توسط نویسندگان جان وایت هد و نیشا وایت هد
24 فوریه 2023
تارنمای انتی وار
برگردان و کوتاهسازی علیاصغر شهدی
[email protected]
جنگ به یک سرمایهگذاری عظیم درآمدزا تبدیل شده و دولت ایالاتمتحده یکی از بهترین خریداران و فروشندگان آن است. سهم آمریکا در رویارویی روسیه و اوکراین بیش از 112 میلیارد دلار برای مالیاتدهندگان هزینه داشته است. جنگی که نشانهای از کاهش آن دیده نمیشود. زمان آن فرارسیده است تا دولت ایالاتمتحده نظارت بر جهان را متوقف کند.
بر اساس گزارشها، ارتش ایالاتمتحده بیش از 1.3 میلیون مرد و زن دارد که در حال انجاموظیفه هستند که بیش از 200 هزار نفر از آنها در خارج از کشور تقریباً در همه کشورهای جهان مستقر هستند. ارتش ایالاتمتحده سالانه حدود 81 میلیارد دلار صرف حفاظت از ذخایر نفت و کنترل جریان آن در سراسر جهان میکند. دامنه امپراتوری نظامی آمریکا شامل نزدیک به 800 پایگاه در 160 کشور است که با هزینه بیش از 156 میلیارد دلار در سال اداره میشوند.
ارتش ایالاتمتحده پس از 20 سال حمایت از افغانستان با صرف تریلیونها دلار و هزاران تلفات جانی، ممکن است بالاخره مجبور به ترک آنجا شده باشد، بااینوجود این نیروها تنها بخشی از حضور نظامی ما در سراسر جهان را تشکیل میدهند.
اگرچه ایالاتمتحده تنها 5 درصد از جمعیت جهان را تشکیل میدهد، معذالک تقریباً 50 درصد از کل هزینههای نظامی جهان را به خود اختصاص میدهد که بیش از مجموع هزینه نظامی 19 کشور بزرگ بعد از خود است. دولت ایالاتمتحده از سال 1380(2001) بیش از 4.7 تریلیون دلار را صرف جنگهای بیپایان خود کرده است.
همانطور که ئوری فریدمن، روزنامهنگار در حوزه تحقیق و رسیدگی میگوید، بیش از 15 سال است که ایالاتمتحده با یک کارت اعتباری با تروریسم میجنگد. تخمین زده میشود که ارتش آمریکا هر 12 دقیقه یک بمب در جایی از جهان پرتاب میکند.
جیمز مدیسون درست میگفت که «هیچ ملتی نمیتواند آزادی خود را در میان جنگهای مداوم حفظ کند.»
ما این بازی را جلوی چشمان خود میبینیم. دولت تحت سلطه جنگسالاران اقتصاد را بیثبات میکند، زیرساختهای ملی را از طریق بیتوجهی و کمبود منابع نابود میکند و دلارهای مالیاتدهندگان را با جنگهای بیپایان، حملات هواپیماهای بدون سرنشین و تلفات فزایندهاش به پرداخت غرامت تبدیل میشوند.
بدیهی است که اولویتهای ملی ما نیاز به بازنگری دارند. این «نفوذ ناموجه چه خواسته یا ناخواسته، از سوی مجتمع نظامی-صنعتی» است که پرزیدنت دوایت آیزنهاور بیش از 50 سال پیش به ما هشدار داد که اجازه ندهیم آزادیها یا فرآیندهای دموکراتیک ما را به خطر بیندازد. آیزنهاور که بهعنوان فرمانده عالی نیروهای متفقین در اروپا در طول جنگ جهانی دوم خدمت میکرد، از ظهور ماشین جنگی سودمحور که پس از جنگ پدیدار شد، نگران بود؛ ماشینی که برای تداوم خود میبایستی به جنگها ادامه دهد؛ اما ما به هشدار او توجه نکردیم.