روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: سال‌هاست که فیلترینگ اینترنت در ایران به نام «صیانت» از فرهنگ و اخلاق توجیه می‌شود، اما نتیجه‌ای که در زندگی روزمره مردم می‌بینیم چیز دیگری است؛ اعصاب فرسوده، هزینه‌های اضافی، بی‌اعتمادی و شکاف عمیق میان تصمیم‌گیران و شهروندان.
آمار‌ها فریاد می‌زنند که این سیاست شکست خورده است. بیش از ۸۰ درصد کاربران ایرانی از فیلترشکن استفاده می‌کنند. شاید آمار از این هم بالاتر باشد. هرکس گوشی هوشمند دارد، اگر صفحه آن را نگاه کنیم، آیکون‌های گونه‌های فیلترشکن را خواهیم دید. این خود می‌گوید فیلترینگ حتی اگر با قصد صد در صدی خیر هم انجام شده نتیجه‌ای جز شر نداشته است. یک رویه شر این است که آمار قانون شکنی را بسیار بسیار فراوان کرده است.
باید پرسید چنین وضعیتی نشان‌دهنده موفقیت سیاستی است که قرار بود «محدودیت» ایجاد کند؟ یا برعکس، سندی روشن از ناکارآمدی مطلق طرح و ناکامی مطلق طراحان آن است؟
فیلترینگ نه‌تنها جلوی دسترسی مردم را نگرفته، بلکه به شکل گسترده فرهنگ «دور زدن قانون» را جا انداخته است. نوجوانی که برای دسترسی پیدا کردن به ساده‌ترین پیام‌هایش باید وی‌پی‌ان نصب کند، چه تصویری از «قانون» خواهد داشت؟ شهروندی که برای کار و آموزش باید مدام با اینترنت کُند، قطع و ناامن دست‌وپنجه نرم کند، چگونه می‌تواند اعتماد و رضایت داشته باشد؟
از جنبه روانی، این وضعیتی فرساینده است. از جنبه امنیتی، مردم را در معرض بدافزار‌ها و سرقت اطلاعات قرار می‌دهد؛ و از جنبه اقتصادی، میلیارد‌ها تومان هزینه اضافی بر دوش خانواده‌ها و کسب‌وکار‌ها می‌گذارد. فقط کاسبان وی پی ان هستند که هزاران میلیارد تومان به جیب می‌زنند. البته کاسبان اطلاعات و صاحبان جاسوس ابزار‌هایی با عنوان وی پی ان رایگان هم بار خود را در این میان خیلی خوب می‌بندند. جنگ ۱۲ روزه نشان داد که برخی‌ها خیلی راحت به سربازی دشمن رفتند از راهی که با وی پی ان‌های رایگان باز شده بود. بپذیرند حضرات یا باز هم زیرسبیلی رد کنند در واقعیت تغییری ایجاد نمی‌شود. واقعیت این است که فیلترینگ در ایران فراتر از یک «سیاست شکست‌خورده»؛ به زخمی بدل شده که هر روز عمیق‌تر می‌شود. سیاستی که قرار بود «صیانت» بیاورد، اکنون «زیان» می‌آفریند، زیان فرهنگی، روانی، اقتصادی و حتی اخلاقی و حتی امنیتی.
راه درست، مسیر شفافیت و اعتماد است. به جای بستن، باید آموزش داد. به جای اجبار، باید کیفیت ساخت. به جای تحمیل پلتفرم‌های داخلی، باید آنها را به سطحی رساند که کاربران با میل و رغبت انتخابشان کنند. حرف مردم روشن است. میگویند فیلترینگ نه جواب داده و نه خواهد داد. اصرار بر آن چیزی جز بی‌اعتمادی بیشتر و شکاف عمیق‌تر میان حاکمیت و جامعه به بار نمی‌آورد. وقت آن رسیده که تصمیم‌گیران این سیاست فرسوده را کنار بگذارند و به جای سد کشیدن، پلی برای ارتباطی سالم، امن و دوستانه بسازند. شرایط امروز کشور تسریع در این امر را اقتضا می‌کند.