میرقاسم مؤمنی در رابطه با فعال شدن مکانیسم ماشه گفت: این اقدام تنش زا از طرف اروپاییان قابل پیش بینی بود. اروپا مأموریت خود برای چکاندن ماشه را انجام داد. حالا شمارش معکوس بازگشت تحریم‌های سازمان ملل آغاز شده است.
وی افزود: مسیر انتخاب شده توسط اروپا بخشی از پازل غرب است در حقیقت این بخش مأموریت اروپا در قبال ایران است همانطور که فصل نظامی گری را بر عهده اسرائیل گذاشته شده است.
این کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی ضمن اشاره به خطرات این تهدید در رابطه با فرصت‌های مذاکره گفت: فعال سازی مکانیسم ماشه فرصتی 30 روزه در اختیار شورای امنیت قرار می‌دهد تا درباره اعمال مجدد تحریم‌ها تصمیم بگیرند. در این مرحله امکان گفت و گو و رایزنی وجود دارد و می‌توان امیدوار بود.
وی افزود: اروپا اعلام کرده این اقدام به معنای پایان دیپلماسی نیست و طرفین همچنان پنجره تعامل را باز گذاشته‌اند، اما در چنین شرایطی مذاکره یک طرفه خواهد بود و ایران در موضع ضعف قرار می‌گیرد. هر توافقی در این شرایط بیشتر به معنای پذیرش است.
مؤمنی در ادامه سخنان خود تاکید کرد: اگر چه عدم مذاکره می‌تواند به ایجاد تنش بیشتر بیانجامد. ولی مذاکره در چنین شرایطی با محدودیت زمانی، فرصت‌هایی اندک و مسیری دشوار روبرو است. گمان نمی‌کنم ایران مذاکره را زمانی آغاز کند که به نتیجه اطمینان چندانی ندارد. این استاد علوم سیاسی ضمن یادآوری مخالفت تندروها با مذاکرات ایران و غرب اضافه کرد: واقعیتی که وجود دارد این است که ایران و طرف‌های غربی باید مدت‌ها پیش به توافقی مشترک دست پیدا می‌کردند. چرا که اختلافات، سوء تفاهم‌ها و زمینه تنش بیش از آن است که بتوان آن‌ها را نادیده گرفت.
وی گفت: متاسفانه فرصت‌های گفت و گو و توافق در سال‌های گذشته از دست رفت و باید گفت ما امروز در شرایطی قرار گرفته‌ایم که مخالفان گفت و گو و توافق در سال‌های گذشته خواسته یا ناخواسته به دنبال آن بودند.
این تحلیلگر سیاسی در رابطه با لزوم کاهش تنش خاطرنشان ساخت: در مورد پرونده هسته‌ای ایران برای رسیدن به فرمولی مشترک و مورد توافق باید گفت و گو و مذاکره ادامه پیدا می‌کرد ولی در دوره‌هایی با این روند مخالفت شد و فضای رسیدن به راه حل نهایی مسدود شد و به طرف مقابل این سیگنال ارسال شد که ایران نمی‌خواهد به تعهداتش عمل کند.
میر قاسم مؤمنی در پایان سخنان خود متذکر شد: مخالفت با گفت و گو ضمن مسدود کردم مسیر دستیابی به راه حل، یک معضل سیاسی برای کشور ایجاد کرد و فضای اعتماد میان دو طرف را که برجام و گفت و گوهای برجام ساخته بود، درهم شکست. فرصت 30 روزه پیش رو نمی‌تواند آن فضا را ایجاد کند و یا ما را به سرعت به یک توافق برساند اما در صورت استفاده می‌تواند از خسارت‌های بیشتر جلوگیری کند.