سینمای ایران در این دوره از جشنواره فیلم ونیز، در بخش رقابتی نامزدی نداشت و تنها فیلم ایرانی حاضر در این دوره از جشنواره «زالاوا» به کارگردانی ارسلان امیری بود که در بخش دو هفته منتقدین حضور داشت. نخستین ساخته بلند ارسلان امیری درنهایت توانست جایزه نخست بخش مستقل هفته منتقدان (جایزه بزرگ بهترین فیلم) و همچنین جایزه بهترین فیلم از نگاه هیئت‌داوران انجمن بین‌المللی منتقدان فیلم (فیپرشی) را به خود اختصاص دهد. بخش مستقل هفته منتقدان ونیز از سوی اتحادیه منتقدان سینمای ایتالیا برگزار می‌شود و فیلم‌های این بخش در کنار سایر آثار جشنواره ونیز برای کسب جایزه شیر آینده ویژه بهترین فیلم اول به ارزش ۱۰۰ هزار دلار نیز رقابت خواهند کرد که برنده آن در اختتامیه بخش رسمی ونیز ۲۰۲۱ معرفی خواهد شد. «زالاوا» به تهیه‌کنندگی روح‌الله برادری و سمیرا برادری و نویسندگی ارسلان امیری، آیدا پناهنده و تهمینه بهرام است که در آن نوید پورفرج، پوریا رحیمی سام و هدی زین‌العابدین از بازیگران اصلی هستند.
زالاوا، استعاره‌ای از جهان کرونایی
«زالاوا» بر اساس مجموعه‌ای از حوادث واقعی در دهه ۵۰ شمسی در یکی از روستاهای کردزبان غرب ایران ساخته شده است. روستایی که ساکنانش معتقد هستند در بین آن‌ها نیروی شیطانی وجود دارد. این حوادث باعث ترس مردم روستا شده و رئیس پاسگاه این روستا تلاش دارد امنیت را در پی وقوع این حوادث در روستا برقرار کند. این فیلم سینمایی باورهای منطقی و علمی را در برابر خرافات و گروه‌گری قرار می‌دهد و طنین بسیاری در روزگار کنونی دارد. پیش از آغاز تراژدی فیلم، امیری در اثر خود از شوخ‌طبعی حیله‌گرانه‌ای استفاده کرده است. زالاوا را باید اثر و ژانری جدید در سینمای ایران دانست و محتوای این فیلم سینمایی را می‌توان تمثیلی از جهان کرونایی در نظر گرفت، زیرا تقابل میان علم و خرافه را به تصویر کشیده است. اگرچه فیلم با بودجه‌ای کم ساخته شده، اما از منظر فنی تأثیرگذار است. نماهای جاده‌های پرپیچ‌وخم فیلم شبیه به آثار عباس کیارستمی است و فیلم‌های او را تداعی می‌کند. «زالاوا» در سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر ایران موفق به دریافت سیمرغ بهترین کارگردان اول، بهترین نقش مکمل مرد، بهترین فیلم‌برداری و بهترین فیلم‌نامه شد.