نشریه اقتصادی اکونومیست با انتشار این پیش‌بینی- که هند احتمالاً در سال جاری سریع‌ترین رشد اقتصادی را خواهد داشت؛ پرسیده: ولی آیا توسعه اقتصادی این کشور می‌تواند ادامه داشته باشد؟ به گزارش شفقنا، اکونومیست وضعیت اقتصادی هند را یک بازار ملی گسترده توصیف کرده که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد بیشتر و بالاتر از پیش‌بینی‌ها و محدوده‌های مشخص اقتصادی رشد کنند.
اکونومیست بعد از ذکر این واقعیت که «هند در سال 2014 زمانی که نارندرا مودی روی کار آمد، دهمین اقتصاد بزرگ جهان بود» به رشد 40% اقتصاد این کشور در هفت سال بعدی اشاره کرده است- که تنها از میان اقتصادهای بزرگ از رشد 53 درصدی چین پایین‌تر است.
این کشور به گفته صندوق بین‌المللی پول، امسال نیز با رشد 8 درصدی، در میان کشورهای بزرگ بالاترین رقم رشد را خواهد داشت. این کشور تا سال 2027 با تولید ناخالص داخلی تقریباً 5 تریلیون دلاری به پنجمین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل خواهد شد. این در حالی است که این کشور در حال حاضر نیز در میان اقتصادهای بزرگ موقعیت قابل قبولی دارد و مثلاً ازنظر اندازه بازار سهام در رتبه چهارم جهان بعد از آمریکا، چین و ژاپن قرار دارد و در بازار استارت‌آپ‌های به ارزش بیش از یک میلیارد دلار نیز سومین کشور دنیا پس از آمریکا و چین است.
بازار ملی؛ اولین ستون پیشرفت
به عقیده اکونومیست این رشد و توسعه به بهای تصمیم‌های دشواری به‌دست‌آمده است. دلیل اول ایجاد و توسعه یک بازار ملی در هند است. آقای مودی در تمام مدت‌زمان نخست‌وزیری‌اش با این اتهام مواجه بوده که ماهیت دموکراتیک هند را تهدید می‌کند. به همین دلیل هم هست که در سطح جهانی به خاطر دستاوردهایش مورد تحسین قرار نگرفته است.
ولی رویکرد واقع‌بینانه به دستاوردهای دولت می‌تواند سودبخش باشد. مودی با درک این واقعیت که سیاست‌هایی که با قدرت اجرا می‌شوند بهتر از برنامه‌های بی‌نقصی هستند که هرگز اتفاق نمی‌افتند، در این 7 سال برنامه‌های خود را پیش برده است. مثلاً در زمینه صنعتی سازی هند بر این اساس پیش رفته که می‌تواند صنعتی شود، اما نه به‌سرعت آسیای شرقی. در زمینه ظهور پلتفرم‌های فناوری، تغییر به سمت انرژی پاک و طراحی مجدد زنجیره‌های تأمین جهان نیز سیاست دولت با درک این واقعیات بوده که عصر جهانی‌سازی باز که چین در دهه‌های 1990 و 2000 از آن بهره‌برداری کرد، به پایان رسیده و دیگر با آن سرعت نمی‌توان به چنان دستاوردهایی رسید.
مودی همچنین دستاوردهای خوبی در زمینه زیرساخت‌ها دارد که نقش حیاتی در رضایت مردمی دارد. به گفته اکونومیست؛ در این مدت شبکه سراسری بزرگراه‌های هند بیش از 50 درصد طولانی‌تر از سال 2014 شده، تعداد مسافران هوایی داخلی دو برابر شده‌اند و حجم حمل‌ونقل هوایی 44 درصد افزایش‌یافته است. ایستگاه‌های پایه تلفن همراه سه برابر شده و در کل در اغلب موارد شاهد رشدی قابل‌توجه بوده‌ایم.
صنعت؛ دومین ستون پیشرفت
دومین ستون پیشرفت هند مربوط به صنعت است. هند مدت‌های مدیدی آرزو داشته به کارخانه‌ای مهم برای جهان تبدیل شود. در سال‌های اخیر اما در این زمینه هم پیشرفت‌های حیرت‌انگیزی به‌دست‌آمده است.
کسب‌وکارهای بزرگ و بزرگ‌تر
هند برای پیشرفت به شرکت‌های بزرگ و جریان‌های نقدی بزرگ آن شرکت‌ها چشم دوخته است. شرکت‌هایی که بیشتر از 20 شرکت نیستند- و جالب این‌که این ۲۰ شرکت بزرگ نیمی از جریان نقدی هند را در دست دارند. اگر این موضوع را در ذهن داشته باشید که چهار شرکت بزرگ هند قصد دارند در پنج سال آتی بیش از 250 میلیارد دلار در زیرساخت‌ها و صنایع نوظهور سرمایه‌گذاری کنند، نقش مهم این‌گونه شرکت‌ها در آینده هند خود را بهتر نشان می‌دهد.
فناوری؛ سومین ستون پیشرفت
ستون سوم عمارت هند جدید بر نقطه قدرت دیرینه این کشور بنا شده است: فناوری. صنعت آی‌تی هند در 10 سال گذشته دو برابر شده و درآمد سالانه آن نیز 230 میلیارد دلار است. واقعیت آماری ارزشمندی که هند را به پنجمین صادرکننده بزرگ خدمات در جهان تبدیل کرده است.
رفاه دیجیتال؛
چهارمین ستون پیشرفت
چهارمین رکن یا ستون هم رفاه دیجیتال است که هندی‌های نیازمند را در ۳۰۰ طرح مختلف در زمینه‌های گوناگون، از حمایت شغلی گرفته تا یارانه‌های کود، حمایت می‌کند. پرداخت‌هایی که از سال 2017 تاکنون بالغ‌بر 270 میلیارد دلار بوده و تقریباً برای 950 میلیون نفر حمایت ایجاد کرده است. این چهار ستون که می‌توانند تحولی اساسی در اقتصاد هند در دهه آینده ایجاد کنند، بخشی از تمرکز دولت هند برای ساخت آینده‌ای بهتر هستند.