28 اذر 1379-سالروز شهادت امام علی (ع) در خانه بودم. صداوسيما اصرار داشت كه براي بازديد از برنامه نوشتن قرآن در يك روز با خط نستعليق توسط ۱۸۰ خوشنويس و ۶۰ تذهيب‌كار، به مركز همايش‌هاي كنفرانس اسلامي بروم؛ نرفتم و دربارة سوابق تاريخي شهر قدس و مسجدالاقصي مطالعه‌كردم و نيز جزوه‌هاي مربوط به مرض ديابت و راهكارهاي معالجه و پيشگيري كه فاطي آورده؛ بنياد بيماري‌هاي خاص، منتشر كرده است. ژنرال‌کالین پاول، نامزد وزارت امورخارجه آمريكا در دولت آينده بوش، عراق را تهديدكرده و گفته، در چند سال آينده، حكومت صدام ساقط مي‌شود. عراق هم جواب مناسب داده است. ضمناً در فضاي عراق هم درگيري بوده؛ هواپيماهاي آمريكا و انگليس به سوي مراكز دفاعي عراق، موشك انداخته‌اند و دفاع عراق هم به سوي آنها موشك پرتاب كرده است. وضعي كه سال‌ها است، ادامه دارد و هر چند روز يك‌بار تكرار مي‌شود.
نبرد هوایی عراق و ایران در آذرماه ۱۳۵۳
۲۸ آذرماه ۱۳۵۳ باردیگر در مرز ایران و عراق یک نبرد هوایی میان جنگنده های دو کشور روی داد و دولت وقت بلافاصله به ارتش غرب کشور آماده باش داد و پاسگاههای مرزی را که در دست ژاندارمری (نیروی انتظامی) بود با اعزام سرباز تقویت کرد. این زد و خوردها و ناآرامی های مرزی پس از الغای سلطنت در عراق در سال ۱۹۵۸ میلادی هرچند وقت یکبار صورت می گرفت که برغم سازش الجزایر در ۱۹۷۵، در سپتامبر سال ۱۹۸۰ منجر به یک جنگ هشت ساله تمام عیار میان دو کشور شد. متعاقب هر برخورد مرزی، دولت عراق هزاران ایرانی و ایرانی تبار را از آن کشور اخراج می کرد. مرزهای عراق با ایران را انگلیسی ها پس از تصرف آن سرزمین وابسته به عثمانی در جریان جنگ جهانی اول و ساخت کشوری به نام عراق از ۳ ایالت وابسته به عثمانی ترسیم کردند و در مورد مرز آبی شط العرب، قاعده بین المللی «خط القعر» را «تعمدا» در نظر نگرفتند تا استخوان لای زخم باقی بماند و باعث این همه فتنه شدند. با هر حادثه مرزی، رادیو ایران و بعدا رادیو ـ تلویزیون به ورق زدن تاریخ ایران می پرداختند و اینکه بین النهرین تا زمان جانشینان کریم خان زند وابسته به ایران بود و تا قرن هفتم میلادی به مدت هشت قرن پایتخت ایران در آنجا قرارداشت که خرابه کاخ سلطنتی هنوز در آنجا پابرجاست، بسیاری از عراقی ها از تبار ایرانی هستند و همچنین کُردهای آن سرزمین. کربلا و نجف مدفن بسیاری از بزرگان و دولتمردان ایران است (با ذکر نام آنان).
زادروز بیژن کامکار
بیژن کامکار، نوازنده شناخته‌شده دف، رباب، تنبک و تار، خواننده موسیقی سنتی و از اعضای گروه کامکارها روز ۲۸ آذر ۱۳۲۸ در سنندج متولد شد. در سال ۱۳۵۳ با ساز تخصصی تار وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در رشته موسیقی تحصیل کرد. وی که در سال ۱۳۴۸ با محمدرضا لطفی آشنا شد، جزو بنیان‌گذاران گروه‌های «شیدا» و «عارف» است و در کنسرت‌ها و آثار متعدد به‌عنوان نوازنده و بعضاً خواننده این گروه‌ها حضور داشته‌است. شاید بتوان مهم‌ترین نقش وی در موسیقی ایران را واردکردن ساز دف برای اولین بار به اجراهای عمومی دانست.