حسین علایی ۱۹ دی ماه ۱۴۰۱
از روزهای اول حمله ارتش عراق به ایران، نام چند فرمانده جوان پرانگیزه و دلاور در جبهه های جنوب زیاد به گوش می رسید. یکی از آنها حسین خرازی و دیگری احمد کاظمی بود که با هم خیلی دوست و رفیق و هم نظر و همراه بودند.
احمد کاظمی که رزمندگان نجف آباد را در جبهه ها سازماندهی کرده بود و حدود ۲۱ سال داشت در جبهه آبادان خط دفاعی تشکیل داده بود. حسین خرازی هم که دو سال از احمد کاظمی بزرگتر بود، خط شیر را در جبهه دارخوین در شمال آبادان با همت رزمندگان اصفهانی در برابر ارتش عراق ایجاد کرده بود.
وقتی این دو فرمانده شجاع با کمک سایر فرماندهان و رزمندگان، این خطوط دفاعی را در اطراف آبادان ایجاد کردند، ارتش عراق زمینگیر شد و دیگر نتوانست در این مناطق پیشروی کند.
در اولین عملیات ایران هم که در روز پنجم مهرماه سال ۱۳۶۰ با اسم ثامن الائمه برای شکست حصر آبادان انجام شد، این دو فرمانده مقتدر در کنار سایر یگانهای سپاه و ارتش، نقش تعیین کننده ای را در بیرون راندن ارتش عراق از شرق رودخانه کارون ایفا کردند.
از این زمان تا آخر جنگ، در همه عملیاتهای ایران علیه ارتش متجاوز بعثی، اسم احمد کاظمی و حسین خرازی و نیز نام لشکرهای نجف و امام حسین که خود آن دو عزیز آنها را بنیان گذاشته بودند، همواره می درخشد.
در آزادسازی خرمشهر در روز سوم خرداد ماه ۱۳۶۱ اولین رزمندگانی که وارد خرمشهر شدند و باعث شدند تا این شهر خونین دوباره به وطن بازگردد، از لشکرهای امام حسین و نجف بودند.
احمد کاظمی وقتی وارد خرمشهر شد و دید که هزاران نظامی عراقی آماده تسلیم هستند با قرارگاه تماس گرفت و گفت: «خرمشهر را خدا آزاد کرد». این جمله آنقدر دلنشین و زیبا بود که بسیاری از مردم تصور می کردند که امام خمینی چنین عبارتی را برای آزادسازی خرمشهر بکار برده است.
اما حسین خرازی در عملیات کربلا۵ شهید شد، ولی احمد کاظمی پس از جنگ نیز تا روز ۱۹ دی ماه سال ۱۳۸۴ که در جریان سانحه هوایی در اطراف ارومیه با تعدادی از همرزمان باصفایش جانش را از دست داد، برای افزایش ضریب امنیت کشور تلاش می کرد.
او پس از جنگ، فرمانده قرارگاه حمزه شد و امنیت را به کردستان بازگرداند و سپس فرماندهی نیروی هوایی سپاه را بر عهده گرفت و توان موشکی ایران را گسترش داد.
در هر حال او تمام عمر خود را برای دفاع از کشور و گسترش اندیشه امام خمینی و سربلندی ایران عزیز صرف کرد.
ولی متأسفانه گاهی اوقات بعضی ها به شخصیت این مجاهد فی سبیل الله توجه کافی نمی کردند. یکبار پس از اینکه سازمان قضایی با وی برخورد کرده بود به من گفت:
الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم