هم در طرح جامع تهران پیش بینی نشده بود و وقتی در طرح جامع نیست باید در شورای ترافیک تهران به تصویب برسد. یعنی این یک موضوع سلیقه‌ای نیست که من مدیر شهری بخواهم یک نقطه را به نقطه دیگر وصل کنم.
این موضوع مانند دو طبقه کردن اتوبان صدر است که در طرح جامع نبود و در شورای ترافیک تهران تصویب نشد که دو طبقه شود. بعد هم دیدیم که اجرای آن چه عواقبی داشت.
اگر بزرگراه شوشتری که از سرخه حصار و منطقه حفاظت شده خجیر عبور می کند، بدون مجوزهای لازم به اجرا در آید ممکن است سازمان های زیست محیطی بین المللی هم معترض شوند و این عواقب را هم باید در نظر گرفت. چون ما عضو بسیاری از کنوانسیون‌های مرتبط با موضوع هستیم.
پروژه دیگری که می گویند متوقف شده است، به نظر می رسد ادامه بزرگراه یادگار امام است. بزرگراه یادگار امام از آزادی که به سمت جنوب می‌رود دوشاخه می‌شود. این هم از مواردی است که در طرح جامع نبوده است. یک شاخه به سمت قلعه‌مرغی می‌رود، یک شاخه به سمت بزرگراه فتح می‌رود که از زیر فرودگاه عبور می‌کند. اصلی‌ترین مانع این پروژه این است که از میان پادگان جی عبور می کند که باید با نیروهای مسلح توافق شود. زمان ما بخشی از این توافق به نتیجه رسید. وقتی پل استاد معین را اجرا کردیم، ادامه پل از وسط پادگان جی عبور می‌کرد.
علاوه بر این همکاران ما در معاونت حمل و نقل و ترافیک بعد از بررسی نظرشان این بود که شاخه غربی ادامه یادگار امام مشکلی را از ترافیک حل نمی کند. در محور سمت چپ هم باید تملک‌های زیادی از املاک مردم می‌شد. یک بخش های کمی تملک شد و بخش‌اعظمی به دلیل عدم توجیه فنی و اقتصادی و محدودیت منابع متوقف شده بود و همین سبب افزایش نارضایتی مردم ساکن منطقه هم شده بود. شهرداری هم در کوتاه‌مدت منابع نداشت که اعتبار آن را تأمین کند. به همین خاطر ما ایده تغییر طرح و نگاه بهتر طرح را مطرح کردیم که شاخه شرقی را تبدیل به یک حوزه قلمرو عمومی تبدیل کنیم و تبدیل به ادامه رود دره ای شود که محل استراحت و تفریح مردم باشد. جالب است بدانید که در گذشته رودی از این منطقه عبور می کرد که بستر آن رود هم اکنون خیابان حبیب اللهی است-معروف به نهر و کانال «قلقلی»- ولی بعد از سیل های شدید دهه چهل شمسی آب های آن رود توسط کانال های زیرزمینی به سمت غرب و رودخانه کن هدایت شده اند.
این ایده مطرح شد که آن رود دره به نوعی احیاء شود. آبی که در این مسیر می تواند حرکت کند و به این ایده روح بدهد؛ حدود 150 لیتر بر ثانیه است که با تصفیه آب تبدیل به مکانی مفرح برای مردم محل می شود.
همانطور که عرض کردم این دو پروژه تعطیل نشده بودند و نیازمند مجوز و یا تغییری برای اجرای درست بودند. در واقع عبارت ایشان که می گوید این دو پروژه «دفع شده اند»، عبارت درستی نیست.
مدیریت شهری فعلی بگویند چه کارزیربنایی برای شهر کرده؟
در این بیست ماه چه اطلاعاتی از مصوبات کمیسیون ماده 5 منتشر شده؟
اگر چیزی منتشر نشد و یا در انتشار آن تعلل شده مطمئن باشید آنجا خبرهایی است
علاوه بر این، مدیریت شهری فعلی هم اکنون 20 ماه است که شهر را به عهده گرفته است و باید منتظر باشیم که بگویند در این مدت چه کارزیربنایی برای شهر کرده است. به عنوان معیار باید دید در این بیست ماه چه اطلاعاتی از مصوبات کمیسیون ماده 5 منتشر شده است، اگر چیزی منتشر نشد و یا در انتشار آن تعلل شده مطمئن باشید آنجا خبرهایی است؛ یا اگر گزارش تفریغ بودجه شهرداری نیامد حتما مسائلی آنجا مطرح بوده است. به نظرم بهترین راه قضاوت کردن که در قرآن هم بیان شده باید با استماع قول شرایط فراهم انتخاب درست فراهم باشد و نتیجه تصمیمات شفاف در اختیار قرار گیرد .
کارهای عمرانی تا روز آخر فعال بود
شما نمی‌توانید شعار کاهش آلودگی هوای تهران را بدهید و بعد با احداث بزرگراه های جدید و خارج از برنامه و اولویت سفرهای بیشتری برای خودروهای شهر ایجاد کنید که آلایندگی بیشتری را به دنبال دارد!
بیان شد که کارهای عمرانی خوابیده بود؛ در حالی که این چنین نبود. کارهای عمرانی تا روز آخر فعال بود. منتها جنس کارهای عمرانی تغییر کرده بود و نگاه تونل و جاده نگاه صرفا civil نبود. روز اول هم گفتیم. نه اینکه کشیدن تونل، جاده و پل بد است، ولی ما فکر می‌کنیم تهران در این بخش‌ها جلوتر از طرح جامع است و در طرح جامع باید به «کیفیت زندگی» در تهران فکر کرد.
از نگاه مردم تهران در تابستان ۹۶ «آلودگی» و «ترافیک» اصلی ترین مشکلات این کلانشهر بوده است. و طبعا هر اقدامی که منجر به کاهش آلاینده‌ها در تهران شود اتفاق مطابق خواست مردم است و در جهت برنامه های عمومی کاهش آلودگی هوای تهران است.
درباره برقی کردن خودروها، شنیدم که به برقی کردن ۱۰۰ هزار موتور دو چرخ اشاره کرده اند که اگر این اتفاق بیفتد خیلی خوب است و برای این اتفاق لحظه‌شماری می‌کنیم. سوال این است که آیا سایر اقدامات مدیریت فعلی شهری در امتداد چنین اقدامات یعنی کاهش آلودگی هوا است؟! یا اقداماتی دیگر این گونه کارهای خوب را خنثی می کنند؟! شما نمی‌توانید شعار کاهش آلودگی هوای تهران را بدهید و بعد با احداث بزرگراه های جدید و خارج از برنامه و اولویت سفرهای بیشتری برای خودروهای شهر ایجاد کنید که آلایندگی بیشتری را به دنبال دارد!
ما مدعی هستیم که تلاش کردیم رضایتمندی مردم را در اداره شهر جلب کنیم و زمانی که شهرداری را تحویل گرفتیم اولین دستگاه اعلام نارضایتی از سوی مردم بر اساس آمارهای رسمی دولت بودیم. روزی که تحویل می‌دادیم به استناد همان مرجع که معاونت نیروی انسانی ریاست جمهوری بود، ما ششمین دستگاه بودیم.
نمی گویم بهشت درست کردیم، ولی تلاش کردیم ایجاد رضایت کنیم
یعنی از رتبه اول به ششم آمدید؟
بله، یعنی شش درجه وضعیتشان در مقابل بقیه دستگاه‌ها بهتر شده بود. تلاش‌ها باعث شده بود ۶ رتبه وضعیت بهتر شود و میزان نارضایتی کمتر شود. نمی گویم بهشت درست کردیم، ولی تلاش کردیم ایجاد رضایت کنیم؛ چون افکار عمومی برای ما بسیار مهم و دارای اولویت بود. توجه به افکار عمومی بسیار مهم بود؛ در بحران‌های کشور، مثل سقوط هواپیمای اوکراینی، با همین نگاه مشارکت کردیم. کاری که شهرداری تهران کرد این بود که اقدام التیام‌بخش در جهت همدردی با خانواده‌های داغدیده بود. هیچ کس از این اتفاق راضی نبود و تمام تلاش ما این بود که تمام بیلبوردهای شهری را در خدمت این اتفاق قرار دادیم. تلاش کردیم همه ابزار شهرداری را در جهت التیام این زخم بکار بگیریم. تمام همکاران من سراغ خانواده‌های این افراد رفتند و در غم و مراسم آنها شریک شدند. تلاش ما این بود مسائل شهر را با نگاه اجتماعی حل کنیم.
در دوره ما وامی گرفته نشد
ما از میزان تعهدات شهرداری ۹ هزار میلیارد تومان کم کردیم
آقای حناچی آیا برای پرداخت حقوق کارکنان شهرداری وام گرفتید؟
من بارها شنیدم که گفتند برای پرداخت حقوق وام گرفتیم؛ اثبات این کار سختی نیست. اطلاعاتی مالی در اختیار شهرداری است و بانک شهر هم به نسبت دوره ما همراه‌تر است. ادعای ما این است از میزان تعهدات شهرداری ۹ هزار میلیارد تومان کم کردیم و در دوره ما وامی گرفته نشد. خلاصه گزارشات و تغییر و تحول را به شما می‌دهم.
این انتقاد به شما شد که یک برند 600 میلیارد تومانی را 20 میلیارد تومان واگذار کرده اید... ؟
درباره این مورد مشخص جواب می دهم، اما برای همه موارد این چنینی که بیان می‌کنند نامه‌ای به شورای شهر نوشته شده است که اگر توضیح بخواهید حاضر به توضیح هستیم. آقای چمران هم نوشته بودن شما خوب است این را به صورت کتبی به خود شهردار بنویسید یا برای من بفرستید؛ یعنی برای صحبتی که علنی گفته شده است گفته شد، فضای پاسخگویی علنی وجود ندارد. این را هم توضیح خواهم داد. در ابتدا باید بگویم که شهرداری تهران از دستگاه‌هایی است که بیشترین حجم گردش مالی را نسبت به بقیه دستگاه‌های اجرایی در یک محدوده مشخص مثل شهرستان را داراست. دستگاه مشخص این چنینی نداریم.
این مثل کیک خوشمزه‌ای است که مگس‌ها را به سمت خود جلب می‌کند. در چنین دستگاهی ممکن است تخلف و فسادی باشد اما مهم این است که مدیریت در برابر فسادهایی که گزارش می شود چه واکنشی نشان دهد. در واقع نمی‌توانیم ۱۰۰ هزار پرسنلی که در شهرداری هستند را قسم بخوریم که هیچ یک خطایی نمی‌کنند ولی می‌توانیم این حرف را بزنیم که اگر خطایی دیدیم چشم خود را بر روی خطا نمی‌بندیم و با آن برخورد می‌کنیم. ما این کار را کردیم. این موضوع هم خطای یکی از مدیران ارشد داخل شهرداری در شرکت «شهروند» بود. ایشان تصمیمی برای توسعه شهروند با همکاری بخش خصوصی گرفته بود تا مشارکت کند. ولی مجوز مجمع سازمان را نگرفته بود در زمان مدیریت ما برکنار شدند و برخورد حقوقی نیز در همان زمان اعمال شد. آغاز پیگیری‌های حقوقی این موضوع هم مربوط به دوره قبلی است و کافی است اسناد آن منتشر شود که اقدامات حقوقی و برخوردها متعلق به کدام دوره است. و البته طبیعی است که پیگیری این پرونده به دوره فعلی کشیده شد و وظیفه آنها بود که تعقیب کنند. اگر تعقیب نمی‌کردند کار اشتباهی بود.
مقابله با این مسئله را خود شما شروع کرده بودید.
بله. در این مورد مدیرعامل عزل شد، مدیرعامل جدیدی آمد و برخورد با این موضوع هم چون در مجمع به تصویب نرسیده بود و اقدامات اجرایی شروع شد همان زمان انجام شد.
همان طور که گفتید شهرداری در محدوده کوچکی یک حاکمیت است و با اکثر وزارتخانه‌ها مسائل تنش‌زا دارد. مثلا هر وزارتخانه‌ای ممکن است ملک و املاکی داشته باشد که بخواهد تغییر کاربری دهد و شهرداری را وارد درگیری با خود می‌کند. شما در دوره خود در مقابل نهادها و حاکمیت‌هایی که ممکن بود از شما درخواست‌هایی داشته باشند که چارچوب قانونی ندارد، چقدر اهل مماشات بودند و چقدر در مقابل آنها مقاومت کردید؟
ما با همه مورادی این چنینی برخورد کردیم، یعنی ما چون با مبانی نظری روشن جلو می‌رفتیم برای ما فرقی نمی‌کرد و یکی از معضلات جدی این بود که مرسوم بود پروانه نمی‌‌گرفتند و ساختمان می‌ساختند. از دستگاه‌های اداری دولت که طبق برآورد ما حدود ۱۰۰ هزار میلیارد تومان ارزش آن زمان بود، یعنی تا نیمه سال ۹۷، ساختمان‌هایی بود که در پادگان‌ها، بیمارستان‌ها، ادارات دولتی و دانشگاهها ساخته شده بود و اینها پروانه نگرفته بودند. مثلا برخی بیمارستان های عظیم ساخت و سازهایی بدون مجوز داشتند یا حتی ساختمان وزارت نیرو در انتهای کردستان مجوز ساخت نداشت. موارد این چنینی زیاد است و در پادگان ها و دانشگاهها فراوان مواردی بود. آنها طبق قانون باید پروانه دریافت کنند. اگر اتفاقی بیفتد چه کسی پاسخگوست؟ ما در شهرداری عوارض این ساخت و سازها را به عنوان بدهی دولت احصاء و اعلام کردیم و برای ما فرقی نمی‌کرد چه ارگانی است. این نوع مسئولیت فنی بود که شهرداری باید بعداً نسبت به آن پاسخگویی داشته باشد. حوادث و آتش سوزی های شهر را دیدید که چه تبعات جبران ناپذیری داشت.
یعنی شما در این حوزه بدون نگاه جناحی پیگیری داشتید؟
ما در مسائل تخصصی نگاه جناحی نداشتیم و چنین نگاه را مسموم می‌دانستیم.
مسئولیت کاملا‍ً فنی و تخصصی است. اینها موضوعاتی است که تجربه تبعات درشت آن را در کشور همسایه می‌بینید، شهرهای زلزله زده ترکیه در قاضیان تپ و قهرمان مرعش اتفاق افتاد به دلیل توافقی بود که اردوغان با سازندگان متخلف کرده بود و ساختمان هایی بدون استاندارد های ایمنی ساخته شده بودند و با پول مشکل را به ظاهر حل کرده بودند، در زلزله تخریب شدند.
مطرح شده است که در دوره شما در پارک ولایت در بخش هایی تصرف هایی شده بود و مدیریت فعلی آنها را پس گرفته است...
در پارک ولایت مهمترین مورد مذاکره ای میان نیروهای مسلح و شهرداری بود چون اصل پادگان هم در ابتدا برای نیروهای مسلح بود، بخش باقیمانده برای پایگاه هوایی نیروی انتظامی بود و بقیه عملاً تملک شده بود. در این مورد ایشان چون دقیق و روشن صحبت نکرده من هم نمی‌توانم دقیق و روشن جواب بدهم. اگر مورد به مورد صحبت کنند می‌شود، ولی پروژه‌ای به این درشتی ما عدد داشته باشیم پروژه «رسا تجارت» بود. رقم مطالبات آن زمان که من مسئولیت را تحویل می‌دادم، به قیمت سال 96 چهار هزار میلیارد تومان بود که امروز بالای 20 هزار میلیارد تومان ارزش دارد. وتا آنجا که من مطلع هستم منافع شهرداری تامین نشد و ما رسما درخواست پیگیری حقوقی این پرونده را داشتیم.
آنها باید پرداخت می‌کردند؟
بله. باید این پروژه بوده باشد اگر توافق کرده باشند. من شنیدم توافق کردند، ولی اطلاعات بیرون نیامده است. تنها پروژه‌ای که در این قد و اندازه هاست قاعدتاً پرونده یاس ورساتجارت است .
یک نکته دیگر این است که در زمان شما بانک شهر شرایط خوبی نداشته است. چندین جلسه برگزار کردید و به نتیجه نرسیدید. بانک شهر خبر داده بدهی‌های تیم‌ها را تقبل کرده است. چه مشکلی با بانک شهر داشتید؟
بانک شهر در زمان ما در آستانه انحلال بخاطر بدهی‌ها بود. چون در دوره چهارم مدیریت شهری خیلی بیشتر از ظرفیت خود تسهیلات به شهرداری تهران داده بود. آقای همتی – رییس وقت بانک مرکزی - از من می‌خواست آن را منحل کنیم و ما مخالفت کردیم، حمایت کردیم که چنین اتفاقی نیفتد. انصافاً آن زمان آقای درخشنده که مدیرعامل بودند با تلاش فراوان این وضعیت آشفته بانک را جمع کرد و به انضباط نزدیک کرد. ما در دوره خود از بانک شهر تسهیلات عمده نتوانستیم بگیریم؛ اتفاقاً چون باید بسیاری از تسهیلات گذشته را پس می دادیم نه تنها به بدهی‌های شهر اضافه نکردیم، بلکه ۹ هزار میلیارد از بدهی‌های بانکی را پرداخت کردیم. ولی این بدهی‌ها سود روزشمار از شما دریافت می کنند.
زمانی به بیل‌گیتس گفتند ثروت شما چقدر است؟ گفت الان و با مکثی کوتاه گفت یا الان؟ یعنی زمان روی ثروت او تاثیر داشت. سودهای بانکی هم این چنین است. زمان ما روزی ۱۷ میلیارد تومان سود بانکی به بدهی های ما بابت تاخیر و دیرکرد اضافه می شد که باید پرداخت می کردیم.
این دوره هم قاعدتاً با این مشکل مواجه بودند. طبق قانون هر مدیری حداکثر می‌تواند بخشی از بودجه سال قبل خود را که کمتر از یک سوم است تعهد ایجاد کند، در دوره مدیریت چهارم شهری و قبل از ما چند برابر بودجه بدهی ایجاد کرد این کار غیرقانونی بود و ما به این موضوع دامن نزدیم. هر چند شرایط سختی تحمل کردیم. به خود سخت گرفتیم. ادعا می‌کنیم که قانونی عمل کردیم.
روی طرح تفصیلی و طرح جامع برای اولین بار نشستیم و سیستم پورتال شهرداری را روی طرح تفصیلی قفل کردیم؛ نه اینکه شهر را قفل کنیم، بلکه سیستم پورتال را قفل کردیم که خارج از قاعده طرح تفصیلی پروانه‌ای صادر نشود. اگر قرار باشد با فروش تراکم شهر اداره شود هر آدم غیرمتخصصی وارد می‌شود.
کسی که مسئولیت اداره شهر را می‌پذیرد یک وظیفه اصلی دارد که جوابگویی به آیندگان است و احاله نکردن مشکلات به دیگران است. باید مشکلات دوره خود را حل کنیم، نه اینمه تعهدی را برای دیگران ایجاد کنیم.
زمانی که به شهرداری آمدید یک دوره با شهرداران سابق جلسه گذاشتید. به جز آقای کرباسچی، قالیباف و احمدی‌نژاد بقیه آمدند. از تجربه شما در این مقطع استفاده شده است؟ نظری درباره سیاست‌های شهرداری از شما خواسته شد؟
خیر. البته ایشان بلافاصله به جای من نیامدند. با یک فاصله‌ای آمدند یعنی سرپرستی آمد و بعد ایشان آمدند. همکاران جدید که آمدند اول به من پیشنهاد سرپرستی دادند که قبول نکردم و گفتم اگر قرار است سیاست های فعلی ادامه پیدا کند باید شهردار انتخاب کنید. اگر شرایط ما را می‌پذیرید ما را به عنوان شهردار انتخاب کنید، و الّا من تمایل ندارم بمانم. توصیه هم می‌کنم زودتر تصمیم بگیرید چون شهرداری سازمان دقیق است و فرق شهرداری با دولت این است که اگر دولت منابع کم بیاورد استقراض می‌کند و پول چاپ می‌کند و به منابع نفتی متصل است، ممکن است بتواند از محل‌های دیگری تأمین کند ولی شهرداری منابع کم بیاورد اینطور نیست. اما ایشان که آمد یک جلسه حدوداً یک ساعت و نیم تجربیات خود را بیان کردم، توصیه‌ها را کردم و بعد از ارتباطی نداشتیم.
اوج بودجه شهرداری در سال ۹۳ بود
فراز و فرودها در بودجه شهرداری بی ارتباط با مسائل سیاست نیست
بودجه‌ای که داشتید در مقایسه با بودجه‌ای که در اوج فعالیت‌های شهرداری بود، در دوره آقای قالیباف بود، چه نسبتی داشت؟ این بحث مطرح است که در دوره شما فعالیت‌های شهرداری متوقف شد. اگر حجم فعالیت‌های شهرداری کم شده چه نسبتی با تفاوت بودجه‌ها دارد؟
خیر، اوج بودجه شهرداری در سال ۹۳ بود. در حالی که خاتمه دوره قبل از ما سال ۹۶ بود یعنی شما نمودار را رسم کنید اوج نمودار بودجه متعلق به سال ۹۳ بود که طرح تفصیلی تهران هنوز ابلاغ نشده بود و بعد از آن نقطه سقوطی ایجاد شد که تا سال ۹۶ بود البته سال ۹۳ هم عدد واقعی نبود چون نسبت به سال‌های قبل به شدت رشد پیدا کرد. تقریبا سالی است که بی ارتباط با موضوع انتخابات نیست. یک نظریه وجود دارد که فراز و فرودها در بودجه شهرداری بی ارتباط با مسائل سیاست نیست. در باره بودجه‌ای که در شهرداری تهران مصرف شده، مثلا آقای الویری رقم بودجه ای که تحویل داد ۵۵۰ میلیارد بود، آقای ملک‌مدنی بودجه 1200 میلیاردی بست، آقای احمدی‌نژاد بودجه دو هزار و ۲۰۰ میلیاردی بست، آقای قایلباف در یک دوره حدود ۷ هزار میلیارد و در دوره بعدی ۱۵ هزار میلیارد بست. البته نرخ تورم را هم باید محاسبه کنید.
بعد از ۱۲ سال در دوره ما بودجه اول ما حدود ۲۰ هزار میلیارد بود، اصلاحیه خورد و ۲۶ هزار میلیارد شد. در دوره دوم فکر می‌کنم ۳۵ هزار میلیارد بود و بودجه ۱۴۰۰ را با ۵۰ هزار میلیارد بسته بودیم که دوستان به آن اصلاحیه دادند و ۳۵ هزار میلیارد کردند و بعد گفتند بودجه ۱۰۰ درصد تحقق یافته است که با آن اصلاحیه تحقق پیدا کرد. الان صحبت از بودجه ۷۰ هزار میلیاردی است.البته تبصره‌هایی در بودجه است که ظرفیت بودجه را تا سه برابر بیشتر می‌کند و خیلی قابل کنترل نیست.