دکتر محمد مکرم بالاوی
11 آوریل 2023
تارنمای میدل ایست مانیتور
برگردان، کوتاه سازی و تنظیم علی اصغر شهدی
[email protected]
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی ، با دستور حمله وحشیانه به نمازگزاران فلسطینی در داخل مسجد الاقصی در چهاردهمین روز از ماه مبارک رمضان، به خوبی می دانست که فلسطینی ها تلافی خواهند کرد. انگیزه نتانیاهو باید واضح باشد. او میخواست توجه را از اعتراضات گستردهای که از ژانویه تاکنون اسرائیل را تکان داده و جامعه اسرائیل را بر اساس خطوط ایدئولوژیک و سیاسی تقسیم کرده است، منحرف کند، به گونهای که قبلاً شاهد آن نبودهایم .
با این حال، آنچه نتانیاهو و متحدانش ممکن است پیش بینی نکرده باشند، شدت واکنش فلسطین است. صدها موشک به سمت شمال و جنوب اسرائیل شلیک شد. اینها نه تنها از نوار محاصره شده غزه، بلکه از جنوب لبنان نیز به لحاظ استراتژیک مهمتر آمده اند.
پاسخ موشکی یک تغییر بازی سیاسی بود. این اولین بار در سالهای گذشته بود که شبه نظامیانی از دو کشور عربی اقدام تلافی جویانه خود را علیه اسرائیل هماهنگ کردند و به طور همزمان پاسخ دادند.
پس از این برای نتانیاهو ادعای هر نوع پیروزی دشوار خواهد بود، مگر اینکه کشورش را در دو جبهه به یک جنگ بزرگ ببرد، و اگر بخواهد افزایش مقاومت مسلحانه در کرانه باختری فلسطین اشغالی توسط اسرائیل را بعنوان جبهه سوم در نظر بگیرد.
در حالی که ایالات متحده حداقل در حال حاضر، به دلیل کمبود مهمات ناشی از جنگ اوکراین دیگر نمی تواند نقش تامین کننده تسلیحات اضطراری را ایفا کند،. بنابراین اسرائیل مراقب بوده است تا پاسخ خود به موشک های فلسطینی و لبنانی را محدود کند. این بخش تعیین کننده خواهد بود، زیرا این تحولات به دشمنان منطقه ای اسرائیل قدرت می بخشد و به جای تقویت اعتبار نتانیاهو در اردوگاه جناح راست ، این پتانسیل را دارد که وی را تضعیف کند.
چگونه باتجربه ترین رهبر سیاسی اسرائیل مرتکب چنین خطای راهبردی آشکاری شد؟ در حالی که آنچه در فلسطین اتفاق می افتد یک جنگ مذهبی نیست، برخی از مقامات و احزاب سیاسی اسرائیل مشتاق هستند که این جنگ را داشته باشند. با این وجود، طی سالها، مرکز قدرت در جنبش صهیونیستی از صهیونیسم لیبرال به رویزیونیسم صهیونیستی و سپس در حدود بیست سال گذشته به صهیونیسم مذهبی تغییر کرده است . برای نسل کنونی رهبران صهیونیستی اسرائیل، دین یک ابزار سیاسی نیست، بلکه یک هدف است. دقیقاً به همین دلیل است که در حالی که مردان و زنان فلسطینی در داخل مقدس ترین مساجد کشور مورد حمله وحشیانه قرار می گرفتند، یهودیان اسرائیلی سعی می کردند به عنوان بخشی از سنت عید پسح وارد زیارتگاه مسلمانان شوند تا حیوانات را قربانی کنند . اگرچه بسیاری از آنها موفق به انجام این کار نشده اند، اما وقایع نشان می دهد که نوع جدیدی از درگیری در حال شکل گیری است. وقتی این اتفاق بیفتد، به جای منزوی سازی فلسطینیان و سرکوب نمودن آنها، این اسرائیل است که خود را منزوی تر خواهد کرد. فلسطینیها خود را درگیر جنگ مذهبی نمیدانند، اما حفاظت از نمادهای مذهبیشان هسته اصلی مبارزه آنها برای آزادی، عدالت و برابری است.
اسرائیل اکنون از داخل و خارج از مرزهای هنوز اعلام نشده خود مورد حمله قرار گرفته است. راکت ها از غزه در جنوب، لبنان در شمال و سوریه در شمال شرق در حال فرود هستند، در حالی که تقریبا هر روز فلسطینی های خشمگینی وجود دارند که آماده اند جان خود را از دست بدهند و تا آنجا که ممکن است اسرائیلی ها را با خود ببرند. دولت اشغالگر که خود را مشغول آماده سازی برای حمله ویرانگر به تأسیسات هسته ای ایران می نمود، به نظر نمی رسد قادر به درک آنچه در حال رخ دادن بوده است، باشد. به نظر می رسد این کشور در یک مارپیچ رو به پایین از خود تخریبی قرار گرفته است.
با هر چیز دیگری که در سیاست اسرائیل، در خیابانها و ارتش و دیگر سازمانهای دولتی در جریان است، اسرائیل چگونه میتواند با ایران بجنگد و خود را در یک جنگ منطقهای بالقوه غرق کند؟ حربه دشمن خارجی که اسرائیلی ها را پشت سر دولت متحد می کرد، دیگر کارساز نیست. با هر حادثه امنیتی، اسرائیل متفرق و ضعیف تر می شود. حتی راه حل های به اصطلاح مانند گارد ملی بن گویر تأثیر منفی بر دولت خواهد داشت.
بنگویر امیدوار است با وادار کردن یهودیان به کنترل مسجد الاقصی، اولویتهای اسرائیل را بازتعریف کند، سیاستهای آن را تغییر و هویت خود را به گونهای بازسازی کند که یهودیان مزراحی و سفاردی و همچنین سایر گروههای بیحقوق را از حاشیه به مرکز بیاورد. به عبارت دیگر، او می خواهد پروژه صهیونیستی اشکنازی اروپایی در اسرائیل را برچیده و به جای آن پروژه یهودی سفاردی/مزراحی مستقر نماید.